Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διακλάω

α-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: διακλάω διακλάσω

Structure: δια (Prefix) + κλά (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to break in twain
  2. enervated

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακλῶ διακλᾷς διακλᾷ
Dual διακλᾶτον διακλᾶτον
Plural διακλῶμεν διακλᾶτε διακλῶσιν*
SubjunctiveSingular διακλῶ διακλῇς διακλῇ
Dual διακλῆτον διακλῆτον
Plural διακλῶμεν διακλῆτε διακλῶσιν*
OptativeSingular διακλῷμι διακλῷς διακλῷ
Dual διακλῷτον διακλῴτην
Plural διακλῷμεν διακλῷτε διακλῷεν
ImperativeSingular διακλᾶ διακλᾱ́τω
Dual διακλᾶτον διακλᾱ́των
Plural διακλᾶτε διακλώντων, διακλᾱ́τωσαν
Infinitive διακλᾶν
Participle MasculineFeminineNeuter
διακλων διακλωντος διακλωσα διακλωσης διακλων διακλωντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακλῶμαι διακλᾷ διακλᾶται
Dual διακλᾶσθον διακλᾶσθον
Plural διακλώμεθα διακλᾶσθε διακλῶνται
SubjunctiveSingular διακλῶμαι διακλῇ διακλῆται
Dual διακλῆσθον διακλῆσθον
Plural διακλώμεθα διακλῆσθε διακλῶνται
OptativeSingular διακλῴμην διακλῷο διακλῷτο
Dual διακλῷσθον διακλῴσθην
Plural διακλῴμεθα διακλῷσθε διακλῷντο
ImperativeSingular διακλῶ διακλᾱ́σθω
Dual διακλᾶσθον διακλᾱ́σθων
Plural διακλᾶσθε διακλᾱ́σθων, διακλᾱ́σθωσαν
Infinitive διακλᾶσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διακλωμενος διακλωμενου διακλωμενη διακλωμενης διακλωμενον διακλωμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακλάσω διακλάσεις διακλάσει
Dual διακλάσετον διακλάσετον
Plural διακλάσομεν διακλάσετε διακλάσουσιν*
OptativeSingular διακλάσοιμι διακλάσοις διακλάσοι
Dual διακλάσοιτον διακλασοίτην
Plural διακλάσοιμεν διακλάσοιτε διακλάσοιεν
Infinitive διακλάσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διακλασων διακλασοντος διακλασουσα διακλασουσης διακλασον διακλασοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακλάσομαι διακλάσει, διακλάσῃ διακλάσεται
Dual διακλάσεσθον διακλάσεσθον
Plural διακλασόμεθα διακλάσεσθε διακλάσονται
OptativeSingular διακλασοίμην διακλάσοιο διακλάσοιτο
Dual διακλάσοισθον διακλασοίσθην
Plural διακλασοίμεθα διακλάσοισθε διακλάσοιντο
Infinitive διακλάσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διακλασομενος διακλασομενου διακλασομενη διακλασομενης διακλασομενον διακλασομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διέκλων διέκλᾱς διέκλᾱν*
Dual διεκλᾶτον διεκλᾱ́την
Plural διεκλῶμεν διεκλᾶτε διέκλων
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεκλώμην διεκλῶ διεκλᾶτο
Dual διεκλᾶσθον διεκλᾱ́σθην
Plural διεκλώμεθα διεκλᾶσθε διεκλῶντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ὃσ καὶ τοῖσ βέλεσι κατηρᾶτο καὶ ἠπείλει διακλάσειν αὐτὰ καὶ κατακαύσειν, ὡσ φοβουμένων αὐτὸν τῶν βελῶν. (Dio, Chrysostom, Orationes, 25:3)

Synonyms

  1. to break in twain

  2. enervated

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION