Sense

1. to lengthen, prolong, extend
2. to spin out, speak at length, to be lengthy or tedious, to talk at length about
3. to raise a loud
4. reared a tall

Examples

• διότι ἐγὼ Κύριος λαλήσω τοὺς λόγους μου, λαλήσω καὶ ποιήσω καὶ οὐ μὴ μηκύνω ἔτι. ὅτι ἐν ταῖς ἡμέραις ὑμῶν, οἶκος ὁ παραπικραίνων, λαλήσω λόγον καὶ ποιήσω, λέγει Κύριος. - (Septuagint, Prophetia Ezechielis 12:25)
• καὶ τί δεῖ τὰ πλείω παρατιθέντα μηκύνειν· (Dionysius of Halicarnassus, chapter 13 2:6)
• καὶ τί δεῖ τὰ καθ ἕκαστα διεξιόντα μηκύνειν· (Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 14 3:1)
• τὸ γὰρ πάντα ἐπεξιόντα μηκύνειν τὸν λόγον ἀπειρόκαλον. (Lucian, De saltatione, (no name) 35:2)
• λαβοῦσα δ ὑμᾶς λοιδορῆσαι βούλομαι κοινῇ δικαίως, οἳ μιᾶς ἐκ χέρνιβος βωμοὺς περιρραίνοντες ὥσπερ ξυγγενεῖς Ὀλυμπίασιν, ἐν Πύλαις, Πυθοῖ πόσους εἴποιμ ἂν ἄλλους, εἴ με μηκύνειν δέοι· (Aristophanes, Lysistrata, Choral, anapests 1:8)
• ὦ ξεῖνε, μὴ θαύμαζε, πρὸς τὸ λιπαρὲς τέκν εἰ φανέντ ἀέλπτα μηκύνω λόγον. (Sophocles, Oedipus at Colonus, episode22)
• ὅτι μέντοι ἢ ταῦτ ἐστὶν ἢ τοιαῦτ ἄττα περὶ τὰς ψυχὰς ἡμῶν καὶ τὰς οἰκήσεις, ἐπείπερ ἀθάνατόν γε ἡ ψυχὴ φαίνεται οὖσα, τοῦτο καὶ πρέπειν μοι δοκεῖ καὶ ἄξιον κινδυνεῦσαι οἰομένῳ οὕτως ἔχειν - καλὸς γὰρ ὁ κίνδυνος - καὶ χρὴ τὰ τοιαῦτα ὥσπερ ἐπᾴδειν ἑαυτῷ, διὸ δὴ ἔγωγε καὶ πάλαι μηκύνω τὸν μῦθον. (Plato, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 917:2)
• ἀλλ ἵνα μὴ πλείω τῶν ἀναγκαίων παραιτούμενος αὐτῷ τούτῳ μηκύνω, πρὸς τοὺς ἐφεξῆς τῶν λόγων καὶ συνεχεῖς καὶ δὴ τρέψομαι. (Aristides, Aelius, Orationes, 58:2)

Similar forms

• μηκύνειν (23)
• μηκύνεται (7)
• μηκῦναι (4)
• μηκύνω (4)
• μηκύνωμεν (3)
• μηκύνων (2)
• μηκύνετο (1)
• μηκύνει (1)
• μηκύνουσι (1)
• μηκύνας (1)
• μηκύνῃ (1)
• μηκύνωσιν (1)
• μηκύνει‧ (1)
• μηκύνοιεν (1)
• Μήκυθον (1)
• μηκύναντι (1)
• μηκυνέων (1)
• μηκυνθέν (1)
• μήκυνε (1)
• μηκύνηται (1)
• Μηκύπερνα? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.