뜻

2. 끊이다, 중지하다

1. to grow quite weary, fail or flag utterly, to be quite weary of
2. to cease
3. to flinch from toil

예문

• περὶ τὸ λαβεῖν τῇ διανοίᾳ τὸ χρησίμωσλεγόμενον ὄντεσ, ὑπομένωμεν τοὺσ τῶν εὐφυῶν δοκούντων γέλωτασ, ὥσπερ ὁ Κλεάνθησ καὶ ὁ Ξενοχράτησ βραδύτεροι δοκοῦντεσ εἶναι τῶν συσχολαστῶν οὐκ ἀπεδίδρασκον ἐχ τοῦ μανθάνειν οὐδ’ ἀπέκαμνον, ἀλλὰ φθάνοντεσ εἰσ ἑαυτοὺσ ἔπαιζον, ἀγγείοισ τε βραχυστόμοισ καὶ πινακίσι χαλκαῖσ ἀπεικάζοντεσ, ὡσ μόλισ μὲν παραδεχόμενοι τοὺσ λόγουσ, ἀσφαλῶσ δὲ καὶ βεβαίωσ τηροῦντεσ. (Plutarch, De Recta Ratione Audiendi, chapter, section 18 1:1)

  (플루타르코스, De Recta Ratione Audiendi, chapter, section 18 1:1)

• καὶ μέχρι πέμπτησ ἡμέρασ προσβολαὶ μὲν ἐγίνοντο τῶν Ῥωμαίων ἀδιάλειπτοι, ἐκδρομαὶ δὲ τῶν Ιὠταπατηνῶν καὶ τειχομαχίαι καρτερώτεραι, καὶ οὔτε Ιοὐδαῖοι τὴν τῶν πολεμίων ἰσχὺν κατωρρώδουν οὔτε Ῥωμαῖοι πρὸσ τὸ τῆσ πόλεωσ δυσάλωτον ἀπέκαμνον. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 195:1)

  (플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, 195:1)

• οἱ δὲ τὸ ταμιεύεσθαι χαλεπώτερον ἐνδείασ ὑπελάμβανον, καὶ τὸ μὴ αὐτεξούσιον αὐτῶν πλέον ἐκίνει τὴν ὄρεξιν, καὶ καθάπερ εἰσ ἔσχατον ἤδη δίψουσ προήκοντεσ ἀπέκαμνον. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 228:1)

  (플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, 228:1)

유사 형태

• ἀποκάμῃς (6)
• ἀποκαμεῖν (4)
• ἀποκάμνειν (3)
• ἀπόκαμνε (2)
• ἀποκάμψας (2)
• ἀποκάμνω (1)
• ἀποκαμών (1)
• ἀποκάμοι (1)
• ἀποκάμνῃ (1)
• ἀποκάμωμεν (1)
• ἀποκάμνωσι (1)
• ἀποκάμνεις (1)
• ἀποκάμπτειν (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.