Sense

1. to bring quite to an end, accomplish, finish, having finished one's course over, to finish doing

Similar forms

• διάνοιαν (480)
• διανοίας (266)
• διανοίᾳ (170)
• διάνοια (81)
• δῖαν (57)
• διανοίαις (49)
• διανέμειν (43)
• διανύσας (38)
• διανέμων (26)
• διανοῇ (25)
• διανεῖμαι (20)
• διανομὴν (20)
• διανομῆς (17)
• διαναστὰς (15)
• διανομὰς (14)
• διανέμει (13)
• διανόημα (13)
• διάνδιχα (13)
• διανοεῖ (12)
• διανοοῦ (12)
• διανομὴ (11)
• διανοῖγον (8)
• διανομήν (8)
• διανείμας (8)
• δίαν (8)
• διανομαῖς (8)
• διανύσαι (7)
• διανομάς (6)
• διανομαὶ (6)
• διάνοιαι (6)
• διανομῇ (6)
• διανοηθῇ (5)
• Διανεύων (5)
• διανοοῖτο (4)
• διανοητὸν (4)
• διανεῦσαι (4)
• διανοιῶν (4)
• διανεμεῖν (3)
• διανέμῃ (3)
• διανταίαν (3)
• διανεύει (2)
• διανοηθῶ (2)
• διάνοιά (2)
• διαναε (2)
• διανοηθὲν (2)
• διανομαί (2)
• διανόησιν (2)
• διάνοιξον (2)
• διανοίης (2)
• διανύσαντα (2)
• διανεκῆ (2)
• διανύσματα (2)
• διαναστάς (2)
• διανοῖξαι (2)
• διανοοῖτ (2)
• διανέπαυε (2)
• διανείμῃ (1)
• διανίζειν (1)
• διανοίξαι (1)
• διανοίῃ (1)
• διανομῶν (1)
• διανταῖος (1)
• διανῦσαι (1)
• διανέμωσι (1)
• Διάνιον (1)
• διάνοιὰν (1)
• διανταία (1)
• διαντλοῦς (1)
• διανύσωμεν (1)
• διάνδιχ (1)
• διανεκεῖ (1)
• διανεμηθῇ (1)
• διανεύσας (1)
• διάνοιαί (1)
• διανταίων (1)
• διᾶναί (1)
• διανέστη (1)
• διάνιζ (1)
• διανοηθῇς (1)
• διανοία (1)
• διανοίη (1)
• διανταῖοι (1)
• διανύειν (1)
• διανύτων (1)
• διανεί‐ (1)
• διανήματι (1)
• διανοίξω (1)
• διανομή (1)
• διανθίσας (1)
• διαντλεῖν (1)
• διανεῖν (1)
• διανίζειν‧ (1)
• διανοήσει (1)
• διανοίην (1)
• διανομεύς (1)
• διανταίῳ (1)
• διανάει (1)
• διανεῖμαί (1)
• διανεμεῖ (1)
• διάνιψιν· (1)
• διάνοιάν (1)
• διανοίγων (1)
• διαντλῶν (1)
• διανύτουσι (1)
• διανεκέως (1)
• διανεμῶ (1)
• διανοητόν (1)
• ΔΙΑΝΟΙΞΟΝ (1)
• διαντᾶν (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.