βάρβιτον
Second declension Noun; Neuter
Transliteration:
Principal Part:
βάρβιτον
βαρβίτου
Structure:
βαρβιτ
(Stem)
+
ον
(Ending)
Sense
- inflection of βάρβιτος (bárbitos):, masculine accusative singular
- neuter nominative singular
- neuter accusative singular
- neuter vocative singular
Declension
Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἠκολούθουν δὲ τοῖσ ἀγωνισταῖσ ὀρχηστῶν χοροὶ πολλοὶ τριχῇ νενεμημένοι, πρῶτοι μὲν ἀνδρῶν, δεύτεροι δ’ ἀγενείων, τελευταῖοι δὲ παίδων, οἷσ παρηκολούθουν αὐληταί τ’ ἀρχαϊκοῖσ ἐμφυσῶντεσ αὐλίσκοισ βραχέσιν, ὡσ καὶ εἰσ τόδε χρόνου γίνεται, καὶ κιθαρισταὶ λύρασ ἑπταχόρδουσ ἐλεφαντίνασ καὶ τὰ καλούμενα βάρβιτα κρέκοντεσ. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 72 8:1)
- τοῦτο δὲ τὸ ὄργανον Νεάνθησ ὁ Κυζικηνὸσ ἐν α ̔̀ Ὥρων εὑρ́ημα εἶναι λέγει Ἰβύκου τοῦ Ῥηγίνου ποιητοῦ, ὡσ καὶ Ἀνακρέοντοσ τὸ βάρβιτον. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 77 2:15)
- οἶδα δὲ ὅτι καὶ μάγαδισ ὄργανόν ἐστιν ἐντατὸν καθάπερ καὶ κιθάρα, λύρα, βάρβιτον. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 80 2:4)
- "τὸν γὰρ βάρωμον καὶ βάρβιτον, ὧν Σαπφὼ καὶ Ἀνακρέων μνημονεύουσι, καὶ τὴν μάγαδιν καὶ τὰ τρίγωνα καὶ τὰσ σαμβύκασ ἀρχαῖα εἶναι, ἐν γοῦν Μιτυλήνῃ μίαν τῶν Μουσῶν πεποιῆσθαι ὑπὸ Λεσβοθέμιδοσ ἔχουσαν σαμβύκην. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 80 2:6)
- ἀγνοεῖ δ’ ὁ Ποσειδώνιοσ ὅτι ἀρχαῖόν ἐστιν ὄργανον ἡ μάγαδισ, σαφῶσ Πινδάρου λέγοντοσ τὸν Τέρπανδρον ἀντίφθογγον εὑρεῖν τῇ παρὰ Λυδοῖσ πηκτίδι τὸν βάρβιτον τὸν ῥα Τέρπανδρόσ ποθ’ ὁ Λέσβιοσ εὑρ͂ε πρῶτοσ ἐν δείπνοισι Λυδῶν ψαλμὸν ἀντίφθογγον ὑψηλᾶσ ἀκούων πηκτίδοσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 37 1:3)
- ἀλλ’ οὔ σφιν τῶν ἦδοσ, ἐπεὶ γλυκὺν ἐξεκένωσαν θυμὸν ἐσ εὐρεῖαν σχεδίαν στυγνοῦ Ἀχέροντοσ, ἄμναστοι δὲ τὰ πολλὰ καὶ ὄλβια τῆνα λιπόντεσ δειλοῖσ ἐν νεκύεσσι μακροὺσ αἰῶνασ ἔκειντο, εἰ μὴ κεῖνοσ ἀοιδὸσ ὁ Κήιοσ αἰόλα φωνέων βάρβιτον ἐσ πολύχορδον ἐν ἀνδράσι θῆκ’ ὀνομαστοὺσ ὁπλοτέροισ, τιμᾶσ δὲ καὶ ὠκέεσ ἔλλαχον ἵπποι, οἵ σφισιν ἐξ ἱερῶν στεφανηφόροι ἦλθον ἀγώνων. (Theocritus, Idylls, 22)
