Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διαταράσσω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: διαταράσσω διαταράξω

Structure: δια (Prefix) + ταράσς (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to throw into great confusion, confound utterly

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαταράσσω διαταράσσεις διαταράσσει
Dual διαταράσσετον διαταράσσετον
Plural διαταράσσομεν διαταράσσετε διαταράσσουσιν*
SubjunctiveSingular διαταράσσω διαταράσσῃς διαταράσσῃ
Dual διαταράσσητον διαταράσσητον
Plural διαταράσσωμεν διαταράσσητε διαταράσσωσιν*
OptativeSingular διαταράσσοιμι διαταράσσοις διαταράσσοι
Dual διαταράσσοιτον διαταρασσοίτην
Plural διαταράσσοιμεν διαταράσσοιτε διαταράσσοιεν
ImperativeSingular διατάρασσε διαταρασσέτω
Dual διαταράσσετον διαταρασσέτων
Plural διαταράσσετε διαταρασσόντων, διαταρασσέτωσαν
Infinitive διαταράσσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαταρασσων διαταρασσοντος διαταρασσουσα διαταρασσουσης διαταρασσον διαταρασσοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαταράσσομαι διαταράσσει, διαταράσσῃ διαταράσσεται
Dual διαταράσσεσθον διαταράσσεσθον
Plural διαταρασσόμεθα διαταράσσεσθε διαταράσσονται
SubjunctiveSingular διαταράσσωμαι διαταράσσῃ διαταράσσηται
Dual διαταράσσησθον διαταράσσησθον
Plural διαταρασσώμεθα διαταράσσησθε διαταράσσωνται
OptativeSingular διαταρασσοίμην διαταράσσοιο διαταράσσοιτο
Dual διαταράσσοισθον διαταρασσοίσθην
Plural διαταρασσοίμεθα διαταράσσοισθε διαταράσσοιντο
ImperativeSingular διαταράσσου διαταρασσέσθω
Dual διαταράσσεσθον διαταρασσέσθων
Plural διαταράσσεσθε διαταρασσέσθων, διαταρασσέσθωσαν
Infinitive διαταράσσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαταρασσομενος διαταρασσομενου διαταρασσομενη διαταρασσομενης διαταρασσομενον διαταρασσομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαταράξω διαταράξεις διαταράξει
Dual διαταράξετον διαταράξετον
Plural διαταράξομεν διαταράξετε διαταράξουσιν*
OptativeSingular διαταράξοιμι διαταράξοις διαταράξοι
Dual διαταράξοιτον διαταραξοίτην
Plural διαταράξοιμεν διαταράξοιτε διαταράξοιεν
Infinitive διαταράξειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαταραξων διαταραξοντος διαταραξουσα διαταραξουσης διαταραξον διαταραξοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαταράξομαι διαταράξει, διαταράξῃ διαταράξεται
Dual διαταράξεσθον διαταράξεσθον
Plural διαταραξόμεθα διαταράξεσθε διαταράξονται
OptativeSingular διαταραξοίμην διαταράξοιο διαταράξοιτο
Dual διαταράξοισθον διαταραξοίσθην
Plural διαταραξοίμεθα διαταράξοισθε διαταράξοιντο
Infinitive διαταράξεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαταραξομενος διαταραξομενου διαταραξομενη διαταραξομενης διαταραξομενον διαταραξομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διετάρασσον διετάρασσες διετάρασσεν*
Dual διεταράσσετον διεταρασσέτην
Plural διεταράσσομεν διεταράσσετε διετάρασσον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεταρασσόμην διεταράσσου διεταράσσετο
Dual διεταράσσεσθον διεταρασσέσθην
Plural διεταρασσόμεθα διεταράσσεσθε διεταράσσοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • "θεὶσ τὸν στέφανον ἢδη καὶ λαβὼν τὸ ἱμάτιον ἕπομαι μεθ’ ὑμῶν γὰρ τηνικαῦτα βαδίζων διαταράξω τινὰσ ὡσ· (Plutarch, De genio Socratis, section 27 4:3)

Synonyms

  1. to throw into great confusion

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION