Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

κοπιάω

α-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: κοπιάω κοπιάσω ἐκοπίασα κεκοπίακα

Structure: κοπιά (Stem) + ω (Ending)

Etym.: ko/pos

Sense

  1. to be tired, grow weary
  2. to work hard, toil

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κοπίω κοπίᾳς κοπίᾳ
Dual κοπίᾱτον κοπίᾱτον
Plural κοπίωμεν κοπίᾱτε κοπίωσιν*
SubjunctiveSingular κοπίω κοπίῃς κοπίῃ
Dual κοπίητον κοπίητον
Plural κοπίωμεν κοπίητε κοπίωσιν*
OptativeSingular κοπίῳμι κοπίῳς κοπίῳ
Dual κοπίῳτον κοπιῷτην
Plural κοπίῳμεν κοπίῳτε κοπίῳεν
ImperativeSingular κοπῖᾱ κοπιᾶτω
Dual κοπίᾱτον κοπιᾶτων
Plural κοπίᾱτε κοπιῶντων, κοπιᾶτωσαν
Infinitive κοπίᾱν
Participle MasculineFeminineNeuter
κοπιων κοπιωντος κοπιωσα κοπιωσης κοπιων κοπιωντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κοπίωμαι κοπίᾳ κοπίᾱται
Dual κοπίᾱσθον κοπίᾱσθον
Plural κοπιῶμεθα κοπίᾱσθε κοπίωνται
SubjunctiveSingular κοπίωμαι κοπίῃ κοπίηται
Dual κοπίησθον κοπίησθον
Plural κοπιώμεθα κοπίησθε κοπίωνται
OptativeSingular κοπιῷμην κοπίῳο κοπίῳτο
Dual κοπίῳσθον κοπιῷσθην
Plural κοπιῷμεθα κοπίῳσθε κοπίῳντο
ImperativeSingular κοπίω κοπιᾶσθω
Dual κοπίᾱσθον κοπιᾶσθων
Plural κοπίᾱσθε κοπιᾶσθων, κοπιᾶσθωσαν
Infinitive κοπίᾱσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κοπιωμενος κοπιωμενου κοπιωμενη κοπιωμενης κοπιωμενον κοπιωμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κοπιάσω κοπιάσεις κοπιάσει
Dual κοπιάσετον κοπιάσετον
Plural κοπιάσομεν κοπιάσετε κοπιάσουσιν*
OptativeSingular κοπιάσοιμι κοπιάσοις κοπιάσοι
Dual κοπιάσοιτον κοπιασοίτην
Plural κοπιάσοιμεν κοπιάσοιτε κοπιάσοιεν
Infinitive κοπιάσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κοπιασων κοπιασοντος κοπιασουσα κοπιασουσης κοπιασον κοπιασοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κοπιάσομαι κοπιάσει, κοπιάσῃ κοπιάσεται
Dual κοπιάσεσθον κοπιάσεσθον
Plural κοπιασόμεθα κοπιάσεσθε κοπιάσονται
OptativeSingular κοπιασοίμην κοπιάσοιο κοπιάσοιτο
Dual κοπιάσοισθον κοπιασοίσθην
Plural κοπιασοίμεθα κοπιάσοισθε κοπιάσοιντο
Infinitive κοπιάσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κοπιασομενος κοπιασομενου κοπιασομενη κοπιασομενης κοπιασομενον κοπιασομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκοπῖων ἐκοπῖᾱς ἐκοπῖᾱν*
Dual ἐκοπίᾱτον ἐκοπιᾶτην
Plural ἐκοπίωμεν ἐκοπίᾱτε ἐκοπῖων
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκοπιῶμην ἐκοπίω ἐκοπίᾱτο
Dual ἐκοπίᾱσθον ἐκοπιᾶσθην
Plural ἐκοπιῶμεθα ἐκοπίᾱσθε ἐκοπίωντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκοπίασα ἐκοπίασας ἐκοπίασεν*
Dual ἐκοπιάσατον ἐκοπιασάτην
Plural ἐκοπιάσαμεν ἐκοπιάσατε ἐκοπίασαν
SubjunctiveSingular κοπιάσω κοπιάσῃς κοπιάσῃ
Dual κοπιάσητον κοπιάσητον
Plural κοπιάσωμεν κοπιάσητε κοπιάσωσιν*
OptativeSingular κοπιάσαιμι κοπιάσαις κοπιάσαι
Dual κοπιάσαιτον κοπιασαίτην
Plural κοπιάσαιμεν κοπιάσαιτε κοπιάσαιεν
ImperativeSingular κοπίασον κοπιασάτω
Dual κοπιάσατον κοπιασάτων
Plural κοπιάσατε κοπιασάντων
Infinitive κοπιάσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κοπιασᾱς κοπιασαντος κοπιασᾱσα κοπιασᾱσης κοπιασαν κοπιασαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκοπιασάμην ἐκοπιάσω ἐκοπιάσατο
Dual ἐκοπιάσασθον ἐκοπιασάσθην
Plural ἐκοπιασάμεθα ἐκοπιάσασθε ἐκοπιάσαντο
SubjunctiveSingular κοπιάσωμαι κοπιάσῃ κοπιάσηται
Dual κοπιάσησθον κοπιάσησθον
Plural κοπιασώμεθα κοπιάσησθε κοπιάσωνται
OptativeSingular κοπιασαίμην κοπιάσαιο κοπιάσαιτο
Dual κοπιάσαισθον κοπιασαίσθην
Plural κοπιασαίμεθα κοπιάσαισθε κοπιάσαιντο
ImperativeSingular κοπίασαι κοπιασάσθω
Dual κοπιάσασθον κοπιασάσθων
Plural κοπιάσασθε κοπιασάσθων
Infinitive κοπιάσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κοπιασαμενος κοπιασαμενου κοπιασαμενη κοπιασαμενης κοπιασαμενον κοπιασαμενου

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κεκοπίακα κεκοπίακας κεκοπίακεν*
Dual κεκοπιάκατον κεκοπιάκατον
Plural κεκοπιάκαμεν κεκοπιάκατε κεκοπιάκᾱσιν*
SubjunctiveSingular κεκοπιάκω κεκοπιάκῃς κεκοπιάκῃ
Dual κεκοπιάκητον κεκοπιάκητον
Plural κεκοπιάκωμεν κεκοπιάκητε κεκοπιάκωσιν*
OptativeSingular κεκοπιάκοιμι κεκοπιάκοις κεκοπιάκοι
Dual κεκοπιάκοιτον κεκοπιακοίτην
Plural κεκοπιάκοιμεν κεκοπιάκοιτε κεκοπιάκοιεν
ImperativeSingular κεκοπίακε κεκοπιακέτω
Dual κεκοπιάκετον κεκοπιακέτων
Plural κεκοπιάκετε κεκοπιακόντων
Infinitive κεκοπιακέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
κεκοπιακως κεκοπιακοντος κεκοπιακυῑα κεκοπιακυῑᾱς κεκοπιακον κεκοπιακοντος

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • χεῖρα αὐτῆσ ἀριστερὰν εἰσ πάσσαλον ἐξέτεινε καὶ δεξιὰν αὐτῆσ εἰσ σφῦραν κοπιώντων καὶ ἐσφυροκόπησε Σισάρα, διήλωσε κεφαλὴν αὐτοῦ καὶ ἐπάταξε, διήλωσε κρόταφον αὐτοῦ. (Septuagint, Liber Iudicum 5:26)
  • καὶ τῶν μὲν προσφιλονεικούντων τοῖσ πταίσμασιν αἰδοῖ τε φυγῆσ ταχείασ καὶ μεταβολῆσ ἐλπίδι, τῶν δὲ μὴ κοπιώντων ἐν οἷσ εὐτύχουν, παρέτεινεν ἡ μάχη μέχρι δείλησ, ἑώσ ἀνῃρέθησαν μὲν μύριοι τῶν Ιοὐδαίων τὸν ἀριθμὸν ἄνδρεσ καὶ δύο τῶν ἡγεμόνων, Ιωἄννησ τε καὶ Σίλασ· (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 26:1)

Synonyms

  1. to be tired

  2. to work hard

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION