Sense

1. to set up as a pretext or excuse, allege by way of excuse, plead in excuse, to allege as an excuse that . ., to make excuses, to be used as a pretext
2. to allege, that

Examples

• καὶ ἐγένετο ὡσ ἀνέγνω βασιλεὺσ Ἰσραὴλ τὸ βιβλίον, διέρρηξε τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ εἶπεν. ὁ Θεὸσ ἐγὼ τοῦ θανατῶσαι καὶ ζωοποιῆσαι, ὅτι οὖτοσ ἀποστέλλει πρόσ με ἀποσυνάξαι ἄνδρα ἀπὸ τῆσ λέπρασ αὐτοῦ̣ ὅτι πλὴν γνῶτε δὴ καὶ ἴδετε ὅτι προφασίζεται οὗτόσ μοι. (Septuagint, Liber II Regum 5:7)
• προφασίζεται καὶ λέγει ὀκνηρόσ. λέων ἐν ταῖσ ὁδοῖσ, ἐν δὲ ταῖσ πλατείαισ φονευταί. (Septuagint, Liber Proverbiorum 22:14)
• καὶ ἃ μὲν προφασίζεται, ταῦτ’ ἔστιν. (Demosthenes, Speeches 41-50, 46:2)
• ὡσ δὲ τὸ τῆσ πόλεωσ ἀξίωμα λαβὼν ἀφίκετ’ εἰσ τοὺσ Ἀμφικτύονασ, πάντα τἄλλ’ ἀφεὶσ καὶ παριδὼν ἐπέραινεν ἐφ’ οἷσ ἐμισθώθη,καὶ λόγουσ εὐπροσώπουσ καὶ μύθουσ, ὅθεν ἡ Κιρραία χώρα καθιερώθη, συνθεὶσ καὶ διεξελθὼν ἀνθρώπουσ ἀπείρουσ λόγων καὶ τὸ μέλλον οὐ προορωμένουσ, τοὺσ ἱερομνήμονασ, πείθει ψηφίσασθαι περιελθεῖν τὴν χώραν, ἣν οἱ μὲν Ἀμφισσεῖσ σφῶν αὐτῶν οὖσαν γεωργεῖν ἔφασαν, οὗτοσ δὲ τῆσ ἱερᾶσ χώρασ ᾐτιᾶτ’ εἶναι, οὐδεμίαν δίκην τῶν Λοκρῶν ἐπαγόντων ἡμῖν, οὐδ’ ἃ νῦν προφασίζεται λέγων οὐκ ἀληθῆ. (Demosthenes, Speeches 11-20, 221:2)
• ἀρρωστεῖν προφασίζεται, καὶ λαβὼν Ἐξήκεστον τὸν ἰατρὸν ἁδελφὸσ αὐτοῦ καὶ προσελθὼν τῇ βουλῇ ἐξώμοσεν ἀρρωστεῖν τουτονὶ καὶ αὐτὸσ ἐχειροτονήθη. (Demosthenes, Speeches 11-20, 161:7)

Similar forms

• προφασιζόμενος (3)
• προφασίζομαι (2)
• προφασιζόμενοι (2)
• προφασιζομένων (1)
• προφασιζόμενον (1)
• προφασιζομένου (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.