뜻

2. 지지하다, 지탱하다, 받치다, 받다

1. to stand by or near
2. to stand by, to support, succour

예문

• παραστάτησ δὲ πᾶσ ὁ συζυγῶν ὀνομάζεται, λοχαγὸσ μὲν ὁ πρῶτοσ τῷ δευτέρῳ λοχαγῷ, ἐπιστάτησ δὲ ὁ πρῶτοσ τῷ δευτέρῳ ἐπιστάτῃ, καὶ τοῦτο ἐφεξῆσ ἔστε ἐπὶ τοὺσ οὐραγοὺσ τῶν λόχων. (Arrian, chapter 7 2:3)

  (아리아노스, chapter 7 2:3)

• ἐκ τούτου βεβαιότατοσ μὲν ἦν Μαρκέλλῳ παραστάτησ καὶ σύμμαχοσ, δεινότατοσ δὲ μηνυτὴσ καὶ κατήγοροσ τῶν τἀναντία φρονούντων ὁ Βάνδιοσ. (Plutarch, Marcellus, chapter 11 1:1)

  (플루타르코스, Marcellus, chapter 11 1:1)

• τὰ δὲ κατὰ τάξιν ταῦτα δ’ ἐστὶν ὅσα πρόσ τι ἓν ὡρισμένον διέστηκε κατά τινα λόγον, οἱο͂ν παραστάτησ τριτοστάτου πρότερον καὶ παρανήτη νήτησ· (Aristotle, Metaphysics, Book 5 131:2)

  (아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 131:2)

• λόγῳ κυβερνήτησ, ἐπιβάτησ, παραστάτησ τε καὶ σωτὴρ ἄριστοσ, συμπάντων τε θεῶν καὶ ἀνθρώπων κόσμοσ, ἡγεμὼν κάλλιστοσ καὶ ἄριστοσ, ᾧ χρὴ ἕπεσθαι πάντα ἄνδρα ἐφυμνοῦντα καλῶσ, ᾠδῆσ μετέχοντα ἣν ᾄδει θέλγων πάντων θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων νόημα. (Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, 211:1)

  (플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, 211:1)

• τῷ θεῷ γάρ σε παραχωρῶ ταύτησ ἀξιώσαντι παρ’ ἡμῶν τῆσ τιμῆσ ἀνθ’ ὧν εὐμενὴσ γέγονέ μοι παραστάτησ καὶ σύμμαχοσ νῦν ἐπιτυχεῖν. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 1 295:2)

  (플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 1 295:2)

유사 형태

• παραστάτην (18)
• παραστάτας (14)
• παραστατῶν (5)
• παραστατεῖ (5)
• παραστάτης (5)
• παραστατικὸν (5)
• παραστατεῖν (4)
• παραστάτις (3)
• παραστάται (3)
• παραστατικῶς (2)
• παραστάτου (2)
• παραστατικὴν (1)
• παραστατικοὶ (1)
• παραστάταιν (1)
• παραστατήσειν (1)
• Παραστάτῃ (1)
• παραστατικήν (1)
• παραστατεῖς (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.