헬라어 문장 내 검색 Language

οἱ δὲ γευσάμενοι τοῦ λωτοῦ κατέμειναν·
(아폴로도로스, Library and Epitome, book E, chapter 7 3:2)
τῷ δὲ οὐδὲ τοῦτο ἀποχρήσει, γευσάμενοσ δὲ καὶ πειραθεὶσ τοῦ παρ’ Ὁμήρῳ λωτοῦ γεγεῦσθαι δόξει, μένειν ἐθέλων καὶ χαλεπῶσ ἀξιῶν ἀποχωρεῖν ἀπ’ αὐτοῦ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ φρέαρ τοῦ Ἀσκληπιοῦ 1:6)
ἄνδρα δὲ τὸν Κυθέρηθεν, ὃν ἐθρέψαντο τιθῆναι Βάκχου καὶ λωτοῦ πιστότατον ταμίην Μοῦσαι παίδευσάν τε Φιλόξενον, οἱᾶ τιναχθεὶσ Ὀρτυγίην ταύτησ ἦλθε διὰ πτόλεωσ, γινώσκεισ, ἀίουσα μέγαν πόθον ὃν Γαλατείη·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 71 8:3)
"τὰ παραπλήσια τοῖσ περὶ τὸν Ἡρόδοτον ἱστορεῖ περὶ τοῦ ἐν Λιβύῃ καλουμένου λωτοῦ αὐτόπτησ γενόμενοσ ὁ Μεγαλοπολίτησ Πολύβιοσ ἐν τῇ ι ` τῶν Ἱστοριῶν λέγων οὕτωσ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 6253)
ἐπεὶ δὲ Ἀλεξανδρείασ ἐμνημόνευσα, οἶδά τινα ἐν τῇ καλῇ ταύτῃ πόλει καλούμενον στέφανον Ἀντινόειον γινόμενον ἐκ τοῦ αὐτόθι καλουμένου λωτοῦ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 211)
κατασκευάζονται δ’ ἐκ τοῦ καλουμένου λωτοῦ ξύλον δ’ ἐστὶ τοῦτο γινόμενον ἐν Λιβύῃ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 80 2:1)
πολλοὺσ δὲ χρόνουσ τούτῳ τῷ βίῳ διεξαγαγόντασ τὸ τελευταῖον ἐπὶ τοὺσ ἐδωδίμουσ μεταβῆναι καρπούσ, ὧν εἶναι καὶ τὸν ἐκ τοῦ λωτοῦ γινόμενον ἄρτον.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 43 5:1)
ὠκεανὸν μὲν οὖν καλεῖν τὸν ποταμὸν διὰ τὸ τοὺσ Αἰγυπτίουσ κατὰ τὴν ἰδίαν διάλεκτον Ὠκεανὸν λέγειν τὸν Νεῖλον, Ἡλίου δὲ πύλασ τὴν πόλιν τὴν τῶν Ἡλιοπολιτῶν, λειμῶνα δ’ ὀνομάζειν, τὴν μυθολογουμένην οἴκησιν τῶν μετηλλαχότων, τὸν παρὰ τὴν λίμνην τόπον τὴν καλουμένην μὲν Ἀχερουσίαν, πλησίον δὲ οὖσαν τῆσ Μέμφεωσ, ὄντων περὶ αὐτὴν λειμώνων καλλίστων, ἕλουσ καὶ λωτοῦ καὶ καλάμου.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 96 7:1)
ηὗδον δὲ πᾶσαι σώμασιν παρειμέναι, αἳ μὲν πρὸσ ἐλάτησ νῶτ’ ἐρείσασαι φόβην, αἳ δ’ ἐν δρυὸσ φύλλοισι πρὸσ πέδῳ κάρα εἰκῇ βαλοῦσαι σωφρόνωσ, οὐχ ὡσ σὺ φῂσ ᾠνωμένασ κρατῆρι καὶ λωτοῦ ψόφῳ θηρᾶν καθ’ ὕλην Κύπριν ἠρημωμένασ.
(에우리피데스, episode, trochees 3:3)
τίν’ ἄρ’ Ὑμέναιοσ διὰ λωτοῦ Λίβυοσ μετά τε φιλοχόρου κιθάρασ συρίγγων θ’ ὑπὸ καλαμοεσ‐ σᾶν ἔστασεν ἰαχάν, ὅτ’ ἀνὰ Πήλιον αἱ καλλιπλόκαμοι δαιτὶ θεῶν ἔνι Πιερίδεσ χρυσεοσάνδαλον ἴχνοσ ἐν γᾷ κρούουσαι Πηλέωσ ἐσ γάμον ἦλθον, μελῳδοῖσ Θέτιν ἀχήμασι τόν τ’ Αἰακίδαν, Κενταύρων ἐν ὄρεσι κλέουσαι Πηλιάδα καθ’ ὕλαν.
(에우리피데스, Iphigenia in Aulis, choral, strophe 11)
οὐκ ἐπὶ καλλιχόροισ στεφάνοισι νεάνιδοσ ὡρ́ασ βόστρυχον ἀμπετάσασ λωτοῦ κατὰ πνεύματα μέλπῃ μοῦσαν, ἐν ᾇ χάριτεσ χοροποιοί, ἀλλὰ σὺν ὁπλοφόροισ στρατὸν Ἀργείων ἐπιπνεύσασ αἵματι Θήβασ κῶμον ἀναυλότατον προχορεύεισ.
(에우리피데스, Phoenissae, choral, strophe 12)
οὗ δὴ στενὸν δίαυλον ᾤκισται πέτρασ δεινὴ Χάρυβδισ, ὠμοβρώσ τ’ ὀρειβάτησ Κύκλωψ, Λιγυστίσ θ’ ἡ συῶν μορφώτρια Κίρκη, θαλάσσησ θ’ ἁλμυρᾶσ ναυάγια, λωτοῦ τ’ ἔρωτεσ, Ἡλίου θ’ ἁγναὶ βόεσ, αἳ σάρκα φωνήεσσαν ἥσουσίν ποτε, πικρὰν Ὀδυσσεῖ γῆρυν.
(에우리피데스, The Trojan Women, episode, iambic 3:18)
Ἁβράμῳ δὲ ἀκούσαντι τὴν συμφορὰν αὐτῶν φόβοσ τε ἅμα περὶ Λώτου τοῦ συγγενοῦσ εἰσῆλθε καὶ οἶκτοσ περὶ τῶν Σοδομιτῶν φίλων ὄντων καὶ γειτνιώντων.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 1 223:1)
τοῦ δὲ Λώτου παραινοῦντοσ σωφρονεῖν καὶ μὴ χωρεῖν ἐπ’ αἰσχύνῃ τῶν ξένων, ἀλλ’ ἔχειν αἰδῶ τῆσ παρ’ αὐτῷ καταγωγῆσ, εἰ δὲ ἔχουσιν ἀκρατῶσ, τὰσ θυγατέρασ αὐτοῦ ὑπὲρ ἐκείνων ταῖσ ἐπιθυμίαισ αὐτῶν λέγοντοσ παρέξειν, οὐδ’ οὕτωσ ἐπείσθησαν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 1 256:1)
οἱ γὰρ μνηστῆρεσ περιεφρόνησαν τῆσ ἐξόδου εὐήθειαν ἐπικαλοῦντεσ τοῖσ ὑπὸ τοῦ Λώτου λεγομένοισ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 1 258:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION