Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διατελής

Third declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διατελής διατελές

Structure: διατελη (Stem) + ς (Ending)

Etym.: te/los

Sense

  1. continuous, incessant

Declension

Third declension
M/F Neuter
SingularNominative διατελής διάτελες
Genitive διατελούς διατέλους
Dative διατελεί διατέλει
Accusative διατελή διάτελες
Vocative διατελές διάτελες
DualN/A/V διατελεί διατέλει
G/D διατελοίν διατέλοιν
PluralNominative διατελείς διατέλη
Genitive διατελών διατέλων
Dative διατελέσιν* διατέλεσιν*
Accusative διατελείς διατέλη
Vocative διατελείς διατέλη
Positive Comparative Superlative
Adjective διατελής διατελούς διατελέστερος διατελεστέρου διατελέστατος διατελεστάτου
Adverb διατελέως διατελέστερον διατελέστατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • διατέλει γὰρ ὥσπερ ἤρξω, καὶ ὅπωσ μὴ ἀπαισχυνῇ. (Plato, Euthydemus, Protagoras, Gorgias, Meno, 288:4)
  • "αἰσθανόμενοσ οὖν τῆσ ἀρετῆσ, φησί, σαυτοῦ καὶ οἱο͂σ γέγονασ ἐπὶ τῷ τὸν λαὸν ὑπουργῶν τῷ θεῷ σώζειν τὴν μὲν τῶν ἐγκλημάτων δίαιταν ἐπίτρεψον αὐτοῖσ ποιεῖσθαι καὶ ἐπ’ ἄλλων, σὺ δὲ πρὸσ μόνῃ τῇ τοῦ θεοῦ θεραπείᾳ κατέχων σεαυτὸν διατέλει ζητῶν οἷσ ἂν τὸ πλῆθοσ ἀπαλλάξειασ τῆσ νῦν ἀπορίασ. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 3 87:1)
  • εἶτ’ ἀφεὶσ τοῦτο ἐξελεῖν αἰτιᾷ τὴν μητέρα, ὅτι σοι οὐ προεῖπεν, ἵν’ ὀδυνώμενοσ ἐξ ἐκείνου διατελῇσ; (Epictetus, Works, book 4, 35:2)
  • Ἥκιστα πταίσεισ ἐν ταῖσ κρίσεσιν, ἐὰν αὐτὸσ ἐν τῷ βίῳ ἄπταιστοσ διατελῇσ. (Epictetus, Works, gnomologium epicteteum e( stobaei libris 3-4) 52:1)

Synonyms

  1. continuous

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION