Ancient Greek Dictionary

  - Greek-English Dictionary
Ancient Greek Dictionary  - Greek-English Dictionary  - Korean-Greek Dictionary  - Dictionary Indices
Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

εἰσακοντίζω?

Non-contract Verb; Transliteration: eisakontizō

Principal Part: εἰσακοντίζω εἰσακοντιῶ

Structure: εἰς (Prefix) + ἀκοντίζ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to throw or hurl javelins at
  2. to dart or spout

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εἰσακοντίζω εἰσακοντίζεις εἰσακοντίζει
Dual εἰσακοντίζετον εἰσακοντίζετον
Plural εἰσακοντίζομεν εἰσακοντίζετε εἰσακοντίζουσι(ν)
SubjunctiveSingular εἰσακοντίζω εἰσακοντίζῃς εἰσακοντίζῃ
Dual εἰσακοντίζητον εἰσακοντίζητον
Plural εἰσακοντίζωμεν εἰσακοντίζητε εἰσακοντίζωσι(ν)
OptativeSingular εἰσακοντίζοιμι εἰσακοντίζοις εἰσακοντίζοι
Dual εἰσακοντίζοιτον εἰσακοντιζοίτην
Plural εἰσακοντίζοιμεν εἰσακοντίζοιτε εἰσακοντίζοιεν
ImperativeSingular εἰσακόντιζε εἰσακοντιζέτω
Dual εἰσακοντίζετον εἰσακοντιζέτων
Plural εἰσακοντίζετε εἰσακοντιζόντων, εἰσακοντιζέτωσαν
Infinitive εἰσακοντίζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
εἰσακοντιζων εἰσακοντιζοντος εἰσακοντιζουσα εἰσακοντιζουσης εἰσακοντιζον εἰσακοντιζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εἰσακοντίζομαι εἰσακοντίζει, εἰσακοντίζῃ εἰσακοντίζεται
Dual εἰσακοντίζεσθον εἰσακοντίζεσθον
Plural εἰσακοντιζόμεθα εἰσακοντίζεσθε εἰσακοντίζονται
SubjunctiveSingular εἰσακοντίζωμαι εἰσακοντίζῃ εἰσακοντίζηται
Dual εἰσακοντίζησθον εἰσακοντίζησθον
Plural εἰσακοντιζώμεθα εἰσακοντίζησθε εἰσακοντίζωνται
OptativeSingular εἰσακοντιζοίμην εἰσακοντίζοιο εἰσακοντίζοιτο
Dual εἰσακοντίζοισθον εἰσακοντιζοίσθην
Plural εἰσακοντιζοίμεθα εἰσακοντίζοισθε εἰσακοντίζοιντο
ImperativeSingular εἰσακοντίζου εἰσακοντιζέσθω
Dual εἰσακοντίζεσθον εἰσακοντιζέσθων
Plural εἰσακοντίζεσθε εἰσακοντιζέσθων, εἰσακοντιζέσθωσαν
Infinitive εἰσακοντίζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
εἰσακοντιζομενος εἰσακοντιζομενου εἰσακοντιζομενη εἰσακοντιζομενης εἰσακοντιζομενον εἰσακοντιζομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εἰσακοντίω εἰσακοντίεις εἰσακοντίει
Dual εἰσακοντίειτον εἰσακοντίειτον
Plural εἰσακοντίουμεν εἰσακοντίειτε εἰσακοντίουσι(ν)
OptativeSingular εἰσακοντίοιμι εἰσακοντίοις εἰσακοντίοι
Dual εἰσακοντίοιτον εἰσακοντιοίτην
Plural εἰσακοντίοιμεν εἰσακοντίοιτε εἰσακοντίοιεν
Infinitive εἰσακοντίειν
Participle MasculineFeminineNeuter
εἰσακοντιων εἰσακοντιουντος εἰσακοντιουσα εἰσακοντιουσης εἰσακοντιουν εἰσακοντιουντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εἰσακοντίουμαι εἰσακοντίει, εἰσακοντίῃ εἰσακοντίειται
Dual εἰσακοντίεισθον εἰσακοντίεισθον
Plural εἰσακοντιοῦμεθα εἰσακοντίεισθε εἰσακοντίουνται
OptativeSingular εἰσακοντιοίμην εἰσακοντίοιο εἰσακοντίοιτο
Dual εἰσακοντίοισθον εἰσακοντιοίσθην
Plural εἰσακοντιοίμεθα εἰσακοντίοισθε εἰσακοντίοιντο
Infinitive εἰσακοντίεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
εἰσακοντιουμενος εἰσακοντιουμενου εἰσακοντιουμενη εἰσακοντιουμενης εἰσακοντιουμενον εἰσακοντιουμενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εἰσήκοντιζον εἰσήκοντιζες εἰσήκοντιζε(ν)
Dual εἰσηκο῀ντιζετον εἰσηκόντιζετην
Plural εἰσηκο῀ντιζομεν εἰσηκο῀ντιζετε εἰσήκοντιζον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εἰσηκόντιζομην εἰσηκο῀ντιζου εἰσηκο῀ντιζετο
Dual εἰσηκο῀ντιζεσθον εἰσηκόντιζεσθην
Plural εἰσηκόντιζομεθα εἰσηκο῀ντιζεσθε εἰσήκοντιζοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἀνὰ μέσον δὲ τῶν θηρίων τοὺς λοιποὺς ὁπλίτας ἔταξεν, οἷς συντεταγμένον ἦν παραβοηθεῖν τοῖς θηρίοις καὶ διακωλύειν ἐκ τῶν πλαγίων εἰσακοντίζειν. (Diodorus Siculus, Library, book xvii, chapter 86 14:2)
  • καὶ οἱ τοξόται πάντες παρατεταγμένοι μεγάλα ἔβλαπτον τοὺς Ῥωμαίους διὰ τὸ ὑπερδέξιοί τε εἶναι καὶ ἐπιχειρεῖσθαι μὲν ἄποροι διὰ τὸ ἀνέφικτον τοῖς εἰσακοντίζειν πειρωμένοις εἶναι, ῥᾴους δὲ κρατεῖσθαι τοὺς πολεμίους ἔχοντες. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 17 311:1)
  • ὅταν δ ἐκπιέζωνται, καταφεύγειν εἰς τὴν τάφρον καὶ πάλιν ἐκ ταύτης ὁρμωμένους εἰσακοντίζειν εἰς τὰ προσπίπτοντα τῶν ζῴων: (Polybius, Histories, book 1, chapter 40 8:1)
  • πλὴν ἅμα τῷ τοὺς ἀκοντιστὰς προελθόντας ἐκ τῶν Ῥωμαϊκῶν στρατοπέδων κατὰ τὸν ἐθισμὸν εἰσακοντίζειν ἐνεργοῖς καὶ πυκνοῖς τοῖς βέλεσιν, τοῖς μὲν ὀπίσω τῶν Κελτῶν πολλὴν εὐχρηστίαν οἱ σάγοι μετὰ τῶν ἀναξυρίδων παρεῖχον: (Polybius, Histories, book 2, chapter 30 1:2)
  • οὐδενὸς δὲ συνυπακούοντος τέλος ἐγίνετο πολιορκίᾳ παραπλήσιον τὸ συμβαῖνον, τῶν μὲν ἱππέων ἐπιφερομένων ταῖς ἴλαις καὶ μετὰ κραυγῆς εἰσακοντιζόντων εἰς τὴν παρεμβολήν, τῶν δὲ πεζῶν κατὰ σπείρας προσπιπτόντων καὶ διασπᾶν τὸ χαράκωμα πειρωμένων. (Polybius, Histories, book 9, ii. res italiae 2:1)

Synonyms

  1. to throw or hurl javelins at

  2. to dart or spout

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION