παρρησιάζομαι
비축약 동사;
이상동사
로마알파벳 전사:
고전 발음: []
신약 발음: []
기본형:
παρρησιάζομαι
형태분석:
παρρησιάζ
(어간)
+
ομαι
(인칭어미)
뜻
- to speak freely, openly, boldly
활용 정보
위에 제시된 변화형은 규칙에 따라 생성된 것이며 일부 형태는 실제 사용여부가 입증되지 않았으니, 참고용으로만 사용하시길 바랍니다.
현재 일부 변화형의 강세가 잘못 표기되는 오류가 있어 수정 중에 있으니 유의하시길 바랍니다.
- ἀλλ’, ὦ γενναιότατε φιλοσόφων Τιμόκλεισ, εἰ ταῦτα ποιοῦντεσ οἱ τραγῳδοὶ πεπείκασί σε, ἀνάγκη δυοῖν θάτερον, ἤτοι Πῶλον καὶ Ἀριστόδημον καὶ Σάτυρον ἡγεῖσθαί σε θεοὺσ εἶναι τότε ἢ τὰ πρόσωπα τῶν θεῶν αὐτὰ καὶ τοὺσ ἐμβάτασ καὶ τοὺσ ποδήρεισ χιτῶνασ καὶ χλαμύδασ καὶ χειρῖδασ καὶ προγαστρίδια καὶ τἆλλα οἷσ ἐκεῖνοι σεμνύνουσι τὴν τραγῳδίαν, ὅπερ καὶ γελοιότατον ἐπεὶ καθ’ ἑαυτὸν ὁπόταν ὁ Εὐριπίδησ, μηδὲν ἐπειγούσησ τῆσ χρείασ τῶν δραμάτων, τὰ δοκοῦντὰ οἱ λέγῃ, ἀκούσῃ αὐτοῦ τότε παρρησιαζομένου, ὁρᾷσ τὸν ὑψοῦ τόνδ’ ἄπειρον αἰθέρα καὶ γῆν πέριξ ἔχονθ’ ὑγραῖσ ἐν ἀγκάλαισ ; (Lucian, Juppiter trageodeus, (no name) 41:4)
(루키아노스, Juppiter trageodeus, (no name) 41:4)
- καὶ παρρησιαζομένου αὐτοῦ κατηγορίαν ποιεῖται ὁ Λυκοῦργοσ αὐτοῦ ὡσ προδότου. (Lycurgus, Speeches, 1:3)
(리쿠르고스, 연설, 1:3)
- τοιαῦτα τοῦ Κλείτου παρρησιαζομένου καὶ τῶν περὶ Ἀλέξανδρον ἀντανισταμένων καὶ λοιδορούντων αὐτόν, οἱ πρεσβύτεροι κατέχειν ἐπειρῶντο τὸν θόρυβον. (Plutarch, Alexander, chapter 51 2:1)
(플루타르코스, Alexander, chapter 51 2:1)
- ἡμεῖσ δὲ πολλὰ πολλαχοῦ τῶν ἰδίων αἰσχρὰ καὶ λυπηρὰ καὶ ἀτελῆ καὶ ἡμαρτημένα καθορῶντεσ ἀεὶ φωράσομεν ἑαυτοὺσ οὐκ ἐπαινοῦντοσ φίλου καὶ κατευλογοῦντοσ δεομένουσ, ἀλλ’ ἐλέγχοντοσ καὶ παρρησιαζομένου καὶ ψέγοντοσ ἡμᾶσ νὴ Δία κακῶσ πράττοντασ. (Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 25 4:1)
(플루타르코스, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 25 4:1)
- τὸν δὲ μὴ μόνον ἡμᾶσ, ἀλλὰ καὶ τοὺσ ἡμετέρουσ προγόνουσ εἰσ αἰσχύνην δι’ ὧν νομοθετεῖ καθιστάντα Λεπτίνην τοῦτον δέον ὑπὲρ ἐκείνουσ κολάζειν, ἅθ’ ὑπὲρ ἐκείνουσ ζημιοῦντα τὴν πόλιν, ἡμεῖσ δ’ αὐτοῦ παρρησιαζομένου καὶ λέγοντοσ ταῦτ’ ἀνεχόμεθα, καὶ ψήφου καὶ βουλῆσ ἀξιοῦμεν, εἴτε τοῖσ τούτου πείθεσθαι χρῆν εἴτε μή. (Aristides, Aelius, Orationes, 42:1)
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, 42:1)
