Sense

1. to be ventured;, within, compass of his daring

Examples

• δόξασ δὲ καὶ τολμητὴσ καὶ φιλοκίνδυνοσ εἶναι πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ ἐν ἀρχῇ παῖσ Ἄρεοσ ὠνομάζετο, ταχὺ δὲ τοῖσ ἔργοισ ἐλεγχόμενοσ αὖθισ Ἀφροδίτησ υἱὸσ ἐκαλεῖτο. (Plutarch, Caius Marius, chapter 46 6:1)
• ὁ δὲ νεώτεροσ Ἄνανοσ, ὃν τὴν ἀρχιερωσύνην ἔφαμεν εἰληφέναι, θρασὺσ ἦν τὸν τρόπον καὶ τολμητὴσ διαφερόντωσ, αἱρ́εσιν δὲ μετῄει τὴν Σαδδουκαίων, οἵπερ εἰσὶ περὶ τὰσ κρίσεισ ὠμοὶ παρὰ πάντασ τοὺσ Ιοὐδαίουσ, καθὼσ ἤδη δεδηλώκαμεν. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 20 245:1)

Similar forms

• τόλμης (177)
• τόλμῃ (125)
• τολμῆσαι (60)
• τόλμημα (42)
• τολμήσας (30)
• τολμήματος (30)
• τολμήματα (29)
• τολμηρῶς (26)
• τολμήσει (25)
• τολμήσειν (22)
• τολμηρὸν (20)
• τολμήσαντα (18)
• τολμήσειεν (13)
• τολμημάτων (12)
• τολμητέον (11)
• τόλμησον (11)
• τολμήματι (10)
• τολμήσεις (9)
• τολμήμασιν (9)
• τολμήσομεν (8)
• τολμήσαιμι (7)
• τολμήσῃ (7)
• τολμήσειαν (7)
• τολμηρὸς (7)
• τολμήσετε (6)
• τολμήμασι (5)
• τολμηροὶ (5)
• τολμήσαι (5)
• τολμήσω (5)
• τολμηρὰ (5)
• τολμῆσαί (5)
• τολμήσειε (5)
• τολμηρόν (4)
• τολμηθέντα (4)
• τολμήεις (4)
• τολμηθὲν (4)
• τολμηροῦ (4)
• τολμηρός (3)
• τολμήσαντ (3)
• τολμηταὶ (3)
• τολμήσαιεν (3)
• τολμήσωσι (3)
• τολμητὴν (3)
• τολμηρὲ (3)
• τολμήσαντι (3)
• τολμήσαις (3)
• τολμήσῃς (3)
• τολμήσων (3)
• τολμητῇ (3)
• τολμήεντι (2)
• τολμήσωσιν (2)
• τολμητὴς (2)
• τόλμημ (2)
• τολμηρὰν (2)
• τολμηρῶν (2)
• τολμηροὺς (2)
• τολμήσουσι (2)
• τολμητὰς (2)
• τολμηρῷ (2)
• τόλμησεν (2)
• τολμηρά (1)
• τολμήσασι (1)
• τολμηρούς (1)
• τολμήσειας (1)
• τολμῇς (1)
• τολμήσατε (1)
• τολ[μήσεις (1)
• τολμητὸς (1)
• τολμήσασαν (1)
• τολμήσητε (1)
• τολμήμαθ (1)
• τολμήεσσα (1)
• τολμήματί (1)
• τολμηράν (1)
• τολμήσατ (1)
• τολμήσομέν (1)
• τολμητά (1)
• τολμητόν (1)
• τολμηθῶσι (1)
• τολμηροί (1)
• τολμῆσαι] (1)
• τολμήσασα (1)
• τολμηρὰς (1)
• τόλμησόν (1)
• τολμηταί (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.