κύριος
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
κύριος
κυρίᾱ
κύριον
Structure:
κυρι
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- (of people): ruling, governing, having power
- (of things): decisive, critical, authorized, valid, legal, entitled
- (of times): fixed, set, appointed
- (of language): literal
- main, major, primary, principal
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἐγὼ μέν ὑπελάμβανον ἀρκούντωσ δεδηλωκέναι τὸν Θουκυδίδου χαρακτῆρα, τὰ μέγιστα καὶ κυριώτατα τῶν ὑπαρχόντων περὶ αὐτὸν ἰδιωμάτων ἐπεξελθών, ἐν οἷσ γε δὴ μάλιστα διαφέρειν ἔδοξέν μοι τῶν πρὸ αὐτοῦ ῥητόρων τε καὶ συγγραφέων, πρότερον μὲν ἐν τοῖσ περὶ τῶν ἀρχαίων ῥητόρων πρὸσ τὸ σὸν ὄνομα συνταχθεῖσιν ὑπομνηματισμοῖσ, ὀλίγοισ δὲ δὴ πρόσθεν χρόνοισ ἐν τῇ περὶ αὐτοῦ τοῦ Θουκυδίδου κατασκευασθείσῃ γραφῇ προσειπὼν τὸν Αἴλιον Τουβέρωνα, ἐν ᾗ πάντα τὰ δεόμενα λόγου μετὰ τῶν οἰκείων ἀποδείξεων διεξελήλυθα κατὰ τὴν ἐμαυτοῦ δύναμιν· (Dionysius of Halicarnassus, De Thucydidis idiomatibus (epistula ad Ammaeum), chapter 1 1:1)
- γενόμενοσ δὲ ἀκουστὴσ Προδίκου τε τοῦ Κείου καὶ Γοργίου τοῦ Λεοντίνου καὶ Τισίου τοῦ Συρακουσίου, τῶν τότε μέγιστον ὄνομα ἐν τοῖσ Ἕλλησιν ἐχόντων ἐπὶ σοφίᾳ, ὡσ δέ τινεσ ἱστοροῦσι, καὶ Θηραμένουσ τοῦ ῥήτοροσ, ὃν οἱ τριάκοντα ἀπέκτειναν δημοτικὸν εἶναι δοκοῦντα, σπουδὴν μὲν ἐποιεῖτο πράττειν τε καὶ λέγειν τὰ πολιτικά, ὡσ δὲ ἡ φύσισ ἠναντιοῦτο, τὰ πρῶτα καὶ κυριώτατα τοῦ ῥήτοροσ ἀφελομένη, τόλμαν τε καὶ φωνῆσ μέγεθοσ, ὧν χωρὶσ οὐχ οἱο͂́ν τε ἦν ἐν ὄχλῳ λέγειν, ταύτησ μὲν ἀπέστη τῆσ προαιρέσεωσ· (Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 13)
- μικρὸσ γὰρ ἦν ὁ τῶν ὁρ́κων φόβοσ, εἰ μὴ διὰ τῆσ παιδείασ καὶ τῆσ ἀγωγῆσ οἱο͂ν ἀνέδευσε τοῖσ ἤθεσι τῶν παίδων τοὺσ νόμουσ, καὶ συνῳκείωσε τῇ τροφῇ τὸν ζῆλον τῆσ πολιτείασ, ὥστε πεντακοσίων ἐτῶν πλείω χρόνον τὰ κυριώτατα καὶ μέγιστα διαμεῖναι τῆσ νομοθεσίασ, ὥσπερ βαφῆσ ἀκράτου καὶ ἰσχυρῶσ καθαψαμένησ. (Plutarch, Comparison of Lycurgus and Numa, chapter 4 5:2)
- ἱματίων ἣν γναφικήν, τούσ τε παῖδασ καὶ ὑποδεῖσθαι καὶ περιβάλλεσθαι διδάσκομεν καὶ τῇ δεξιᾷ λαμβάνειν τοῦ ὄψου τῇ δ̓ ἀριστερᾷ κρατεῖν τὸν ἄρτον, ὡσ οὐδὲ τούτων γιγνομένων ἀπὸ τύχησ ἀλλ’ ἐπιστάσεωσ καὶ προσοχῆσ δεομένων τὰ δὲ μέγιστα καὶ κυριώτατα πρὸσ εὐδαιμονίαν οὐ παρακαλεῖ τὴν φρόνησιν, οὐδὲ μετέχει τοῦ κατὰ λόγον καὶ πρόνοιαν; (Plutarch, De fortuna, chapter, section 5 2:1)
- ποῦ γὰρ ὢν τῆσ ἀοικήτου τὸ βιβλίον ἔγραφεσ, ἵνα ταῦτα συντιθεὶσ τὰ ἐγκλήματα μὴ τοῖσ ἐκείνων συντάγμασιν ἐντύχῃσ μηδ’ ἀναλάβῃσ εἰσ χεῖρασ Ἀριστοτέλουσ τὰ περὶ Οὐρανοῦ καὶ τὰ περὶ Ψυχῆσ, Θεοφράστου δὲ τὰ πρὸσ τοὺσ Φυσικούσ, Ἡρακλείδου δὲ τὸν Ζωροάστρην, τὸ περὶ τῶν ἐν Αἵδου, τὸ περὶ τῶν Φυσικῶσ ἀπορουμένων, Δικαιάρχου δὲ τὰ περὶ Ψυχῆσ, ἐν οἷσ πρὸσ τὰ κυριώτατα καὶ μέγιστα τῶν φυσικῶν ὑπεναντιούμενοι τῷ Πλάτωνι καὶ μαχόμενοι διατελοῦσι; (Plutarch, Adversus Colotem, section 143)