- ἄγετε τὸν ἁβρὸν δήποτ’ ἐν Τροίᾳ πόδα, νῦν δ’ ὄντα δοῦλον, στιβάδα πρὸσ χαμαιπετῆ πέτρινά τε κρήδεμν’, ὡσ πεσοῦσ’ ἀποφθαρῶ δακρύοισ καταξανθεῖσα. (Euripides, The Trojan Women, episode, iambic26)
(에우리피데스, The Trojan Women, episode, iambic26)
- ἀντὶ δὲ κλίνησ στιβάδα σχοίνων κόρεων μεστήν, ἣ τοὺσ εὕδοντασ ἐγείρει· (Aristophanes, Plutus, Agon, epirrheme 1:5)
(아리스토파네스, Plutus, Agon, epirrheme 1:5)
- ἡμῶν δ’ ἕκαστοσ στιβάδα παρεκαττύετο. (Aristophanes, Plutus, Episode 1:8)
(아리스토파네스, Plutus, Episode 1:8)
- πολλὰ γὰρ ἀνεσχόμην πράγματά τε καὶ στιβάδασ, ἃσ ἔλαχε Φορμίων· (Aristophanes, Peace, Choral, strophe 12)
(아리스토파네스, Peace, Choral, strophe 12)
- ὁρῶ ταλαίνασ στιβάδασ, ὧν τί σοὶ μέτα; (Euripides, Helen, episode, dialogue 3:8)
(에우리피데스, Helen, episode, dialogue 3:8)
- ὧδε πεφύκει ποία χἁ στιβὰσ ἅδε, καὶ ἀκρίδεσ ὧδε λαλεῦντι. (Theocritus, Idylls, 32)
(테오크리토스, Idylls, 32)
- χἁ στιβὰσ ἐσσεῖται πεπυκασμένα ἕστ’ ἐπὶ πᾶχυν κνύζᾳ τ’ ἀσφοδέλῳ τε πολυγνάμπτῳ τε σελίνῳ. (Theocritus, Idylls, 34)
(테오크리토스, Idylls, 34)
- ἔστι δέ μοι παρ’ ὕδωρ ψυχρὸν στιβάσ, ἐν δὲ νένασται λευκᾶν ἐκ δαμαλᾶν καλὰ δέρματα, τάσ μοι ἁπάσασ λὶψ κόμαρον τρωγοίσασ ἀπὸ σκοπιᾶσ ἐτίναξε. (Theocritus, Idylls, 5)
(테오크리토스, Idylls, 5)
- κἠν πρύμνῃ λαχέτω μέ ποτε στιβάσ, αἳ θ’ ὑπὲρ αὐτῆσ ἠχεῦσαι ψακάδων τύμματι διφθερίδεσ, καὶ πῦρ ἐκ μυλάκων βεβιημένον, ἥ τ’ ἐπὶ τούτων χύτρη, καὶ κενεὸσ πομφολύγων θόρυβοσ, καί κε ῥυπῶντ’ ἐσίδοιμι διήκονον ἡ δὲ τράπεζα ἔστω μοι στρωτὴ νηὸσ ὕπερθε σανίσ· (Unknown, Greek Anthology, Volume III, book 9, chapter 5461)
(작자 미상, Greek Anthology, Volume III, book 9, chapter 5461)
- τούτων δὲ ἐσθὴσ μὲν λευκή, στιβὰσ δὲ εὐνή, καὶ λάχανον τροφή, τυρόσ τε καὶ ἄρτοσ εὐτελήσ, καὶ κάλαμοσ ἡ βακτηρία, ᾧ κεντοῦντεσ, φασί, τοῦ τυροῦ ἀνῃροῦντο καὶ ἀπήσθιον. (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, , PROOIMION 7:6)
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, , PROOIMION 7:6)
