Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀποσκήπτω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἀποσκήπτω

Structure: ἀπο (Prefix) + σκήπτ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to hurl from above, to hurl, upon
  2. to fall suddenly, to come to, ending

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀποσκήπτω ἀποσκήπτεις ἀποσκήπτει
Dual ἀποσκήπτετον ἀποσκήπτετον
Plural ἀποσκήπτομεν ἀποσκήπτετε ἀποσκήπτουσιν*
SubjunctiveSingular ἀποσκήπτω ἀποσκήπτῃς ἀποσκήπτῃ
Dual ἀποσκήπτητον ἀποσκήπτητον
Plural ἀποσκήπτωμεν ἀποσκήπτητε ἀποσκήπτωσιν*
OptativeSingular ἀποσκήπτοιμι ἀποσκήπτοις ἀποσκήπτοι
Dual ἀποσκήπτοιτον ἀποσκηπτοίτην
Plural ἀποσκήπτοιμεν ἀποσκήπτοιτε ἀποσκήπτοιεν
ImperativeSingular ἀποσκήπτε ἀποσκηπτέτω
Dual ἀποσκήπτετον ἀποσκηπτέτων
Plural ἀποσκήπτετε ἀποσκηπτόντων, ἀποσκηπτέτωσαν
Infinitive ἀποσκήπτειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀποσκηπτων ἀποσκηπτοντος ἀποσκηπτουσα ἀποσκηπτουσης ἀποσκηπτον ἀποσκηπτοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀποσκήπτομαι ἀποσκήπτει, ἀποσκήπτῃ ἀποσκήπτεται
Dual ἀποσκήπτεσθον ἀποσκήπτεσθον
Plural ἀποσκηπτόμεθα ἀποσκήπτεσθε ἀποσκήπτονται
SubjunctiveSingular ἀποσκήπτωμαι ἀποσκήπτῃ ἀποσκήπτηται
Dual ἀποσκήπτησθον ἀποσκήπτησθον
Plural ἀποσκηπτώμεθα ἀποσκήπτησθε ἀποσκήπτωνται
OptativeSingular ἀποσκηπτοίμην ἀποσκήπτοιο ἀποσκήπτοιτο
Dual ἀποσκήπτοισθον ἀποσκηπτοίσθην
Plural ἀποσκηπτοίμεθα ἀποσκήπτοισθε ἀποσκήπτοιντο
ImperativeSingular ἀποσκήπτου ἀποσκηπτέσθω
Dual ἀποσκήπτεσθον ἀποσκηπτέσθων
Plural ἀποσκήπτεσθε ἀποσκηπτέσθων, ἀποσκηπτέσθωσαν
Infinitive ἀποσκήπτεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀποσκηπτομενος ἀποσκηπτομενου ἀποσκηπτομενη ἀποσκηπτομενης ἀποσκηπτομενον ἀποσκηπτομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ῥᾷστα γὰρ εἰσ ὕβρεισ ἀποσκήπτει καὶ παρανομίασ τούτων ἕκαστον τῶν πολιτευμάτων αὐτὸ καθ’ ἑαυτὸ γινόμενον, ὅταν δ’ ἀνακερασθῇ πάντα μετρίωσ, τὸ παρακινοῦν μέροσ αἰεὶ καὶ ἐκβαῖνον ἐκ τοῦ συνήθουσ κόσμου ὑπὸ τοῦ σωφρονοῦντοσ καὶ μένοντοσ ἐν τοῖσ ἰδίοισ ἤθεσι κατείργεται. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 55 5:1)
  • ἀποσκήπτει δ’ εἰσ πρώτην ὁ θυμὸσ Δωρίδα τὴν Ἀντιπάτρου μητέρα· (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 831:4)
  • ὁρᾷσ δὲ ὡσ ἐσ οἰκήματα τὰ μέγιστα αἰεὶ καὶ δένδρεα τὰ τοιαῦτα ἀποσκήπτει τὰ βέλεα· (Herodotus, The Histories, book 7, chapter 10E 2:2)

Synonyms

  1. to hurl from above

  2. to fall suddenly

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION