Sense

1. the judge who assigned the prizes at the games
2. an arbitrator, umpire, judge, a chief, leader, an author

Examples

• θεοὶ δέ σοι δίκησ βραβῆσ πάγοισιν ἐν Ἀρείοισιν εὐσεβεστάτην ψῆφον διοίσουσ’, ἔνθα νικῆσαί σε χρή. (Euripides, episode, iambic 3:5)
• ὅσων γὰρ εἰσεκήρυξαν βραβῆσ δρόμων διαύλων πένταθλ’ ἃ νομίζεται, τούτων ἐνεγκὼν πάντα τἀπινίκια ὠλβίζετ’, Ἀργεῖοσ μὲν ἀνακαλούμενοσ, ὄνομα δ’ Ὀρέστησ, τοῦ τὸ κλεινὸν Ἑλλάδοσ Ἀγαμέμνονοσ στράτευμ’ ἀγείραντόσ ποτε. (Sophocles, episode 6:6)
• στάντεσ δ’ ἵν’ αὐτοὺσ οἱ τεταγμένοι βραβῆσ κλήροισ ἔπηλαν καὶ κατέστησαν δίφρουσ, χαλκῆσ ὑπαὶ σάλπιγγοσ ᾖξαν· (Sophocles, episode 6:17)
• λιτὰσ δὲ καὶ κληδόνασ πατρῴουσ παρ’ οὐδὲν αἰῶ τε παρθένειον ἔθεντο φιλόμαχοι βραβῆσ. (Aeschylus, Agamemnon, choral, antistrophe 5 1:1)

Similar forms

• βραβεύειν (13)
• βραβεύων (7)
• βραβεῦσαι (5)
• βραβεῖον (3)
• βραβευτὰς (3)
• βραβευτὴν (3)
• βραβεύσειν (2)
• βραβεύς (2)
• βραβεύουσα (2)
• βραβεὺς (2)
• βραβευτὴς (2)
• βραβεύει (2)
• βραβεῖα (1)
• βραβεύηται (1)
• βραβεύεται (1)
• βραβευτήν (1)
• βραβεύοντα (1)
• βραβέας (1)
• βραβεύῃ (1)
• βραβείας (1)
• βραβεύοι (1)
• βραβευταὶ (1)
• βραβευέτω (1)
• βραβεύοντι (1)
• βραβευτῇ (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.