- Greek-English Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

κατακλάω?

α-contract Verb; 자동번역 Transliteration: kataklaō

Principal Part: κατακλάω κατέκλασα κατακέκλασμαι

Structure: κατα (Prefix) + κλά (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to break down, break short, snap off
  2. to break down, he broke, down, broke all, hearts

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατακλῶ κατακλᾷς κατακλᾷ
Dual κατακλᾶτον κατακλᾶτον
Plural κατακλῶμεν κατακλᾶτε κατακλῶσι(ν)
SubjunctiveSingular κατακλῶ κατακλῇς κατακλῇ
Dual κατακλῆτον κατακλῆτον
Plural κατακλῶμεν κατακλῆτε κατακλῶσι(ν)
OptativeSingular κατακλῷμι κατακλῷς κατακλῷ
Dual κατακλῷτον κατακλῴτην
Plural κατακλῷμεν κατακλῷτε κατακλῷεν
ImperativeSingular κατακλᾶ κατακλάτω
Dual κατακλᾶτον κατακλάτων
Plural κατακλᾶτε κατακλώντων, κατακλάτωσαν
Infinitive κατακλᾶν
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακλων κατακλωντος κατακλωσα κατακλωσης κατακλων κατακλωντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατακλῶμαι κατακλᾷ κατακλᾶται
Dual κατακλᾶσθον κατακλᾶσθον
Plural κατακλώμεθα κατακλᾶσθε κατακλῶνται
SubjunctiveSingular κατακλῶμαι κατακλῇ κατακλῆται
Dual κατακλῆσθον κατακλῆσθον
Plural κατακλώμεθα κατακλῆσθε κατακλῶνται
OptativeSingular κατακλῴμην κατακλῷο κατακλῷτο
Dual κατακλῷσθον κατακλῴσθην
Plural κατακλῴμεθα κατακλῷσθε κατακλῷντο
ImperativeSingular κατακλῶ κατακλάσθω
Dual κατακλᾶσθον κατακλάσθων
Plural κατακλᾶσθε κατακλάσθων, κατακλάσθωσαν
Infinitive κατακλᾶσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακλωμενος κατακλωμενου κατακλωμενη κατακλωμενης κατακλωμενον κατακλωμενου

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατέκλασα κατέκλασας κατέκλασε(ν)
Dual κατεκλάσατον κατεκλασάτην
Plural κατεκλάσαμεν κατεκλάσατε κατέκλασαν
SubjunctiveSingular κατακλάσω κατακλάσῃς κατακλάσῃ
Dual κατακλάσητον κατακλάσητον
Plural κατακλάσωμεν κατακλάσητε κατακλάσωσι(ν)
OptativeSingular κατακλάσαιμι κατακλάσαις κατακλάσαι
Dual κατακλάσαιτον κατακλασαίτην
Plural κατακλάσαιμεν κατακλάσαιτε κατακλάσαιεν
ImperativeSingular κατακλάσον κατακλασάτω
Dual κατακλάσατον κατακλασάτων
Plural κατακλάσατε κατακλασάντων
Infinitive κατακλάσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακλασας κατακλασαντος κατακλασασα κατακλασασης κατακλασαν κατακλασαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατεκλασάμην κατεκλάσω κατεκλάσατο
Dual κατεκλάσασθον κατεκλασάσθην
Plural κατεκλασάμεθα κατεκλάσασθε κατεκλάσαντο
SubjunctiveSingular κατακλάσωμαι κατακλάσῃ κατακλάσηται
Dual κατακλάσησθον κατακλάσησθον
Plural κατακλασώμεθα κατακλάσησθε κατακλάσωνται
OptativeSingular κατακλασαίμην κατακλάσαιο κατακλάσαιτο
Dual κατακλάσαισθον κατακλασαίσθην
Plural κατακλασαίμεθα κατακλάσαισθε κατακλάσαιντο
ImperativeSingular κατακλάσαι κατακλασάσθω
Dual κατακλάσασθον κατακλασάσθων
Plural κατακλάσασθε κατακλασάσθων
Infinitive κατακλάσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακλασαμενος κατακλασαμενου κατακλασαμενη κατακλασαμενης κατακλασαμενον κατακλασαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τοῦτο τὸ θέαμα Ῥωμαίων ὑπὲρ ἅπαντα τἆλλα δεινὰ τὰς ψυχὰς κατέκλασε καί παρέλυσεν, οὐ θυμοῦ πρὸς ἄμυναν, ὥσπερ ἦν εἰκός, ἀλλὰ φρίκης καί τρόμου πᾶσιν ἐγγενομένου. (Plutarch, chapter 26 4:2)
  • ἃ γὰρ οἱ θρασύτατοι δήμαρχοι καὶ ὀλιγωρότατοι πρὸς χάριν ἐπολιτεύοντο τῶν πολλῶν, ταῦτα ἀπ ἐξουσίας ὑπατικῆς, αἰσχρῶς καὶ ταπεινῶς ὑποδυόμενος τὸν δῆμον, ἔπραττε φοβηθέντες οὖν ἐχώρουν διὰ βίας, καὶ πρῶτον μὲν αὐτῷ τῷ Βύβλῳ καταβαίνοντι κοπρίων ἐπεσκεδάσθη κόφινος, ἔπειτα τοῖς ῥαβδούχοις προσπεσόντες αὐτοῦ κατέκλασαν τὰς ῥάβδους: (Plutarch, Cato the Younger, chapter 32 1:3)
  • τὸ δὲ Τιμολέοντος ἐπὶ τοῖς πεπραγμένοις πάθος, εἴτ οἶκτος ἦν τοῦ τεθνηκότος εἴτε τῆς μητρὸς αἰδώς, οὕτω κατέκλασε καί συνέτριψεν αὐτοῦ τὴν διάνοιαν ὥστ εἴκοσι σχεδὸν ἐτῶν διαγενομένων μηδεμιᾶς ἐπιφανοῦς μηδὲ πολιτικῆς ἅψασθαι πράξεως, ἀναγορευθέντος οὖν αὐτοῦ, καί τὸν δήμου προθύμως δεξαμένου καί χειροτονήσαντος, ἀναστὰς Τηλεκλείδης ὁ τότε καί δυνάμει καί δόξῃ πρωτεύων ἐν τῇ πόλει, παρεκάλει τὸν Τιμολέοντα περὶ τὰς πράξεις ἀγαθὸν ἄνδρα εἶναι καί γενναῖον. (Plutarch, Timoleon, chapter 7 1:1)
  • κατέκλασε γὰρ ἐντέων σθένος οὐδέν: (Pindar, Odes, pythian odes, pythian 5 8:1)
  • τούτους θρασύτερον Σύλλᾳ διαλεχθέντας ὡρ´μησαν μὲν ἀνελεῖν οἱ στρατιῶται, τὰς δὲ ῥάβδους κατέκλασαν καὶ τὰς περιπορφύρους ἀφείλοντο καὶ πολλὰ περιυβρισμένους ἀπέπεμψαν, αὐτόθεν τε δεινὴν κατήφειαν, ὁρωμένους τῶν στρατηγικῶν παρασήμων ἐρήμους, καὶ τὴν στάσιν οὐκέτι καθεκτήν, ἀλλ ἀνήκεστον ἀπαγγέλλοντας. (Plutarch, Sulla, chapter 9 2:1)

Synonyms

  1. to break down

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION