뜻

1. 독설, 침해, 침략, 잠식, 남용

1. an inroad, raid, a vehement attack, invective

예문

• καταδρομῆσ γὰρ γενομένησ τῶν φυγάδων, <οἳ> οὐ μόνον ἐνθάδε ὅ τι οἱοῖ τ’ ἦσαν κακὸν εἰργάζοντο, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοῦ τείχουσ ἔφερον καὶ ἦγον ὑμᾶσ, ἐξελάσασ ἐκ τῶν ἄλλων ἱππέων ἕνα ἀπέκτεινεν. (Lysias, Speeches, 33:2)

  (리시아스, Speeches, 33:2)

• ἐκ δὲ τοῦ Σαβίνων ἔθνουσ αὖθισ ἕτεροί τινεσ τῆσ Ῥωμαίων οὔπω πεπειραμένοι δυνάμεωσ, πόλιν οἰκοῦντεσ εὐδαίμονα καὶ μεγάλην, ἐγκαλεῖν μὲν αὐτοῖσ οὐδὲν ἔχοντεσ, φθονεῖν δὲ ταῖσ εὐτυχίαισ ἀναγκαζόμενοι μείζοσιν ἢ κατὰ λόγον γινομέναισ, ἄνθρωποι δεινοὶ τὰ πολέμια τὸ μὲν πρῶτον ἀπὸ λῃστηρίων καὶ καταδρομῆσ ἀγρῶν ὀλίγοι συνελθόντεσ ἤρξαντο, ἔπειτα δελεαζόμενοι ταῖσ ὠφελείαισ φανερὰν ποιοῦνται στρατείαν ἐπ’ αὐτοὺσ καὶ τῆσ ὁμόρου πολλὴν λεηλατοῦντεσ ἐκάκωσαν ἰσχυρῶσ. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 42 1:1)

  (디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 42 1:1)

• καὶ ὁ πόλεμοσ ἄρα μέχρι καταδρομῆσ ἔληξε μόνησ. (Appian, The Foreign Wars, chapter 2 4:7)

  (아피아노스, The Foreign Wars, chapter 2 4:7)

• ἐξηγοῦντο δὲ τῆσ καταδρομῆσ τρεῖσ ἄνδρεσ ἀλκήν τε κορυφαῖοι καὶ συνέσει, Νίγερ τε ὁ Περαί̈τησ καὶ ὁ Βαβυλώνιοσ Σίλασ, πρὸσ οἷσ Ιωἄννησ ὁ Ἐσσαῖοσ. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 17:1)

  (플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, 17:1)

• οὐδεὶσ γάρ ἐστιν, ὃσ οὐ γέγευται τῆσ τῶν ἀνοσίων καταδρομῆσ· (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 296:2)

  (플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, 296:2)

유사 형태

• καταδρομαῖς (16)
• καταδρομὴν (16)
• καταδρομὰς (15)
• καταδρομῆς (8)
• καταδρομήν (7)
• καταδρομαὶ (5)
• καταδρομάς (4)
• καταδρομὴ (3)
• καταδρομῇ (1)
• κατάδρομα (1)
• καταδρομῶν (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.