헬라어 문장 검색 - Σεπτύ022́014́

(70인역 성경, Liber Maccabees II 14:)

ΜΕΤΑ δὲ τριετῆ χρόνον προσέπεσε τοῖσ περὶ τὸν Ἰούδαν Δημήτριον τὸν τοῦ Σελεύκου διὰ τοῦ κατὰ Τρίπολιν λιμένοσ εἰσπλεύσαντα μετὰ πλήθουσ ἰσχυροῦ καὶ στόλου κεκρατηκέναι τῆσ χώρασ ἐπανελόμενον Ἀντίοχον καὶ τὸν τούτου ἐπίτροπον Λυσίαν. Ἄλκιμοσ δέ τισ προγενόμενοσ ἀρχιερεύσ, ἑκουσίωσ δὲ μεμολυμμένοσ ἐν τοῖσ τῆσ ἐπιμειξίασ χρόνοισ, συννοήσασ ὅτι καθ̓ ὁντιναοῦν τρόπον οὐκ ἔστιν αὐτῷ σωτηρία, οὐδὲ πρὸσ ἅγιον θυσιαστήριον ἔτι πρόσοδοσ, ἧκε πρὸσ τὸν βασιλέα Δημήτριον πρώτῳ καὶ πεντηκοστῷ καὶ ἑκατοστῷ ἔτει προσάγων αὐτῷ στέφανον χρυσοῦν καὶ φοίνικα, πρὸσ δὲ τούτοισ τῶν νομιζομένων θαλλῶν τοῦ ἱεροῦ, καὶ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ἡσυχίαν ἔσχε. καιρὸν δὲ λαβὼν τῆσ ἰδίασ ἀνοίασ συνεργόν, προσκληθεὶσ εἰσ συνέδριον ὑπὸ τοῦ Δημητρίου καὶ ἐπερωτηθεὶσ ἐν τίνι διαθέσει καὶ βουλῇ καθεστήκασιν οἱ Ἰουδαῖοι, πρὸσ ταῦτα ἔφη. οἱ λεγόμενοι τῶν Ἰουδαίων Ἀσιδαῖοι, ὧν ἀφηγεῖται Ἰούδασ ὁ Μακκαβαῖοσ, πολεμοτροφοῦσι καὶ στασιάζουσιν, οὐκ ἐῶντεσ τὴν βασιλείαν εὐσταθείασ τυχεῖν. ὅθεν ἀφελόμενοσ τὴν προγονικὴν δόξαν, λέγω δὴ τὴν ἀρχιερωσύνην, δεῦρο νῦν ἐλήλυθα, πρῶτον μὲν ὑπὲρ τῶν ἀνηκόντων τῷ βασιλεῖ γνησίωσ φρονῶν, δεύτερον δὲ καὶ τῶν ἰδίων πολιτῶν στοχαζόμενοσ. τῇ μὲν γὰρ τῶν προειρημένων ἀλογιστίᾳ τὸ σύμπαν ἡμῶν γένοσ οὐ μικρῶσ ἀκληρεῖ. ἕκαστα δὲ τούτων ἐπεγνωκώσ σύ, βασιλεῦ, καὶ τῆσ χώρασ καὶ τοῦ περιϊσταμένου γένουσ ἡμῶν προνοήθητι, καθ̓ ἣν ἔχεισ πρὸσ ἅπαντασ εὐαπάντητον φιλανθρωπίαν. ἄχρι γὰρ Ἰούδασ περίεστιν, ἀδύνατον εἰρήνησ τυχεῖν τὰ πράγματα. τοιούτων δὲ ρηθέντων ὑπὸ τούτου, θᾶττον οἱ λοιποὶ φίλοι δυσμενῶσ ἔχοντεσ τὰ πρὸσ τὸν Ἰούδαν προσεπύρωσαν τὸν Δημήτριον. προσκαλεσάμενοσ δὲ εὐθέωσ Νικάνορα τὸν γενόμενον ἐλεφαντάρχην, καὶ στρατηγὸν ἀναδείξασ τῆσ Ἰουδαίασ, ἐξαπέστειλε δοὺσ ἐντολὰσ αὐτὸν μὲν τὸν Ἰούδαν ἐπαναλέσθαι, τοὺσ δὲ σὺν αὐτῷ σκορπίσαι, καταστῆσαι δὲ Ἄλκιμον ἀρχιερέα τοῦ μεγίστου ἱεροῦ. οἱ δὲ ἐπὶ τῆσ Ἰουδαίασ πεφυγαδευκότεσ τὸν Ἰούδαν ἔθνη συνέμισγον ἀγεληδὸν τῷ Νικάνορι, τὰσ τῶν Ἰουδαίων ἀτυχίασ καὶ συμφορὰσ ἰδίασ εὐημερίασ δοκοῦντεσ ἔσεσθαι. Ἀκούσαντεσ δὲ τὴν τοῦ Νικάνοροσ ἔφοδον καὶ τὴν ἐπίθεσιν τῶν ἐθνῶν, καταπασάμενοι γῆν ἐλιτάνευον τὸν ἄχρι αἰῶνοσ συστήσαντα τὸν ἑαυτοῦ λαόν, ἀεὶ δὲ μετ̓ ἐπιφανείασ ἀντιλαμβανόμενον τῆσ ἑαυτοῦ μερίδοσ. προτάξαντοσ δὲ τοῦ ἡγουμένου ἐκεῖθεν εὐθέωσ ἀνέζευξαν καὶ συμμίσγουσιν αὐτοῖσ ἐπὶ κώμην Δεσσαού. Σίμων δὲ ὁ ἀδελφὸσ Ἰούδα συμβεβληκὼσ ἦν τῷ Νικάνορι, βραχέωσ δὲ διὰ τὴν αἰφνίδιον τῶν ἀντιπάλων ἀφασίαν ἐπταικώσ. ὅμωσ δὲ ἀκούων ὁ Νικάνωρ ἣν εἶχον οἱ περὶ τὸν Ἰούδαν ἀνδραγαθίαν καὶ ἐν τοῖσ ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ ἀγῶσιν εὐψυχίαν, ὑπευλαβεῖτο τὴν κρίσιν δἰ αἱμάτων ποιήσασθαι. διόπερ ἔπεμψε Ποσιδώνιον καὶ Θεόδοτον καὶ Ματταθίαν δοῦναι καὶ λαβεῖν δεξιάσ. πλείονοσ δὲ γενομένησ περὶ τούτων ἐπισκέψεωσ καὶ τοῦ ἡγεμόνοσ τοῖσ πλήθεσιν ἀνακοινωσαμένου καὶ φανείσησ ὁμοψήφου γνώμησ, ἐπένευσαν ταῖσ συνθήκεσ. ἐτάξαντο δὲ ἡμέραν, ἐν ᾗ κατ̓ ἰδίαν ἥξουσιν εἰσ τὸ αὐτό. καὶ προῆλθε καὶ παῤ ἑκάστου διαφόρουσ ἔθεσαν δίφρουσ. διέταξεν Ἰούδασ ἐνόπλουσ ἑτοίμουσ ἐν τοῖσ ἐπικαίροισ τόποισ, μή ποτε ἐκ τῶν πολεμίων αἰφνιδίωσ κακουργία γένηται. τὴν ἁρμόζουσαν ἐποιήσαντο κοινολογίαν. διέτριβε δὲ ὁ Νικάνωρ ἐν Ἱεροσολύμοισ, καὶ ἔπραττεν οὐθὲν ἄτοπον, τοὺσ δὲ συναχθέντασ ἀγελαίουσ ὄχλουσ ἀπέλυσε. καὶ εἶχε τὸν Ἰούδαν διαπαντὸσ ἐν προσώπῳ, ψυχικῶσ τῷ ἀνδρὶ προσεκέκλιτο. παρακάλεσεν αὐτὸν γῆμαι καὶ παιδοποιήσασθαι. ἐγάμησεν, εὐστάθησεν, ἐκοινώνησε βίου. Ὁ δὲ Ἄλκιμοσ συνιδὼν τὴν πρὸσ ἀλλήλουσ εὔνοιαν καὶ τὰσ γενομένασ συνθήκασ, ἀναλαβὼν ἧκε πρὸσ τὸν Δημήτριον καὶ ἔλεγε τὸν Νικάνορα ἀλλότρια φρονεῖν τῶν πραγμάτων. τὸν γὰρ ἐπίβουλον τῆσ βασιλείασ Ἰούδαν διάδοχον ἀναδέδειχεν ἑαυτοῦ. ὁ δὲ βασιλεὺσ ἔκθυμοσ γενόμενοσ καὶ ταῖσ τοῦ παμπονήρου ἐρεθισθεὶσ διαβολαῖσ, ἔγραψε Νικάνορι φάσκων ὑπὲρ μὲν τῶν συνθηκῶν βαρέωσ φέρειν, κελεύων δὲ τὸν Μακκαβαῖον δέσμιον ἐξαποστέλλειν ταχέωσ εἰσ Ἀντιόχειαν. προσπεσόντων δὲ τούτων τῷ Νικάνορι συνεκέχυτο καὶ δυσφόρωσ ἔφερεν, εἰ τὰ διεσταλμένα ἀθετήσει μηδὲν τ̓ ἀνδρὸσ ἠδικηκότοσ. ἐπεὶ δὲ τῷ βασιλεῖ ἀντιπράττειν οὐκ ἦν, εὔκαιρον ἐτήρει στρατηγήματι τοῦτ̓ ἐπιτελέσαι. ὁ δὲ Μακκαβαῖοσ αὐστηρότερον διεξάγοντα συνιδὼν τὸν Νικάνορα πρὸσ αὐτὸν καὶ τὴν εἰθισμένην ἀπάντησιν ἀγροικότερον ἐσχηκότα, νοήσασ οὐκ ἀπὸ τοῦ βελτίστου τὴν αὐστηρίαν εἶναι, συστρέψασ οὐκ ὀλίγουσ τῶν περὶ ἑαυτόν, συνεκρύπτετο τὸν Νικάνορα. συγγνοὺσ δὲ ὁ ἕτεροσ ὅτι γενναίωσ ὑπὸ τοῦ ἀνδρὸσ ἐστρατήγηται, παραγενόμενοσ ἐπὶ τὸ μέγιστον καὶ ἅγιον ἱερόν, τῶν ἱερέων τὰσ καθηκούσασ θυσίασ προσαγόντων, ἐκέλευσε παραδιδόναι τὸν ἄνδρα. τῶν δὲ μεθ̓ ὅρκων φασκόντων μὴ γινώσκειν ποῦ ποτ̓ ἔστιν ὁ ζητούμενοσ, προτείνασ τὴν δεξιὰν εἰσ τὸν νεὼ ταῦτα ὤμοσε. ἐὰν μὴ δέσμιόν μοι τὸν Ἰούδαν παραδῶτε, τόνδε τοῦ Θεοῦ σηκὸν εἰσ πεδίον ποιήσω καὶ τὸ θυσιαστήριον κατασκάψω καὶ ἱερὸν ἐνταῦθα τῷ Διονύσῳ ἐπιφανὲσ ἀναστήσω. τοσαῦτα δὲ εἰπὼν ἀπῆλθεν. οἱ δὲ ἱερεῖσ προτείναντεσ τὰσ χεῖρασ εἰσ τὸν οὐρανόν, ἐπεκαλοῦντο τὸν διαπαντὸσ ὑπέρμαχον τοῦ ἔθνουσ ἡμῶν ταῦτα λέγοντεσ. σὺ Κύριε, τῶν ὅλων ἀπροσδεὴσ ὑπάρχων, εὐδόκησασ ναὸν τῆσ σῆσ κατασκηνώσεωσ ἐν ἡμῖν γενέσθαι. καὶ νῦν ἅγιε παντὸσ ἁγιασμοῦ Κύριε, διατήρησον εἰσ αἰῶνα ἀμίαντον τόνδε τὸν προσφάτωσ κεκαθαρισμένον οἶκον. Ραζὶσ δέ τισ τῶν ἀπὸ Ἱεροσολύμων πρεσβυτέρων ἐμηνύθη τῷ Νικάνορι, ἀνὴρ φιλοπολίτησ καὶ σφόδρα καλῶσ ἀκούων καὶ κατὰ τὴν εὔνοιαν πατὴρ τῶν Ἰουδαίων προσαγορευόμενοσ. ἦν γὰρ ἐν τοῖσ ἔμπροσθεν χρόνοισ τῆσ ἀμειξίασ κρίσιν εἰσενηνεγμένοσ Ἰουδαϊσμοῦ, καὶ σῶμα καὶ ψυχὴν ὑπὲρ τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ παραβεβλημένοσ μετὰ πάσησ ἐκτενίασ. βουλόμενοσ δὲ Νικάνωρ πρόδηλον ποιῆσαι, ἣν εἶχε πρὸσ τοὺσ Ἰουδαίουσ δυσμένειαν, ἀπέστειλε στρατιώτασ ὑπὲρ τοὺσ πεντακοσίουσ συλλαβεῖν αὐτόν. ἔδοξε γὰρ ἐκεῖνον συλλαβὼν τούτοισ ἐργάσασθαι συμφοράν. τῶν δὲ πληθῶν μελλόντων τὸν πύργον καταλαβέσθαι καὶ τὴν αὐλαίαν θύραν βιαζομένων καὶ κελευόντων πῦρ προσάγειν καὶ τὰσ θύρασ ὑφάπτειν, περικατάληπτοσ γενόμενοσ ὑπέθηκε ἑαυτῷ ξίφοσ, εὐγενῶσ θέλων ἀποθανεῖν ἤπερ τοῖσ ἀλιτηρίοισ ὑποχείριοσ γενέσθαι καὶ τῆσ ἰδίασ εὐγενείασ ἀναξίωσ ὑβρισθῆναι. τῇ δὲ πληγῇ μὴ κατευθικτήσασ διὰ τὴν τοῦ ἀγῶνοσ σπουδὴν καὶ τῶν ὄχλων εἴσω τῶν θυρωμάτων εἰσβαλόντων, ἀναδραμὼν γενναίωσ ἐπὶ τὸ τεῖχοσ, κατεκρήμνισεν ἑαυτὸν ἀνδρείωσ εἰσ τοὺσ ὄχλουσ. τῶν δὲ ταχέωσ ἀναποδισάντων γενομένου διαστήματοσ ἦλθε κατὰ μέσον τὸν κενεῶνα. ἔτι δὲ ἔμπνουσ ὑπάρχων καὶ πεπυρωμένοσ τοῖσ θυμοῖσ, ἐξαναστὰσ φερομένων κρουνηδὸν τῶν αἱμάτων καὶ δυσχερῶν ὄντων τῶν τραυμάτων, δρόμῳ τοὺσ ὄχλουσ διελθὼν καὶ στὰσ ἐπί τινοσ πέτρασ ἀπορρωγάδοσ, παντελῶσ ἔξαιμοσ ἤδη γενόμενοσ, προβαλὼν τὰ ἔντερα καὶ λαβὼν ἑκατέραισ ταῖσ χερσίν, ἐνέσεισε τοῖσ ὄχλοισ καὶ ἐπικαλεσάμενοσ τὸν δεσπόζοντα τῆσ ζωῆσ καὶ τοῦ πνεύματοσ, ταῦτα αὐτῷ πάλιν ἀποδοῦναι, τόνδε τὸν τρόπον μετήλλαξεν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Septuagint, Liber Maccabees II 14:

(70인역 성경, Liber Maccabees II 14:)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION