Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διαμάσσω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: διαμάσσω διαμάξω

Structure: δια (Prefix) + μάσς (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to knead thoroughly, knead well

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαμάσσω διαμάσσεις διαμάσσει
Dual διαμάσσετον διαμάσσετον
Plural διαμάσσομεν διαμάσσετε διαμάσσουσιν*
SubjunctiveSingular διαμάσσω διαμάσσῃς διαμάσσῃ
Dual διαμάσσητον διαμάσσητον
Plural διαμάσσωμεν διαμάσσητε διαμάσσωσιν*
OptativeSingular διαμάσσοιμι διαμάσσοις διαμάσσοι
Dual διαμάσσοιτον διαμασσοίτην
Plural διαμάσσοιμεν διαμάσσοιτε διαμάσσοιεν
ImperativeSingular διαμάσσε διαμασσέτω
Dual διαμάσσετον διαμασσέτων
Plural διαμάσσετε διαμασσόντων, διαμασσέτωσαν
Infinitive διαμάσσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαμασσων διαμασσοντος διαμασσουσα διαμασσουσης διαμασσον διαμασσοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαμάσσομαι διαμάσσει, διαμάσσῃ διαμάσσεται
Dual διαμάσσεσθον διαμάσσεσθον
Plural διαμασσόμεθα διαμάσσεσθε διαμάσσονται
SubjunctiveSingular διαμάσσωμαι διαμάσσῃ διαμάσσηται
Dual διαμάσσησθον διαμάσσησθον
Plural διαμασσώμεθα διαμάσσησθε διαμάσσωνται
OptativeSingular διαμασσοίμην διαμάσσοιο διαμάσσοιτο
Dual διαμάσσοισθον διαμασσοίσθην
Plural διαμασσοίμεθα διαμάσσοισθε διαμάσσοιντο
ImperativeSingular διαμάσσου διαμασσέσθω
Dual διαμάσσεσθον διαμασσέσθων
Plural διαμάσσεσθε διαμασσέσθων, διαμασσέσθωσαν
Infinitive διαμάσσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαμασσομενος διαμασσομενου διαμασσομενη διαμασσομενης διαμασσομενον διαμασσομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαμάξω διαμάξεις διαμάξει
Dual διαμάξετον διαμάξετον
Plural διαμάξομεν διαμάξετε διαμάξουσιν*
OptativeSingular διαμάξοιμι διαμάξοις διαμάξοι
Dual διαμάξοιτον διαμαξοίτην
Plural διαμάξοιμεν διαμάξοιτε διαμάξοιεν
Infinitive διαμάξειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαμαξων διαμαξοντος διαμαξουσα διαμαξουσης διαμαξον διαμαξοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαμάξομαι διαμάξει, διαμάξῃ διαμάξεται
Dual διαμάξεσθον διαμάξεσθον
Plural διαμαξόμεθα διαμάξεσθε διαμάξονται
OptativeSingular διαμαξοίμην διαμάξοιο διαμάξοιτο
Dual διαμάξοισθον διαμαξοίσθην
Plural διαμαξοίμεθα διαμάξοισθε διαμάξοιντο
Infinitive διαμάξεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαμαξομενος διαμαξομενου διαμαξομενη διαμαξομενης διαμαξομενον διαμαξομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διέμασσον διέμασσες διέμασσεν*
Dual διεμάσσετον διεμασσέτην
Plural διεμάσσομεν διεμάσσετε διέμασσον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεμασσόμην διεμάσσου διεμάσσετο
Dual διεμάσσεσθον διεμασσέσθην
Plural διεμασσόμεθα διεμάσσεσθε διεμάσσοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • Τάμνοντα δὲ χρὴ ἀναστεῖλαι τὴν σάρκα ἀπὸ τοῦ ὀστέου, ᾗ πρὸσ τῇ μήνιγγι καὶ πρὸσ τῷ ὀστέῳ πέφυκεν‧ ἔπειτα διαμοτῶσαι τὸ ἕλκοσ πᾶν μοτῷ, ὅστισ εὐρύτατον τὸ ἕλκοσ παρέξει ἐσ τὴν ὑστεραίην ξὺν ἐλαχίστῳ πόνῳ‧ μοτώσαντα δὲ καταπλάσματι χρῆσθαι, ὅσον ἂν χρόνον καὶ τῷ μοτῷ, μάζην ἐκ λεπτῶν ἀλφίτων ἐν ὄξει διαμάσσειν, ἢ ἕψειν καὶ γλίσχρην ποιέειν ὡσ μάλιστα. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 14.2)

Synonyms

  1. to knead thoroughly

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION