Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συναιχμάζω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συναιχμάζω συναιχμάσω

Structure: συν (Prefix) + αἰχμάζ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to fight with or together

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συναιχμάζω συναιχμάζεις συναιχμάζει
Dual συναιχμάζετον συναιχμάζετον
Plural συναιχμάζομεν συναιχμάζετε συναιχμάζουσιν*
SubjunctiveSingular συναιχμάζω συναιχμάζῃς συναιχμάζῃ
Dual συναιχμάζητον συναιχμάζητον
Plural συναιχμάζωμεν συναιχμάζητε συναιχμάζωσιν*
OptativeSingular συναιχμάζοιμι συναιχμάζοις συναιχμάζοι
Dual συναιχμάζοιτον συναιχμαζοίτην
Plural συναιχμάζοιμεν συναιχμάζοιτε συναιχμάζοιεν
ImperativeSingular συναίχμαζε συναιχμαζέτω
Dual συναιχμάζετον συναιχμαζέτων
Plural συναιχμάζετε συναιχμαζόντων, συναιχμαζέτωσαν
Infinitive συναιχμάζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συναιχμαζων συναιχμαζοντος συναιχμαζουσα συναιχμαζουσης συναιχμαζον συναιχμαζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συναιχμάζομαι συναιχμάζει, συναιχμάζῃ συναιχμάζεται
Dual συναιχμάζεσθον συναιχμάζεσθον
Plural συναιχμαζόμεθα συναιχμάζεσθε συναιχμάζονται
SubjunctiveSingular συναιχμάζωμαι συναιχμάζῃ συναιχμάζηται
Dual συναιχμάζησθον συναιχμάζησθον
Plural συναιχμαζώμεθα συναιχμάζησθε συναιχμάζωνται
OptativeSingular συναιχμαζοίμην συναιχμάζοιο συναιχμάζοιτο
Dual συναιχμάζοισθον συναιχμαζοίσθην
Plural συναιχμαζοίμεθα συναιχμάζοισθε συναιχμάζοιντο
ImperativeSingular συναιχμάζου συναιχμαζέσθω
Dual συναιχμάζεσθον συναιχμαζέσθων
Plural συναιχμάζεσθε συναιχμαζέσθων, συναιχμαζέσθωσαν
Infinitive συναιχμάζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συναιχμαζομενος συναιχμαζομενου συναιχμαζομενη συναιχμαζομενης συναιχμαζομενον συναιχμαζομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συναιχμάσω συναιχμάσεις συναιχμάσει
Dual συναιχμάσετον συναιχμάσετον
Plural συναιχμάσομεν συναιχμάσετε συναιχμάσουσιν*
OptativeSingular συναιχμάσοιμι συναιχμάσοις συναιχμάσοι
Dual συναιχμάσοιτον συναιχμασοίτην
Plural συναιχμάσοιμεν συναιχμάσοιτε συναιχμάσοιεν
Infinitive συναιχμάσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συναιχμασων συναιχμασοντος συναιχμασουσα συναιχμασουσης συναιχμασον συναιχμασοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συναιχμάσομαι συναιχμάσει, συναιχμάσῃ συναιχμάσεται
Dual συναιχμάσεσθον συναιχμάσεσθον
Plural συναιχμασόμεθα συναιχμάσεσθε συναιχμάσονται
OptativeSingular συναιχμασοίμην συναιχμάσοιο συναιχμάσοιτο
Dual συναιχμάσοισθον συναιχμασοίσθην
Plural συναιχμασοίμεθα συναιχμάσοισθε συναιχμάσοιντο
Infinitive συναιχμάσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συναιχμασομενος συναιχμασομενου συναιχμασομενη συναιχμασομενης συναιχμασομενον συναιχμασομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνῄχμαζον συνῄχμαζες συνῄχμαζεν*
Dual συνῃχμάζετον συνῃχμαζέτην
Plural συνῃχμάζομεν συνῃχμάζετε συνῄχμαζον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνῃχμαζόμην συνῃχμάζου συνῃχμάζετο
Dual συνῃχμάζεσθον συνῃχμαζέσθην
Plural συνῃχμαζόμεθα συνῃχμάζεσθε συνῃχμάζοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to fight with or together

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION