κνήμη
First declension Noun; Feminine
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
κνήμη
Structure:
κνημ
(Stem)
+
η
(Ending)
Sense
- the part between the knee and ankle, the leg
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- καὶ ἐπάταξεν αὐτοὺσ κνήμην ἐπὶ μηρὸν πληγὴν μεγάλην. καὶ κατέβη καὶ ἐκάθισεν ἐν τρυμαλιᾷ τῆσ πέτρασ Ἠτάμ. (Septuagint, Liber Iudicum 15:8)
- οὐκ ἐν τῇ δυναστείᾳ τοῦ ἵππου θελήσει, οὐδὲ ἐν ταῖσ κνήμαισ τοῦ ἀνδρὸσ εὐδοκεῖ. (Septuagint, Liber Psalmorum 146:10)
- κνῆμαι αὐτοῦ στῦλοι μαρμάρινοι τεθεμελιωμένοι ἐπὶ βάσεισ χρυσᾶσ. εἶδοσ αὐτοῦ ὡσ Λίβανοσ, ἐκλεκτὸσ ὡσ κέδροι. (Septuagint, Canticum Canticorum 5:15)
- αἱ κνῆμαι σιδηραῖ, οἱ πόδεσ μέροσ τι σιδηροῦν καὶ μέροσ τι ὀστράκινον. (Septuagint, Prophetia Danielis 2:33)
- ὅμωσ τῷ δικαίῳ λόγῳ οὐκ ἂν ἔξω εἰήσ τοῦ ἡμαρτηκέναι, ὥσπερ ἂν εἴ τισ περὶ τῇ κνήμῃ τὸ κράνοσ ἢ περὶ τῇ κεφαλῇ τὰσ κνημῖδασ ἐπιδήσαιτο. (Lucian, Pro lapsu inter salutandum 23:3)
- ἑλομένων δέ, μὴ μελλήσασ λέγε ὅττι κεν ἐπ’ ἀκαιρίμαν ^ γλῶτταν ἔλθῃ, μηδὲν ἐκείνων ἐπιμεληθείσ, ὡσ τὸ πρῶτον, ὥσπερ οὖν καὶ ἔστι πρῶτον, ἐρεῖσ ἐν καιρῷ προσήκοντι καὶ τὸ δεύτερον μετὰ τοῦτο καὶ τὸ τρίτον μετ’ ἐκεῖνο, ἀλλὰ τὸ πρῶτον ἐμπεσὸν πρῶτον λεγέσθω, καὶ ἢν οὕτω τύχῃ, περὶ τῷ μετώπῳ μὲν ἡ κνημίσ, περὶ τῇ κνήμῃ δὲ ἡ κόρυσ, πλὴν ἀλλ’ ἔπειγε καὶ σύνειρε καὶ μὴ σιώπα μόνον. (Lucian, Rhetorum praeceptor, (no name) 13:30)
- ἐπειδὰν γὰρ συλλάβῃ τὸ ἔμβρυον, παχύνεται ἡ κνήμη, καὶ χρόνῳ ὕστερον ἀνατεμόντεσ ἐξάγουσι νεκρά, θέντεσ δ’ αὐτὰ πρὸσ τὸν ἄνεμον κεχηνότα ζῳοποιοῦσιν. (Lucian, Verae Historiae, book 1 22:4)
- Ὀστέων τροφὴ ἐκ κατήξιοσ, Ῥινὶ δὶσ πέντε, γνάθῳ καὶ κληῖδι καὶ πλευρῇσι διπλάσιαι, πήχει τριπλάσιαι, κνήμῃ καὶ βραχίονι τετραπλάσιαι, μηρῷ πενταπλάσιαι, καὶ εἴ τι ἐν τούτοισ δύναται πλέον ἢ ἔλασσον. (Hippocrates, Hippocrates Collected Works I, , xliii.1)
- Ἢν δὲ ἐσ τὸ κάκιον ἐπιδιδῷ, καὶ στρόφοι μείζονεσ, λειποθυμίη , ἔκλυσισ μελέων, ἀπορίη, ἀποσιτίη · ἢν δὲ καί τι προσενέγ κωνται , πολλῷ Ῥοίζῳ ξὺν ναυτίῃ ἐσ ἔμετον διεκθέει ξανθὴ χολὴ κατακορέωσ καὶ τὰ διαχωρήματα ὅμοια· σπασμοὶ, ξυνολκαὶ μυῶν τῶν ἐν τῇ κνήμῃ καὶ βραχιόνων· δάκτυλοι καμπύλοι, σκοτόδινοσ , λὺγξ, ὄνυχεσ πελιδνοὶ, κατάψυξισ, ἄκρεα ψυχρὰ, καὶ τὸ ὅλον Ῥιγώδεεσ. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 123)