Ancient Greek-English Dictionary Language

προκατακαίω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: προκατακαίω προκατακαύσω

Structure: προ (Prefix) + κατα (Prefix) + καί (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to burn all before one

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προκατακαίω προκατακαίεις προκατακαίει
Dual προκατακαίετον προκατακαίετον
Plural προκατακαίομεν προκατακαίετε προκατακαίουσιν*
SubjunctiveSingular προκατακαίω προκατακαίῃς προκατακαίῃ
Dual προκατακαίητον προκατακαίητον
Plural προκατακαίωμεν προκατακαίητε προκατακαίωσιν*
OptativeSingular προκατακαίοιμι προκατακαίοις προκατακαίοι
Dual προκατακαίοιτον προκατακαιοίτην
Plural προκατακαίοιμεν προκατακαίοιτε προκατακαίοιεν
ImperativeSingular προκατακαίε προκατακαιέτω
Dual προκατακαίετον προκατακαιέτων
Plural προκατακαίετε προκατακαιόντων, προκατακαιέτωσαν
Infinitive προκατακαίειν
Participle MasculineFeminineNeuter
προκατακαιων προκατακαιοντος προκατακαιουσα προκατακαιουσης προκατακαιον προκατακαιοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προκατακαίομαι προκατακαίει, προκατακαίῃ προκατακαίεται
Dual προκατακαίεσθον προκατακαίεσθον
Plural προκατακαιόμεθα προκατακαίεσθε προκατακαίονται
SubjunctiveSingular προκατακαίωμαι προκατακαίῃ προκατακαίηται
Dual προκατακαίησθον προκατακαίησθον
Plural προκατακαιώμεθα προκατακαίησθε προκατακαίωνται
OptativeSingular προκατακαιοίμην προκατακαίοιο προκατακαίοιτο
Dual προκατακαίοισθον προκατακαιοίσθην
Plural προκατακαιοίμεθα προκατακαίοισθε προκατακαίοιντο
ImperativeSingular προκατακαίου προκατακαιέσθω
Dual προκατακαίεσθον προκατακαιέσθων
Plural προκατακαίεσθε προκατακαιέσθων, προκατακαιέσθωσαν
Infinitive προκατακαίεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προκατακαιομενος προκατακαιομενου προκατακαιομενη προκατακαιομενης προκατακαιομενον προκατακαιομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προκατακαύσω προκατακαύσεις προκατακαύσει
Dual προκατακαύσετον προκατακαύσετον
Plural προκατακαύσομεν προκατακαύσετε προκατακαύσουσιν*
OptativeSingular προκατακαύσοιμι προκατακαύσοις προκατακαύσοι
Dual προκατακαύσοιτον προκατακαυσοίτην
Plural προκατακαύσοιμεν προκατακαύσοιτε προκατακαύσοιεν
Infinitive προκατακαύσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
προκατακαυσων προκατακαυσοντος προκατακαυσουσα προκατακαυσουσης προκατακαυσον προκατακαυσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προκατακαύσομαι προκατακαύσει, προκατακαύσῃ προκατακαύσεται
Dual προκατακαύσεσθον προκατακαύσεσθον
Plural προκατακαυσόμεθα προκατακαύσεσθε προκατακαύσονται
OptativeSingular προκατακαυσοίμην προκατακαύσοιο προκατακαύσοιτο
Dual προκατακαύσοισθον προκατακαυσοίσθην
Plural προκατακαυσοίμεθα προκατακαύσοισθε προκατακαύσοιντο
Infinitive προκατακαύσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προκατακαυσομενος προκατακαυσομενου προκατακαυσομενη προκατακαυσομενης προκατακαυσομενον προκατακαυσομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to burn all before one

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION