- πρὸσ δ’ οὖν τοὐπιὸν ὁρ́α ὅπωσ μὴ λάθῃσ ἡμῖν ἐξ ἀνδρὸσ τοῦ πάλαι Λυδή τισ ἢ Βάκχη γενόμενοσ, ὅπερ οὐ σὸν ἂν ἔγκλημα εἰή μόνον, ἀλλὰ καὶ ἡμῶν, εἰ μή σε κατὰ τὸν Ὀδυσσέα τοῦ λωτοῦ ἀποσπάσαντεσ ἐπὶ τὰσ συνήθεισ διατριβὰσ ἐπανάξομεν πρὶν λάθῃσ τελέωσ ὑπὸ τῶν ἐν τῷ θεάτρῳ Σειρήνων κατεσχημένοσ. (Lucian, De saltatione, (no name) 3:3)
(루키아노스, De saltatione, (no name) 3:3)
- πλὴν τό γε παράδειγμα,, τὴν τῶν Λωτοφάγων καὶ Σειρήνων εἰκόνα, πάνυ ἀνομοιοτάτην μοι δοκεῖσ εἰρηκέναι ὧν πέπονθα, παρ’ ὅσον τοῖσ μὲν τοῦ λωτοῦ γευσαμένοισ καὶ τῶν Σειρήνων ἀκούσασιν ὄλεθροσ ἦν τῆσ τε ἐδωδῆσ καὶ τῆσ ἀκροάσεωσ τοὐπιτίμιον, ἐμοὶ δὲ πρὸσ τῷ τὴν ἡδονὴν παρὰ πολὺ ἡδίω πεφυκέναι ^ καὶ τό τέλοσ ἀγαθὸν ἀποβέβηκεν οὐ γὰρ εἰσ λήθην τῶν οἴκοι οὐδ’ εἰσ ἀγνωσίαν τῶν κατ’ ἐμαυτὸν περιίσταμαι, ἀλλ’ εἰ χρὴ μηδὲν ὀκνήσαντα εἰπεῖν, μακρῷ πινυτώτεροσ καὶ τῶν ἐν τῷ βίῳ διορατικώτεροσ ἐκ τοῦ θεάτρου σοι ἐπανελήλυθα. (Lucian, De saltatione, (no name) 4:2)
(루키아노스, De saltatione, (no name) 4:2)
- τὸ δὲ λιμῷ συνόντα παρεστῶτα ἄλλῳ τοῦ λωτοῦ ἐμφορουμένῳ μηδὲν μεταδιδόντι ὑπὸ ἐλπίδοσ μόνησ τοῦ κἂν αὐτὸν παραγεύσασθαί ποτε δεδέσθαι, τῶν καλῶσ καὶ ὀρθῶσ ἐχόντων ἐπιλελησμένον,Ἡράκλεισ ὡσ καταγέλαστον καὶ πληγῶν τινων Ὁμηρικῶν ὡσ ἀληθῶσ δεόμενον. (Lucian, De mercede, (no name) 8:6)
(루키아노스, De mercede, (no name) 8:6)
- ὡσ σεμνὰ καὶ θαυμάσια καὶ θεῖά γε, ὦ ἑταῖρε, διελήλυθασ, ἐλελήθεισ δέ με πολλῆσ ὡσ ἀληθῶσ τῆσ ἀμβροσίασ καὶ τοῦ λωτοῦ κεκορεσμένοσ· (Lucian, Nigrinus, Nigrinou Fiaosofia 38:1)
(루키아노스, Nigrinus, Nigrinou Fiaosofia 38:1)
- οὗ δὴ στενὸν δίαυλον ᾤκισται πέτρασ δεινὴ Χάρυβδισ, ὠμοβρώσ τ’ ὀρειβάτησ Κύκλωψ, Λιγυστίσ θ’ ἡ συῶν μορφώτρια Κίρκη, θαλάσσησ θ’ ἁλμυρᾶσ ναυάγια, λωτοῦ τ’ ἔρωτεσ, Ἡλίου θ’ ἁγναὶ βόεσ, αἳ σάρκα φωνήεσσαν ἥσουσίν ποτε, πικρὰν Ὀδυσσεῖ γῆρυν. (Euripides, The Trojan Women, episode, iambic 3:18)
(에우리피데스, The Trojan Women, episode, iambic 3:18)