μηκύνω
Non-contract Verb;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
μηκύνω
Structure:
μηκύν
(Stem)
+
ω
(Ending)
Sense
- to lengthen, prolong, extend
- to spin out, speak at length, to be lengthy or tedious, to talk at length about
- to raise a loud
- reared a tall
Conjugation
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- διότι ἐγὼ Κύριοσ λαλήσω τοὺσ λόγουσ μου, λαλήσω καὶ ποιήσω καὶ οὐ μὴ μηκύνω ἔτι. ὅτι ἐν ταῖσ ἡμέραισ ὑμῶν, οἶκοσ ὁ παραπικραίνων, λαλήσω λόγον καὶ ποιήσω, λέγει Κύριοσ. ‐ (Septuagint, Prophetia Ezechielis 12:25)
- καὶ τί δεῖ τὰ πλείω παρατιθέντα μηκύνειν; (Dionysius of Halicarnassus, chapter 13 2:6)
- καὶ τί δεῖ τὰ καθ’ ἕκαστα διεξιόντα μηκύνειν; (Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 14 3:1)
- τὸ γὰρ πάντα ἐπεξιόντα μηκύνειν τὸν λόγον ἀπειρόκαλον. (Lucian, De saltatione, (no name) 35:2)
- λαβοῦσα δ’ ὑμᾶσ λοιδορῆσαι βούλομαι κοινῇ δικαίωσ, οἳ μιᾶσ ἐκ χέρνιβοσ βωμοὺσ περιρραίνοντεσ ὥσπερ ξυγγενεῖσ Ὀλυμπίασιν, ἐν Πύλαισ, Πυθοῖ πόσουσ εἴποιμ’ ἂν ἄλλουσ, εἴ με μηκύνειν δέοι; (Aristophanes, Lysistrata, Choral, anapests 1:8)
- ὦ ξεῖνε, μὴ θαύμαζε, πρὸσ τὸ λιπαρὲσ τέκν’ εἰ φανέντ’ ἀέλπτα μηκύνω λόγον. (Sophocles, Oedipus at Colonus, episode22)
- ὅτι μέντοι ἢ ταῦτ’ ἐστὶν ἢ τοιαῦτ’ ἄττα περὶ τὰσ ψυχὰσ ἡμῶν καὶ τὰσ οἰκήσεισ, ἐπείπερ ἀθάνατόν γε ἡ ψυχὴ φαίνεται οὖσα, τοῦτο καὶ πρέπειν μοι δοκεῖ καὶ ἄξιον κινδυνεῦσαι οἰομένῳ οὕτωσ ἔχειν ‐ καλὸσ γὰρ ὁ κίνδυνοσ ‐ καὶ χρὴ τὰ τοιαῦτα ὥσπερ ἐπᾴδειν ἑαυτῷ, διὸ δὴ ἔγωγε καὶ πάλαι μηκύνω τὸν μῦθον. (Plato, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, 917:2)
- ἀλλ’ ἵνα μὴ πλείω τῶν ἀναγκαίων παραιτούμενοσ αὐτῷ τούτῳ μηκύνω, πρὸσ τοὺσ ἐφεξῆσ τῶν λόγων καὶ συνεχεῖσ καὶ δὴ τρέψομαι. (Aristides, Aelius, Orationes, 58:2)
Synonyms
-
to lengthen
-
to raise a loud