εὐμένεια
First declension Noun; Feminine
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
εὐμένεια
Structure:
εὐμενει
(Stem)
+
ᾱ
(Ending)
Sense
- the character of the eu)menh/s, goodwill, favour, grace
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- καρπῶν μὲν γὰρ εὐφορίαν εὐκρασία ποιεῖ καὶ λεπτότησ τοῦ περιέχοντοσ ἀέροσ, τεχνῶν δὲ καὶ φύσεων ἀγαθῶν αὔξησιν εὐμένεια καὶ τιμὴ καὶ φιλανθρωπία βασιλέωσ ἐκκαλεῖται· (Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 2, section 1 4:1)
- καρπῶν μὲν γὰρ εὐφορίαν εὐκρασία ποιεῖ καὶ λεπτότησ τοῦ περιέχοντοσ ἀέροσ, τεχνῶν δὲ καὶ φύσεων ἀγαθῶν αὔξησιν εὐμένεια καὶ τιμὴ καὶ φιλανθρωπία βασιλέωσ ἐκκαλεῖται· (Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 2, section 1 1:3)
- τοσαύτη καὶ περὶ τὴν αἱρ́εσιν εὐθὺσ ἔλαμψε τύχησ εὐμένεια καὶ ταῖσ ἄλλαισ πράξεσιν ἐπηκολούθησε χάρισ ἐπικοσμοῦσα τὴν ἀρετὴν τοῦ ἀνδρόσ. (Plutarch, Timoleon, chapter 3 2:1)
- καὶ περὶ μὲν τούτων τοσαῦτα ἡμῖν εἰποῦσι καὶ παρὰ τῶν θεῶν καὶ παρὰ τῶν ἡρώων εὐμένεια εἰή. (Herodotus, The Histories, book 2, chapter 45 4:2)
- ὡσ δὲ νῦν ἔχετε, θεῶν τινοσ εὐμενείᾳ σώζεσθαί μοι δοκεῖτε, οἳ μηδέπω ἀπολώλατε ὑπό τινων ὀλίγων ψιλῶν ἐπιπεσόντων. (Lucian, Anacharsis, (no name) 33:1)
- οὐ παρέργωσ οὖν οὐδὲ ἀμελῶσ ἐπήκουον αὐτῶν καθάπερ ναυαγίαν τινὰ καὶ σωτηρίαν αὐτῶν παράλογον διηγουμένων, οἱοῖ̀ εἰσιν οἱ πρὸσ τοῖσ ἱεροῖσ ἐξυρημένοι τὰσ κεφαλὰσ συνάμα πολλοὶ τὰσ τρικυμίασ καὶ ζάλασ καὶ ἀκρωτήρια καὶ ἐκβολὰσ καὶ ἱστοῦ κλάσεισ καὶ πηδαλίων ἀποκαυλίσεισ διεξιόντεσ, ἐπὶ πᾶσι δὲ τοὺσ Διοσκούρουσ ἐπιφαινομένουσ, ‐ οἰκεῖοι γὰρ τῆσ τοιαύτησ τραγῳδίασ οὗτοί γε ‐ ἢ τιν’ ἄλλον ἐκ μηχανῆσ θεὸν ἐπὶ τῷ καρχησίῳ καθεζόμενον ἢ πρὸσ τοῖσ πηδαλίοισ ἑστῶτα καὶ πρόσ τινα ᾐόνα μαλακὴν ἀπευθύνοντα τὴν ναῦν, οἷ προσενεχθεῖσα ἔμελλεν αὐτὴ μὲν ἠρέμα καὶ κατὰ σχολὴν διαλυθήσεσθαι, αὐτοὶ δὲ ἀσφαλῶσ ἀποβήσεσθαι χάριτι καὶ εὐμενείᾳ τοῦ θεοῦ. (Lucian, De mercede, (no name) 1:7)
- οὐ γὰρ δὴ ἐπ’ εὐμενείᾳ θύετε αὐτοῖσ, νεκροῖσ γε οὖσιν. (Lucian, Toxaris vel amicitia, (no name) 1:7)