καθηγεμών
Third declension Noun;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
καθηγεμών
καθηγεμόνος
Structure:
καθηγεμων
(Stem)
Declension
Third declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἄρτι δὲ τῆσ ἀνατολῆσ διαδεχομένησ προσέβαλον ἑκάτεροι, οἱ μὲν ἔγγυον ἔχοντεσ εὐημερίασ καὶ νίκησ μετ̓ ἀρετῆσ τὴν ἐπὶ τὸν Κύριον καταφυγήν, οἱ δὲ καθηγεμόνα τῶν ἀγώνων ταττόμενοι τὸν θυμόν. (Septuagint, Liber Maccabees II 10:28)
- τούτων δὲ πάντων ἀρχιτέκτων καὶ δημιουργόσ ἐστιν ὁ νοῦσ, ᾧ δεῖ καθηγεμόνι χρωμένουσ μὴ πάντα ζητεῖν πρὸσ τὰσ ἰδίασ ὀξύτητασ, ἀλλὰ πρὸσ τὰσ τῶν πραγμάτων φύσεισ καὶ μεταπτώσεισ. (Demades, On the Twelve Years, 42:2)
- ἐπιφθεγγομένουσ τοῖσ πράγμασιν, ἑαυτοῦ κατασκεδάννυσι καὶ τοῦ καθηγεμόνοσ ὁ Κωλώτησ. (Plutarch, Adversus Colotem, section 7 6:1)
- τί οὖν οὐ καταγελᾷ καὶ τοῦ καθηγεμόνοσ, τοῦτ’ αὐτὸ πράττοντοσ, ὁσάκισ γράφοι καὶ διαλέγοιτο περὶ οὐσίασ ψυχῆσ καὶ τοῦ ἀθρόου τῆσ καταρχῆσ; (Plutarch, Adversus Colotem, section 205)
- "ταῦτα γὰρ ὁ Τυφών ἐστιν, ὃν πολὺν ὑμῖν ἐνεποίησεν ὁ καθηγεμὼν καὶ θεοῖσ πολεμῶν καὶ θείοισ ἀνδράσι. (Plutarch, Adversus Colotem, section 218)
- θαυμάζειν δ’ ἐστὶν ἄξιον τοῦ τὰσ καλὰσ ὑποθήκασ παραδιδόντοσ ἡμῖν Ἀρχεστράτου, ὃσ Ἐπικούρῳ τῷ σοφῷ τῆσ ἡδονῆσ καθηγεμὼν γενόμενοσ κατὰ τὸν Ἀσκραῖον ποιητὴν γνωμικῶσ καὶ ἡμῖν συμβουλεύει τισὶ μὲν μὴ πείθεσθαι, αὑτῷ δὲ προσέχειν τὸν νοῦν, καὶ ἐσθίειν παρακελεύεται τὰ καὶ τά, οὐδὲν ἀποδέων τοῦ παρὰ Δαμοξένῳ τῷ κωμῳδιοποιῷ μαγείρου, ὅσ ἐν Συντρόφοισ φησιν Ἐπικούρου δέ με ὁρᾷσ μαθητὴν ὄντα τοῦ σοφοῦ, παρ’ ᾧ ἐν δύ’ ἔτεσιν καὶ μησὶν οὐχ ὅλοισ δέκα τάλαντ’ ἐγώ σοι κατεπύκνωσα τέτταρα. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 601)
- τῆσ δὲ Περσίδοσ οὔσησ διὰ τραχύτητα δυσεμβόλου καὶ φυλαττομένησ ὑπὸ γενναιοτάτων Περσῶν Δαρεῖοσ μὲν γὰρ ἐπεφεύγει γίγνεταί τινοσ περιόδου κύκλον ἐχούσησ οὐ πολὺν ἡγεμὼν αὐτῷ δίγλωσσοσ ἄνθρωποσ, ἐκ πατρὸσ Λυκίου, μητρὸσ δὲ Περσίδοσ γεγονώσ ὅν φασιν, ἔτι παιδὸσ ὄντοσ Ἀλεξάνδρου, τὴν Πυθίαν προειπεῖν, ὡσ λύκοσ ἔσται καθηγεμὼν Ἀλεξάνδρῳ τῆσ ἐπὶ Πέρσασ πορείασ, φόνον μὲν οὖν ἐνταῦθα πολὺν τῶν ἁλισκομένων γενέσθαι συνέπεσε γράφει γὰρ αὐτόσ ὡσ νομίζων αὐτῷ τοῦτο λυσιτελεῖν ἐκέλευεν ἀποσφάττεσθαι τοὺσ ἀνθρώπουσ· (Plutarch, Alexander, chapter 37 1:1)