Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀνάρσιος

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἀνάρσιος ἀνάρσιη ἀνάρσιον

Structure: ἀ (Prefix) + ναρσι (Stem) + ος (Ending)

Sense

  1. not fitting, incongruous
  2. hostile, unpropitious, implacable
  3. untoward, strange, monstrous

Examples

  • δρῦσ γὰρ ἐπ’ ὀρνίθεσσι φέρει τὸν ἀνάρσιον ἰξόν, ἁ δὲ βότρυν στέργει δ’ ὑμνοπόλουσ Βρόμιοσ. (Unknown, Greek Anthology, Volume III, book 9, chapter 87 1:2)
  • Φοίβῳ γὰρ ἀνάρσιον εἰσ ἔριν ἔστησ, πρῶνα Κελαινίτην ναιετάων, Σάτυρε. (Unknown, Greek Anthology, Volume II, book 7, chapter 6962)
  • Ἄμασιν γὰρ οὐ κατέλαβε ζῶντα Καμβύσησ ἐλάσασ ἐπ’ Αἴγυπτον, ἀλλὰ βασιλεύσασ ὁ Ἄμασισ τέσσερα καὶ τεσσεράκοντα ἔτεα ἀπέθανε, ἐν τοῖσι οὐδέν οἱ μέγα ἀνάρσιον πρῆγμα συνηνείχθη· (Herodotus, The Histories, book 3, chapter 10 3:1)
  • ὁ δὲ δεινόν τε καὶ ἀνάρσιον ἐποιέετο τοῦτο μὲν ἀδελφεοῦ γυναῖκα παραδοῦναι, τοῦτο δὲ ἀναιτίην ἐοῦσαν τοῦ πρήγματοσ τούτου· (Herodotus, The Histories, book 9, chapter 110 4:1)

Related

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION