Ancient Greek-English Dictionary Language

εἰσακοντίζω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: εἰσακοντίζω εἰσακοντιῶ

Structure: εἰς (Prefix) + ἀκοντίζ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to throw or hurl javelins at
  2. to dart or spout

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εἰσακοντίζω εἰσακοντίζεις εἰσακοντίζει
Dual εἰσακοντίζετον εἰσακοντίζετον
Plural εἰσακοντίζομεν εἰσακοντίζετε εἰσακοντίζουσιν*
SubjunctiveSingular εἰσακοντίζω εἰσακοντίζῃς εἰσακοντίζῃ
Dual εἰσακοντίζητον εἰσακοντίζητον
Plural εἰσακοντίζωμεν εἰσακοντίζητε εἰσακοντίζωσιν*
OptativeSingular εἰσακοντίζοιμι εἰσακοντίζοις εἰσακοντίζοι
Dual εἰσακοντίζοιτον εἰσακοντιζοίτην
Plural εἰσακοντίζοιμεν εἰσακοντίζοιτε εἰσακοντίζοιεν
ImperativeSingular εἰσακόντιζε εἰσακοντιζέτω
Dual εἰσακοντίζετον εἰσακοντιζέτων
Plural εἰσακοντίζετε εἰσακοντιζόντων, εἰσακοντιζέτωσαν
Infinitive εἰσακοντίζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
εἰσακοντιζων εἰσακοντιζοντος εἰσακοντιζουσα εἰσακοντιζουσης εἰσακοντιζον εἰσακοντιζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εἰσακοντίζομαι εἰσακοντίζει, εἰσακοντίζῃ εἰσακοντίζεται
Dual εἰσακοντίζεσθον εἰσακοντίζεσθον
Plural εἰσακοντιζόμεθα εἰσακοντίζεσθε εἰσακοντίζονται
SubjunctiveSingular εἰσακοντίζωμαι εἰσακοντίζῃ εἰσακοντίζηται
Dual εἰσακοντίζησθον εἰσακοντίζησθον
Plural εἰσακοντιζώμεθα εἰσακοντίζησθε εἰσακοντίζωνται
OptativeSingular εἰσακοντιζοίμην εἰσακοντίζοιο εἰσακοντίζοιτο
Dual εἰσακοντίζοισθον εἰσακοντιζοίσθην
Plural εἰσακοντιζοίμεθα εἰσακοντίζοισθε εἰσακοντίζοιντο
ImperativeSingular εἰσακοντίζου εἰσακοντιζέσθω
Dual εἰσακοντίζεσθον εἰσακοντιζέσθων
Plural εἰσακοντίζεσθε εἰσακοντιζέσθων, εἰσακοντιζέσθωσαν
Infinitive εἰσακοντίζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
εἰσακοντιζομενος εἰσακοντιζομενου εἰσακοντιζομενη εἰσακοντιζομενης εἰσακοντιζομενον εἰσακοντιζομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εἰσακοντίω εἰσακοντίεις εἰσακοντίει
Dual εἰσακοντίειτον εἰσακοντίειτον
Plural εἰσακοντίουμεν εἰσακοντίειτε εἰσακοντίουσιν*
OptativeSingular εἰσακοντίοιμι εἰσακοντίοις εἰσακοντίοι
Dual εἰσακοντίοιτον εἰσακοντιοίτην
Plural εἰσακοντίοιμεν εἰσακοντίοιτε εἰσακοντίοιεν
Infinitive εἰσακοντίειν
Participle MasculineFeminineNeuter
εἰσακοντιων εἰσακοντιουντος εἰσακοντιουσα εἰσακοντιουσης εἰσακοντιουν εἰσακοντιουντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εἰσακοντίουμαι εἰσακοντίει, εἰσακοντίῃ εἰσακοντίειται
Dual εἰσακοντίεισθον εἰσακοντίεισθον
Plural εἰσακοντιοῦμεθα εἰσακοντίεισθε εἰσακοντίουνται
OptativeSingular εἰσακοντιοίμην εἰσακοντίοιο εἰσακοντίοιτο
Dual εἰσακοντίοισθον εἰσακοντιοίσθην
Plural εἰσακοντιοίμεθα εἰσακοντίοισθε εἰσακοντίοιντο
Infinitive εἰσακοντίεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
εἰσακοντιουμενος εἰσακοντιουμενου εἰσακοντιουμενη εἰσακοντιουμενης εἰσακοντιουμενον εἰσακοντιουμενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἀνὰ μέσον δὲ τῶν θηρίων τοὺσ λοιποὺσ ὁπλίτασ ἔταξεν, οἷσ συντεταγμένον ἦν παραβοηθεῖν τοῖσ θηρίοισ καὶ διακωλύειν ἐκ τῶν πλαγίων εἰσακοντίζειν. (Diodorus Siculus, Library, book xvii, chapter 86 14:2)
  • καὶ οἱ τοξόται πάντεσ παρατεταγμένοι μεγάλα ἔβλαπτον τοὺσ Ῥωμαίουσ διὰ τὸ ὑπερδέξιοί τε εἶναι καὶ ἐπιχειρεῖσθαι μὲν ἄποροι διὰ τὸ ἀνέφικτον τοῖσ εἰσακοντίζειν πειρωμένοισ εἶναι, ῥᾴουσ δὲ κρατεῖσθαι τοὺσ πολεμίουσ ἔχοντεσ. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 17 311:1)
  • ὅταν δ’ ἐκπιέζωνται, καταφεύγειν εἰσ τὴν τάφρον καὶ πάλιν ἐκ ταύτησ ὁρμωμένουσ εἰσακοντίζειν εἰσ τὰ προσπίπτοντα τῶν ζῴων· (Polybius, Histories, book 1, chapter 40 8:1)
  • πλὴν ἅμα τῷ τοὺσ ἀκοντιστὰσ προελθόντασ ἐκ τῶν Ῥωμαϊκῶν στρατοπέδων κατὰ τὸν ἐθισμὸν εἰσακοντίζειν ἐνεργοῖσ καὶ πυκνοῖσ τοῖσ βέλεσιν, τοῖσ μὲν ὀπίσω τῶν Κελτῶν πολλὴν εὐχρηστίαν οἱ σάγοι μετὰ τῶν ἀναξυρίδων παρεῖχον· (Polybius, Histories, book 2, chapter 30 1:2)
  • οὐδενὸσ δὲ συνυπακούοντοσ τέλοσ ἐγίνετο πολιορκίᾳ παραπλήσιον τὸ συμβαῖνον, τῶν μὲν ἱππέων ἐπιφερομένων ταῖσ ἴλαισ καὶ μετὰ κραυγῆσ εἰσακοντιζόντων εἰσ τὴν παρεμβολήν, τῶν δὲ πεζῶν κατὰ σπείρασ προσπιπτόντων καὶ διασπᾶν τὸ χαράκωμα πειρωμένων. (Polybius, Histories, book 9, ii. res italiae 2:1)

Synonyms

  1. to throw or hurl javelins at

  2. to dart or spout

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION