Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

ὁρμέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ὁρμέω

Structure: ὁρμέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: o(/rmos II

Sense

  1. to be moored, lie at anchor, to be dependent on

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὁρμῶ ὁρμεῖς ὁρμεῖ
Dual ὁρμεῖτον ὁρμεῖτον
Plural ὁρμοῦμεν ὁρμεῖτε ὁρμοῦσιν*
SubjunctiveSingular ὁρμῶ ὁρμῇς ὁρμῇ
Dual ὁρμῆτον ὁρμῆτον
Plural ὁρμῶμεν ὁρμῆτε ὁρμῶσιν*
OptativeSingular ὁρμοῖμι ὁρμοῖς ὁρμοῖ
Dual ὁρμοῖτον ὁρμοίτην
Plural ὁρμοῖμεν ὁρμοῖτε ὁρμοῖεν
ImperativeSingular ό̔ρμει ὁρμείτω
Dual ὁρμεῖτον ὁρμείτων
Plural ὁρμεῖτε ὁρμούντων, ὁρμείτωσαν
Infinitive ὁρμεῖν
Participle MasculineFeminineNeuter
ὁρμων ὁρμουντος ὁρμουσα ὁρμουσης ὁρμουν ὁρμουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὁρμοῦμαι ὁρμεῖ, ὁρμῇ ὁρμεῖται
Dual ὁρμεῖσθον ὁρμεῖσθον
Plural ὁρμούμεθα ὁρμεῖσθε ὁρμοῦνται
SubjunctiveSingular ὁρμῶμαι ὁρμῇ ὁρμῆται
Dual ὁρμῆσθον ὁρμῆσθον
Plural ὁρμώμεθα ὁρμῆσθε ὁρμῶνται
OptativeSingular ὁρμοίμην ὁρμοῖο ὁρμοῖτο
Dual ὁρμοῖσθον ὁρμοίσθην
Plural ὁρμοίμεθα ὁρμοῖσθε ὁρμοῖντο
ImperativeSingular ὁρμοῦ ὁρμείσθω
Dual ὁρμεῖσθον ὁρμείσθων
Plural ὁρμεῖσθε ὁρμείσθων, ὁρμείσθωσαν
Infinitive ὁρμεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ὁρμουμενος ὁρμουμενου ὁρμουμενη ὁρμουμενης ὁρμουμενον ὁρμουμενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ώ̔ρμουν ώ̔ρμεις ώ̔ρμειν*
Dual ὡρμεῖτον ὡρμείτην
Plural ὡρμοῦμεν ὡρμεῖτε ώ̔ρμουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὡρμούμην ὡρμοῦ ὡρμεῖτο
Dual ὡρμεῖσθον ὡρμείσθην
Plural ὡρμούμεθα ὡρμεῖσθε ὡρμοῦντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • οὐ γὰρ ἂν ὧδ’ ἀλλοτρίοισ ὄμμασιν εἱρ͂πον κἀπὶ σμικροῖσ μέγασ ὡρ́μουν. (Sophocles, Oedipus at Colonus, choral, strophe 116)
  • αἱ δὲ νῆεσ ὡρ́μουν παρὰ τὴν Κύρου σκηνήν. (Xenophon, Anabasis, , chapter 4 4:2)
  • ἐμπόριον δ’ ἦν τὸ χωρίον καὶ ὡρ́μουν αὐτόθι ὁλκάδεσ πολλαί. (Xenophon, Anabasis, , chapter 4 7:2)
  • χαλεπαίνων δ’ ὁ Καῖσαρ ἦλθε μὲν καὶ αὐτὸσ ὑπὸ ὀργῆσ, ὀνειδιῶν τὸν Λέπιδον ἐσ χαριστίαν, διαπειλησάμενοι δὲ ἀλλήλοισ διέστησαν, καὶ αὐτίκα αἵ τε φυλακαὶ διεκρίθησαν καὶ αἱ νῆεσ ὡρ́μουν ἐπ’ ἀγκυρῶν· (Appian, The Civil Wars, book 5, chapter 13 1:5)
  • οἱ δ’ Ἕλληνεσ ὡρ́μουν μὲν ἐπ’ Ἀρτεμισίῳ τῆσ Εὐβοίασ, εἶχον δὲ τὰσ πάσασ τριήρεισ διακοσίασ καὶ ὀγδοήκοντα· (Diodorus Siculus, Library, book xi, chapter 12 5:1)

Synonyms

  1. to be moored

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION