Sense

1. a thing or work done with zeal, a pursuit

Examples

• εἰ δὲ μὴ, ἡμιτελῆ ἀποβαίνειν ἀνάγκη τὰ σπουδάσματα. (Arrian, Cynegeticus, chapter 35 3:2)
• ταῦτα, φίλτατε Τιμόκρατεσ, κατὰ τὸν Πλάτωνα οὐ Σωκράτουσ νέου καὶ καλοῦ παίγνια, ἀλλὰ τῶν δειπνοσοφιστῶν σπουδάσματα. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, compendium in ce, chapter 63 2:4)
• ταῦτα, φίλτατε Τιμόκρατεσ, κατὰ τὸν Πλάτωνα οὐ Σωκράτουσ νέου καὶ καλοῦ παίγνια, ἀλλὰ τῶν δειπνοσοφιστῶν σπουδάσματα. (Unknown, Elegy and Iambus, Volume I, , 27)
• οὔκουν πρὸσ αὑτοῦ ἐποιεῖτο ταύτην τὴν ἀσφάλειαν, ἥντινα ἔργῳ οὐδὲ λόγου ἀξίαν ἀπέφηνε οὐ χαλεπῶσ διακόψασ τῶν Περσῶν τὰ σπουδάσματα. (Arrian, Anabasis, book 7, chapter 7 7:5)
• ἀνθρωπίνων σπουδασμάτων καὶ πρὸσ τῷ θείῳ γιγνόμενοσ, νουθετεῖται μὲν ὑπὸ τῶν πολλῶν ὡσ παρακινῶν, ἐνθουσιάζων δὲ λέληθεν τοὺσ πολλούσ. (Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, 156:1)

Similar forms

• σπουδάσαι (30)
• σπουδὰς (20)
• σπουδάσας (15)
• σπουδάσαντος (13)
• σπουδάσαντα (7)
• σπουδάσειν (6)
• σπούδασον (6)
• σπουδαστέον (5)
• σπουδάσαντας (5)
• σπουδάσματα (4)
• σπουδασθῆναι (4)
• σπουδάσει (3)
• σπουδασάντων (3)
• σπουδάσειεν (3)
• σπουδάσειε (2)
• σπουδαστικὸς (2)
• σπουδάσαντες (2)
• σπουδασάσης (2)
• σπουδαστὴς (2)
• σπουδάς (2)
• σπουδάσασιν (2)
• σπουδάσῃς (2)
• σπουδάσατε (2)
• σπουδάσεις (2)
• σπουδάσασι (1)
• σπουδασθὲν (1)
• σπουδᾶς (1)
• σπουδάσεται (1)
• σπου]δάσουσιν (1)
• σπουδάσω (1)
• σπουδάσασθαι (1)
• σπουδαστὸν (1)
• σπουδάσαντ (1)
• σπουδάσειέ (1)
• σπουδάσητον (1)
• σπουδασθεῖσα (1)
• σπουδάσωσιν (1)
• σπουδασάτω (1)
• σπουδάσεσθαι (1)
• σπουδάσουσι (1)
• σπουδαστὰς (1)
• σπουδαστῶν (1)
• σπουδασμάτων (1)
• σπουδασθέντι (1)
• σπουδαστικῶς (1)
• σπουδάσασα (1)
• σπουδάσειαν (1)
• σπουδασθεὶς (1)
• σπουδαστέος (1)
• Σπουδάσωμεν (1)
• σπουδάσονται (1)
• σπουδαστάς (1)
• σπουδαστόν (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.