- οἱ μέν γε τοῦ Ὀδυσσέωσ ἑταῖροι γλυκύν τινα τὸν λωτὸν ἐσθίοντεσ ἠμέλουν τῶν ἄλλων καὶ πρὸσ τὸ παρὸν ἡδὺ τῶν καλῶσ ἐχόντων κατεφρόνουν ὥστε οὐ πάντῃ ἄλογοσ αὐτῶν ἡ λήθη τοῦ καλοῦ, πρὸσ τῷ ἡδεῖ ἐκείνῳ τῆσ ψυχῆσ διατριβούσησ. (Lucian, De mercede, (no name) 8:5)
(루키아노스, De mercede, (no name) 8:5)
- ὁ δὲ ἀπ’ ἀρχῆσ ἀρξάμενοσ, ὦ ἑταῖρε, περὶ τούτων λέγειν καὶ τὴν ἑαυτοῦ γνώμην διηγεῖσθαι τοσαύτην τινά μου λόγων ἀμβροσίαν κατεσκέδασεν, ὥστε καὶ τὰσ Σειρῆνασ ἐκείνασ, εἴ τινεσ ἄρα ἐγένοντο, καὶ τὰσ ἀηδόνασ καὶ τὸν Ὁμήρου λωτὸν ἀρχαῖον ἀποδεῖξαι· (Lucian, Nigrinus, Nigrinou Fiaosofia 3:3)
(루키아노스, Nigrinus, Nigrinou Fiaosofia 3:3)
- πτεροφόροι νεάνιδεσ, παρθένοι Χθονὸσ κόραι Σειρῆνεσ, εἴθ’ ἐμοῖσ γόοισ μόλοιτ’ ἔχουσαι Λίβυν λωτὸν ἢ σύριγγασ ἢ φόρμιγγασ, αἰλίνοισ κακοῖσ τοῖσ ἐμοῖσι σύνοχα δάκρυα· (Euripides, Helen, choral, strophe 11)
(에우리피데스, Helen, choral, strophe 11)
- καὶ Παγκράτησ τισ τῶν ἐπιχωρίων ποιητήσ ὃν καὶ ἡμεῖσ ἔγνωμεν, Ἀδριανῷ τῷ αὐτοκράτορι ἐπιδημήσαντι τῇ Ἀλεξανδρείᾳ μετὰ πολλῆσ τερατείασ ἐπέδειξεν τὸν ῥοδίζοντα λωτόν, φάσκων αὐτὸν δεῖν καλεῖν Ἀντινόειον, ἀναπεμφθέντα ὑπὸ τῆσ γῆσ ὅτε τὸ αἷμα ἐδέξατο τοῦ Μαυρουσίου λέοντοσ, ὃν κατὰ τὴν πλησίον τῇ Ἀλεξανδρείᾳ Λιβύην ἐν κυνηγίῳ καταβεβλήκει ὁ Ἀδριανόσ, μέγα χρῆμα ὄντα καὶ πολλῷ χρόνῳ κατανεμηθέντα πᾶσαν τὴν Λιβύην, ἧσ καὶ πολλὰ ἀοίκητα ἐπεποιήκει οὗτοσ ὁ λέων. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 21 1:2)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 21 1:2)
- καὶ Κρατῖνοσ δ’ ὁ κωμῳδιοποιὸσ ἐν Ὀδυσσεῦσι κέκληκεν τὸν λωτὸν στεφάνωμα διὰ τὸ πάντα τὰ φυλλώδη ὑπὸ τῶν ’ Ἀθηναίων στεφανώματα λέγεσθαι. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 21 2:1)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 21 2:1)