Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συμπολεμέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: συμπολεμέω συμπολεμήσω

Structure: συμ (Prefix) + πολεμέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to join in war, with

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμπολεμῶ συμπολεμεῖς συμπολεμεῖ
Dual συμπολεμεῖτον συμπολεμεῖτον
Plural συμπολεμοῦμεν συμπολεμεῖτε συμπολεμοῦσιν*
SubjunctiveSingular συμπολεμῶ συμπολεμῇς συμπολεμῇ
Dual συμπολεμῆτον συμπολεμῆτον
Plural συμπολεμῶμεν συμπολεμῆτε συμπολεμῶσιν*
OptativeSingular συμπολεμοῖμι συμπολεμοῖς συμπολεμοῖ
Dual συμπολεμοῖτον συμπολεμοίτην
Plural συμπολεμοῖμεν συμπολεμοῖτε συμπολεμοῖεν
ImperativeSingular συμπολέμει συμπολεμείτω
Dual συμπολεμεῖτον συμπολεμείτων
Plural συμπολεμεῖτε συμπολεμούντων, συμπολεμείτωσαν
Infinitive συμπολεμεῖν
Participle MasculineFeminineNeuter
συμπολεμων συμπολεμουντος συμπολεμουσα συμπολεμουσης συμπολεμουν συμπολεμουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμπολεμοῦμαι συμπολεμεῖ, συμπολεμῇ συμπολεμεῖται
Dual συμπολεμεῖσθον συμπολεμεῖσθον
Plural συμπολεμούμεθα συμπολεμεῖσθε συμπολεμοῦνται
SubjunctiveSingular συμπολεμῶμαι συμπολεμῇ συμπολεμῆται
Dual συμπολεμῆσθον συμπολεμῆσθον
Plural συμπολεμώμεθα συμπολεμῆσθε συμπολεμῶνται
OptativeSingular συμπολεμοίμην συμπολεμοῖο συμπολεμοῖτο
Dual συμπολεμοῖσθον συμπολεμοίσθην
Plural συμπολεμοίμεθα συμπολεμοῖσθε συμπολεμοῖντο
ImperativeSingular συμπολεμοῦ συμπολεμείσθω
Dual συμπολεμεῖσθον συμπολεμείσθων
Plural συμπολεμεῖσθε συμπολεμείσθων, συμπολεμείσθωσαν
Infinitive συμπολεμεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συμπολεμουμενος συμπολεμουμενου συμπολεμουμενη συμπολεμουμενης συμπολεμουμενον συμπολεμουμενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεπολέμουν συνεπολέμεις συνεπολέμειν*
Dual συνεπολεμεῖτον συνεπολεμείτην
Plural συνεπολεμοῦμεν συνεπολεμεῖτε συνεπολέμουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνεπολεμούμην συνεπολεμοῦ συνεπολεμεῖτο
Dual συνεπολεμεῖσθον συνεπολεμείσθην
Plural συνεπολεμούμεθα συνεπολεμεῖσθε συνεπολεμοῦντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • οἳ καὶ συνεπολέμουν ἀμφοτέροισ τὸν ἐνεστῶτα πόλεμον. (Polybius, Histories, book 4, chapter 55 5:2)
  • χωρὶσ τῶν ὅσοι κατὰ πόλεμον ἁλόντεσ εἰσ τὴν ἰδίαν ἀπῆλθον καὶ πάλιν ἑάλωσαν, καὶ χωρὶσ τῶν ὅσοι πολέμιοι Ῥωμαίων ἐγένοντο, καθ’ ὃν καιρὸν Αἰτωλοὶ μετὰ Ῥωμαίων συνεπολέμουν, ἐν ἡμέραισ ἑκατὸν ἀφ’ ἧσ ἂν τὰ ὁρ́κια τελεσθῇ, τῷ ἄρχοντι τῷ ἐν Κερκύρᾳ· (Polybius, Histories, book 21, chapter 32 6:1)
  • εἰ δέ τινεσ ἀποστᾶσαι τῆσ Ῥωμαίων φιλίασ Ἀντιόχῳ συνεπολέμουν, ταύτασ ἐκέλευσαν Εὐμένει διδόναι τοὺσ Ἀντιόχῳ διατεταγμένουσ φόρουσ. (Polybius, Histories, book 21, chapter 46 3:1)

Synonyms

  1. to join in war

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION