Ancient Greek-English Dictionary Language

συναφαιρέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συναφαιρέω συναφαιρήσω

Structure: συν (Prefix) + ἀπ (Prefix) + αἱρέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to take away together, to assist in rescuing

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συναφαίρω συναφαίρεις συναφαίρει
Dual συναφαίρειτον συναφαίρειτον
Plural συναφαίρουμεν συναφαίρειτε συναφαίρουσιν*
SubjunctiveSingular συναφαίρω συναφαίρῃς συναφαίρῃ
Dual συναφαίρητον συναφαίρητον
Plural συναφαίρωμεν συναφαίρητε συναφαίρωσιν*
OptativeSingular συναφαίροιμι συναφαίροις συναφαίροι
Dual συναφαίροιτον συναφαιροίτην
Plural συναφαίροιμεν συναφαίροιτε συναφαίροιεν
ImperativeSingular συναφαῖρει συναφαιρεῖτω
Dual συναφαίρειτον συναφαιρεῖτων
Plural συναφαίρειτε συναφαιροῦντων, συναφαιρεῖτωσαν
Infinitive συναφαίρειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συναφαιρων συναφαιρουντος συναφαιρουσα συναφαιρουσης συναφαιρουν συναφαιρουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συναφαίρουμαι συναφαίρει, συναφαίρῃ συναφαίρειται
Dual συναφαίρεισθον συναφαίρεισθον
Plural συναφαιροῦμεθα συναφαίρεισθε συναφαίρουνται
SubjunctiveSingular συναφαίρωμαι συναφαίρῃ συναφαίρηται
Dual συναφαίρησθον συναφαίρησθον
Plural συναφαιρώμεθα συναφαίρησθε συναφαίρωνται
OptativeSingular συναφαιροίμην συναφαίροιο συναφαίροιτο
Dual συναφαίροισθον συναφαιροίσθην
Plural συναφαιροίμεθα συναφαίροισθε συναφαίροιντο
ImperativeSingular συναφαίρου συναφαιρεῖσθω
Dual συναφαίρεισθον συναφαιρεῖσθων
Plural συναφαίρεισθε συναφαιρεῖσθων, συναφαιρεῖσθωσαν
Infinitive συναφαίρεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συναφαιρουμενος συναφαιρουμενου συναφαιρουμενη συναφαιρουμενης συναφαιρουμενον συναφαιρουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συναφαιρήσω συναφαιρήσεις συναφαιρήσει
Dual συναφαιρήσετον συναφαιρήσετον
Plural συναφαιρήσομεν συναφαιρήσετε συναφαιρήσουσιν*
OptativeSingular συναφαιρήσοιμι συναφαιρήσοις συναφαιρήσοι
Dual συναφαιρήσοιτον συναφαιρησοίτην
Plural συναφαιρήσοιμεν συναφαιρήσοιτε συναφαιρήσοιεν
Infinitive συναφαιρήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συναφαιρησων συναφαιρησοντος συναφαιρησουσα συναφαιρησουσης συναφαιρησον συναφαιρησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συναφαιρήσομαι συναφαιρήσει, συναφαιρήσῃ συναφαιρήσεται
Dual συναφαιρήσεσθον συναφαιρήσεσθον
Plural συναφαιρησόμεθα συναφαιρήσεσθε συναφαιρήσονται
OptativeSingular συναφαιρησοίμην συναφαιρήσοιο συναφαιρήσοιτο
Dual συναφαιρήσοισθον συναφαιρησοίσθην
Plural συναφαιρησοίμεθα συναφαιρήσοισθε συναφαιρήσοιντο
Infinitive συναφαιρήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συναφαιρησομενος συναφαιρησομενου συναφαιρησομενη συναφαιρησομενης συναφαιρησομενον συναφαιρησομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION