Sense

1. to fit or fix in
2. to fit, adapt, to make, popular, to have, tuned
3. to fit, suit, be convenient, to please

Examples

• τοῦτο μὲν οὖν εἰς τὴν μετάθεσιν οὐκ ἐναρμόζει, τὸ δ ἀληθὲς ὄνομα δηλοῖ τὸν ἐκ τοῦ ὕδατος σωθέντα [Μωσῆν]: (Flavius Josephus, Contra Apionem, 317:3)
• Οὕτω δ ἐχούσης τῆς ἐκ μέσου τομῆς αὐτῇ προσαρμοζομένης πρὸς τὰ ἔσχατα γινώσκειν τε τὰ ὄντα καὶ ἐναρμόζειν διὰ τὸ ἔχειν ἐν αὑτῇ τὰ στοιχεῖα κατὰ ἁρμονίαν. (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, G, PLATWN 68:1)
• ἐν ἐκείνοις δὲ προγραφὰς ἐποιησάμεθα διὰ τὸ μὴ λίαν ἐναρμόζειν ἐν αὐτοῖς τὸ τῶν προεκθέσεων γένος. (Polybius, Histories, book 11, i. ex prooemio 5:1)
• ἐξ ἑκατέρου δὲ τοῦ μέρους τῆς πρώρρας ἀγκύλαι δύο παρέκειντο παρὰ τὴν ἐντὸς ἐπιφάνειαν τῶν τοίχων, εἰς ἃς ἐνηρμόζοντο κοντοὶ προτείνοντες τοῖς κέρασιν εἰς θάλατταν. (Polybius, Histories, book 21, chapter 7 2:2)

Similar forms

• ἐναρμόνιον (15)
• ἐναρμόττειν (5)
• ἐναρμονίους (4)
• ἐναρμόσαι (4)
• ἐναρμονίου (4)
• ἐναρμόττον (4)
• ἐναρμόττει (4)
• ἐναρμονίων (3)
• ἐναρμόνιος (3)
• ἐναρμόττῃ (2)
• ἐναρμόξαι (2)
• ἐναρμόσας (2)
• ἐναρμόσωμεν (2)
• ἐναρμόζειν (2)
• ἐναρμονίοις (2)
• ἐναρμόζοντα (2)
• ἐναρμόσσον (1)
• ἐναρμόζει (1)
• ἐναρμόσῃ (1)
• ἐναρμόσωσιν (1)
• ἐναρμόζον (1)
• ἐναρμόσσον‧ (1)
• ἐναρμόττων (1)
• ἐναρμόσειε (1)
• ἐναρμόζων (1)
• ἐνάρμοσον (1)
• ἐναρμόσασθε? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.