Sense

1. to destroy utterly, bring to naught, to perish utterly, come to naught
2. to blot out of one's mind, forget

Examples

• διόλλυμαι δορὸσ ὑπὸ πολεμίου τυπείσ. (Aristophanes, Acharnians, Episode, strophe3)
• ὦ δυστάλαιν’ ἐγώ, πικρὰν πικρὰν ἰδοῦσα δυσελέναν, φονεύομαι διόλλυμαι σφαγαῖσιν ἀνοσίοισιν ἀνοσίου πατρόσ. (Euripides, Iphigenia in Aulis, choral, lyric 1:2)
• καλῶ δ’ ἀρωγοὺσ τὰσ ἀεί τε παρθένουσ ἀεί θ’ ὁρώσασ πάντα τἀν βροτοῖσ πάθη, σεμνὰσ Ἐρινῦσ τανύποδασ, μαθεῖν ἐμὲ πρὸσ τῶν Ἀτρειδῶν ὡσ διόλλυμαι τάλασ, καί σφασ κακοὺσ κάκιστα καὶ πανωλέθρουσ ξυναρπάσειαν, ὥσπερ εἰσορῶσ’ ἐμὲ αὐτοσφαγῆ πίπτοντα, τὼσ αὐτοσφαγεῖσ πρὸσ τῶν φιλίστων ἐκγόνων ὀλοίατο. (Sophocles, Ajax, episode 3:9)
• κοὔπω τοιοῦτον οὔτ’ ἄκοιτισ ἡ Διὸσ προύθηκεν οὔθ’ ὁ στυγνὸσ Εὐρυσθεὺσ ἐμοί, οἱο͂ν τόδ’ ἡ δολῶπισ Οἰνέωσ κόρη καθῆψεν ὤμοισ τοῖσ ἐμοῖσ Ἐρινύων ὑφαντὸν ἀμφίβληστρον, ᾧ διόλλυμαι. (Sophocles, Trachiniae, episode3)
• πολλῷ γε μᾶλλον, ἢν φράσω, διόλλυμαι. (Sophocles, Oedipus Tyrannus, episode 1:21)

Similar forms

• διολέσαι (9)
• διόλλυται (7)
• διόλλυμαι (5)
• διόλλυσαι (4)
• διολέσας (3)
• διόλλυσθαι (2)
• διολλύναι (2)
• διόλλυσι (2)
• διόλλυνται (2)
• διολλύμεσθα (2)
• διολέσει (2)
• διολέσῃς (1)
• διολλυμένην (1)
• διολλύηται (1)
• διολλύντες (1)
• διολεῖται (1)
• διολέσω (1)
• διολέσειε (1)
• διολλυμένη (1)
• διολέσαντ (1)
• διολλύειν (1)
• διολέσθαι (1)
• διολέσωμεν (1)
• διολλύντα (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.