뜻

1. 유모차, 낭인, 부랑자, 방랑자
2. 부랑자, 방랑자

1. a wanderer, stroller, rover, vagabond, one who has wandered
2. vagrant, roving

예문

• τὴν καὶ ἐγὼ νῦν εἶμι φυγὰσ θεόθεν καὶ ἀλήτησ· (Plutarch, De exilio, section 17 9:1)

  (플루타르코스, De exilio, section 17 9:1)

• ἐγὼ δ’ ἀλήτησ τῆσδε γῆσ ἀπόξενοσ, ζῶν καὶ τεθνηκὼσ τάσδε κληδόνασ λιπών. (Aeschylus, Libation Bearers, episode, anapests 3:4)

  (아이스킬로스, Libation Bearers, episode, anapests 3:4)

• Ἰκαρίου μὲν οὖν καὶ Περιβοίασ νύμφησ νηίδοσ Θόασ Δαμάσιπποσ Ἰμεύσιμοσ Ἀλήτησ Περίλεωσ, καὶ θυγάτηρ Πηνελόπη, ἣν ἔγημεν Ὀδυσσεύσ· (Apollodorus, Library and Epitome, book 3, chapter 10 7:1)

  (아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 10 7:1)

• φυγὰσ δ’ ἀλήτησ τῆσδε γῆσ ἀπόξενοσ κάτεισιν, ἄτασ τάσδε θριγκώσων φίλοισ· (Aeschylus, Agamemnon, episode 2:28)

  (아이스킬로스, 아가멤논, episode 2:28)

• παίγνιόν ἐστι Τύχησ μερόπων βίοσ, οἰκτρόσ, ἀλήτησ, πλούτου καὶ πενίησ μεσσόθι ῥεμβόμενοσ. (Unknown, Greek Anthology, Volume IV, book 10, chapter 801)

  (작자 미상, Greek Anthology, Volume IV, book 10, chapter 801)

유사 형태

• ἀλήτης (17)
• ἀλήτην (13)
• ἄλητον (13)
• ἀλῆται (6)
• ἀλήτῃ (6)
• ἀλήτων (3)
• ἀλήτας (3)
• ἀλήτου (3)
• ἀλήτοισι (2)
• ἀλήτῳ (2)
• ἀλητεύων (2)
• ἀλητείαν (2)
• ἀλητεύειν (1)
• ἀλητικόν (1)
• ἀλῆτα (1)
• ἀλητεύει (1)
• Ἀλητιάδαι (1)
• ἅληται (1)
• ἀλητήρ (1)
• ἄλητον‧ (1)
• ἀλῆτιν (1)
• ἀλητῶν (1)
• Ἀλητία (1)
• ἀλήτῳ· (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.