πῖν
;
Transliteration:
Principal Part:
πῖν
Etym.: Comic abbrev. for pi/nein, Anth.
- ᾄσαιμι γὰρ τότ’ ἂν μόνον, πῖνε πῖν’ ἐπὶ συμφοραῖσ. (Aristotle, Agon, antistrophe 24)
- πῖν’ οἶνον τρυγίαν, ἐπεὶ οὐκ ’ Ἀνθηδόνα ναίεισ οὐδ’ ἱερὰν Ὑπέραν, ὅθι γ’ ἄτρυγον οἶνον ἔπινεσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, book 1, chapter 56 3:4)
- αἰδεῖται δ’ ἔρδων οὐδὲν ὅταν μεθύῃ, τὸ πρὶν ἐὼν σώφρων τε καὶ ἤπιοσ, ἀλλὰ σὺ ταῦτα γινώσκων μὴ πῖν’ οἶνον ὑπερβολάδην, πρὶν μεθύειν ἄρξῃ δ’, ἀπανίστασο ‐ μή σε βιάσθω γαστήρ, ὥστε κακὸν λάτριν ἐφημέριον. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 32 2:2)
- "τίσ ἡ Ἀνθηδών, περὶ ἧσ ἡ Πυθιὰσ εἶπε πῖν’ οἶνον τρυγίαν, ἐπεὶ οὐκ Ἀνθηδόνα ναίεισ ’ ἡ γὰρ ἐν Βοιωτοῖσ οὐκ ἔστι πολύοινοσ ; (Plutarch, Quaestiones Graecae, section 191)
- εἶχε δὲ ὁ χρησμὸσ οὕτωσ, ὡσ Ἀριστοτέλησ φησί, πῖν’ οἶνον τρυγίαν, ἐπεὶ οὐκ Ἀνθηδόνα ναίεισ οὐδ’ ἱερὰν Ὑπέραν, ὅθι γ’ ἄτρυγον οἶνον ἔπινεσ. (Plutarch, Quaestiones Graecae, section 19 1:3)
- ̓πιν ἑστὼσ ἐπιστάτησ καλεῖται, ὁ δὲ αὖ κατόπιν τούτου πρωτοστάτησ, ὁ δ̓ ἐπὶ τούτῳ ἐπιστάτησ, καὶ ἐφεξῆσ ὡσαύτωσ, ὡσ τὸν πάντα τοῦ λόχου στίχον ἐκ πρωτοστατῶν καὶ ἐπιστατῶν τετάχθαι παραλλὰξ ἱσταμένων. (Arrian, chapter 6 6:3)