Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συνθετέος

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: συνθετέος συνθετέον

Structure: συνθετε (Stem) + ος (Ending)

Etym.: 분사형

Sense

  1. one must compound

Declension

First/Second declension
M/F Neuter
SingularNominative συνθετέος συνθέτεον
Genitive συνθετέου συνθετέου
Dative συνθετέῳ συνθετέῳ
Accusative συνθετέον συνθέτεον
Vocative συνθετέε συνθέτεον
DualN/A/V συνθετέω συνθετέω
G/D συνθετέοιν συνθετέοιν
PluralNominative συνθετέοι συνθέτεα
Genitive συνθετέων συνθετέων
Dative συνθετέοις συνθετέοις
Accusative συνθετέους συνθέτεα
Vocative συνθετέοι συνθέτεα
Positive Comparative Superlative
Adjective συνθετέος συνθετέου συνθετεώτερος συνθετεωτέρου συνθετεώτατος συνθετεωτάτου
Adverb συνθετέως συνθετεώτερον συνθετεώτατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ληπτέον γὰρ τὴν τούτων διαίρεσιν, εἶτα ἐκ τούτων ἀφ’ ἑκατέρασ ὥσπερ σύμβολον λαμβάνοντασ συνθετέον. (Aristotle, Politics, Book 4 133:3)
  • ἔστι δέ, ἐξ ὧν συνθετέον, στοιχεῖα; (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 307:4)

Synonyms

  1. one must compound

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION