Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀπιστέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἀπιστέω

Structure: ἀπιστέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to be a)/pistos
  2. to disbelieve, distrust, mistrust, to be distrusted
  3. to disbelieve, to be distrustful, incredulous
  4. to doubt that . ., to doubt
  5. to disobey, to be disobedient, refuse to comply
  6. I will not hesitate to commit

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀπίστω ἀπίστεις ἀπίστει
Dual ἀπίστειτον ἀπίστειτον
Plural ἀπίστουμεν ἀπίστειτε ἀπίστουσιν*
SubjunctiveSingular ἀπίστω ἀπίστῃς ἀπίστῃ
Dual ἀπίστητον ἀπίστητον
Plural ἀπίστωμεν ἀπίστητε ἀπίστωσιν*
OptativeSingular ἀπίστοιμι ἀπίστοις ἀπίστοι
Dual ἀπίστοιτον ἀπιστοίτην
Plural ἀπίστοιμεν ἀπίστοιτε ἀπίστοιεν
ImperativeSingular ἀπῖστει ἀπιστεῖτω
Dual ἀπίστειτον ἀπιστεῖτων
Plural ἀπίστειτε ἀπιστοῦντων, ἀπιστεῖτωσαν
Infinitive ἀπίστειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀπιστων ἀπιστουντος ἀπιστουσα ἀπιστουσης ἀπιστουν ἀπιστουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀπίστουμαι ἀπίστει, ἀπίστῃ ἀπίστειται
Dual ἀπίστεισθον ἀπίστεισθον
Plural ἀπιστοῦμεθα ἀπίστεισθε ἀπίστουνται
SubjunctiveSingular ἀπίστωμαι ἀπίστῃ ἀπίστηται
Dual ἀπίστησθον ἀπίστησθον
Plural ἀπιστώμεθα ἀπίστησθε ἀπίστωνται
OptativeSingular ἀπιστοίμην ἀπίστοιο ἀπίστοιτο
Dual ἀπίστοισθον ἀπιστοίσθην
Plural ἀπιστοίμεθα ἀπίστοισθε ἀπίστοιντο
ImperativeSingular ἀπίστου ἀπιστεῖσθω
Dual ἀπίστεισθον ἀπιστεῖσθων
Plural ἀπίστεισθε ἀπιστεῖσθων, ἀπιστεῖσθωσαν
Infinitive ἀπίστεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀπιστουμενος ἀπιστουμενου ἀπιστουμενη ἀπιστουμενης ἀπιστουμενον ἀπιστουμενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • εἰ δὲ θείη τισ τὰ βιβλία παρ’ ἄλληλα καὶ τοὺσ λόγουσ, ἐκεῖνα μὲν Σκύθαισ φιλοσοφεῖσθαι καὶ Σογδιανοῖσ καὶ Μελαγχλαίνοισ, περὶ ὧν Ἡρόδοτοσ ἱστορῶν ἀπιστεῖται τὰ δὲ Πυθαγόρου καὶ Ἐμπεδοκλέουσ δόγματα νόμοι τῶν παλαιῶν ἦσαν Ἑλλήνων καὶ αἱ ἄπυροι δίαιται. (Plutarch, De esu carnium II, section 3 7:2)
  • ὁρᾷσ οὖν, ὦ Κριτία, ὅτι ὅσα διεληλύθαμεν, τὰ μὲν αὐτῶν ἀδύνατα παντάπασι φαίνεται ἡμῖν, τὰ δ’ ἀπιστεῖται σφόδρα μή ποτ’ ἂν τὴν ἑαυτῶν δύναμιν πρὸσ ἑαυτὰ σχεῖν; (Plato, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, 338:1)
  • "τὸ δὲ καὶ προσβλεφθέντασ ἀδικεῖσθαι συμβαίνει μὲν ὥσπερ εἴρηκα, τῷ δὲ τὴν αἰτίαν ἔχειν δυσθήρατον ἀπιστεῖται. (Plutarch, Quaestiones Convivales, book 5, 3:9)
  • νοῆσαι μὲν γὰρ δὴ ῥᾷστον ὡσ δυνατόν τέ ἐστιν καὶ ὅπῃ ‐ φαμὲν γὰρ δὴ καθιερωθὲν τοῦτο ἱκανῶσ τὸ νόμιμον πᾶσαν ψυχὴν δουλώσεσθαι καὶ παντάπασιν μετὰ φόβου ποιήσειν πείθεσθαι τοῖσ τεθεῖσιν νόμοισ ‐ ἀλλὰ γὰρ εἰσ τοῦτο προβέβηκε νῦν, ὥστ’ οὐδ’ ἂν τότε γενέσθαι δοκεῖ, καθάπερ τὸ τῶν συσσιτίων ἐπιτήδευμα ἀπιστεῖται μὴ δυνατὸν εἶναι δύνασθαι διὰ βίου πόλιν ὅλην ζῆν πράττουσαν τοῦτο, ἐλεγχθὲν δ’ ἔργῳ καὶ γενόμενον παρ’ ὑμῖν, ὅμωσ ἔτι τό γε γυναικῶν οὐδὲ ἐν ταῖσ ὑμετέραισ πόλεσιν δοκεῖ φύσιν ἔχειν γίγνεσθαι. (Plato, Laws, book 8 70:1)
  • ὅτῳ δὲ ἀπιστεῖται τὰ τοιάδε γνώμησ ὀνινάμενοσ τῆσ ἑαυτοῦ κώλυμα οὐκ ἂν γένοιτο τῷ ἐπ’ ἀρετὴν αὐτῷ προστιθεμένῳ. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 17 428:2)

Synonyms

  1. to doubt that

  2. to disobey

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION