Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διανύω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διανύω διανύσω

Structure: δι (Prefix) + ἀνύ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to bring quite to an end, accomplish, finish, having finished one's course over, to finish doing

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διανύω διανύεις διανύει
Dual διανύετον διανύετον
Plural διανύομεν διανύετε διανύουσιν*
SubjunctiveSingular διανύω διανύῃς διανύῃ
Dual διανύητον διανύητον
Plural διανύωμεν διανύητε διανύωσιν*
OptativeSingular διανύοιμι διανύοις διανύοι
Dual διανύοιτον διανυοίτην
Plural διανύοιμεν διανύοιτε διανύοιεν
ImperativeSingular διάνυε διανυέτω
Dual διανύετον διανυέτων
Plural διανύετε διανυόντων, διανυέτωσαν
Infinitive διανύειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διανυων διανυοντος διανυουσα διανυουσης διανυον διανυοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διανύομαι διανύει, διανύῃ διανύεται
Dual διανύεσθον διανύεσθον
Plural διανυόμεθα διανύεσθε διανύονται
SubjunctiveSingular διανύωμαι διανύῃ διανύηται
Dual διανύησθον διανύησθον
Plural διανυώμεθα διανύησθε διανύωνται
OptativeSingular διανυοίμην διανύοιο διανύοιτο
Dual διανύοισθον διανυοίσθην
Plural διανυοίμεθα διανύοισθε διανύοιντο
ImperativeSingular διανύου διανυέσθω
Dual διανύεσθον διανυέσθων
Plural διανύεσθε διανυέσθων, διανυέσθωσαν
Infinitive διανύεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διανυομενος διανυομενου διανυομενη διανυομενης διανυομενον διανυομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διανύσω διανύσεις διανύσει
Dual διανύσετον διανύσετον
Plural διανύσομεν διανύσετε διανύσουσιν*
OptativeSingular διανύσοιμι διανύσοις διανύσοι
Dual διανύσοιτον διανυσοίτην
Plural διανύσοιμεν διανύσοιτε διανύσοιεν
Infinitive διανύσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διανυσων διανυσοντος διανυσουσα διανυσουσης διανυσον διανυσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διανύσομαι διανύσει, διανύσῃ διανύσεται
Dual διανύσεσθον διανύσεσθον
Plural διανυσόμεθα διανύσεσθε διανύσονται
OptativeSingular διανυσοίμην διανύσοιο διανύσοιτο
Dual διανύσοισθον διανυσοίσθην
Plural διανυσοίμεθα διανύσοισθε διανύσοιντο
Infinitive διανύσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διανυσομενος διανυσομενου διανυσομενη διανυσομενης διανυσομενον διανυσομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διῆνυον διῆνυες διῆνυεν*
Dual διήνυετον διηνῦετην
Plural διήνυομεν διήνυετε διῆνυον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διηνῦομην διήνυου διήνυετο
Dual διήνυεσθον διηνῦεσθην
Plural διηνῦομεθα διήνυεσθε διήνυοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • οἱ δ’ εὔποροι αὐτῶν ὁπότε εἰσ ἀγρὸν παραβάλλοιεν,3 καίπερ ἐπὶ ζευγῶν πορευόμενοι τὴν ἡμερησίαν πορείαν ἐν τρισὶν ἡμέραισ διήνυον. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 17 1:2)

Synonyms

  1. to bring quite to an end

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION