Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀξιόω

ο-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ἀξιόω ἀξιώσω ἠξιώθην ἠξίωκα ἠξίωμαι

Structure: ἀξιό (Stem) + ω (Ending)

Etym.: a)/cios

Sense

  1. to think or deem worthy, (with accusative or genitive) to think one worthy, either in a good or bad sense
  2. (with accusative) to esteem, honor
  3. to value at a certain price

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀξίω ἀξίοις ἀξίοι
Dual ἀξίουτον ἀξίουτον
Plural ἀξίουμεν ἀξίουτε ἀξίουσιν*
SubjunctiveSingular ἀξίω ἀξίοις ἀξίοι
Dual ἀξίωτον ἀξίωτον
Plural ἀξίωμεν ἀξίωτε ἀξίωσιν*
OptativeSingular ἀξίοιμι ἀξίοις ἀξίοι
Dual ἀξίοιτον ἀξιοίτην
Plural ἀξίοιμεν ἀξίοιτε ἀξίοιεν
ImperativeSingular ἀξῖου ἀξιοῦτω
Dual ἀξίουτον ἀξιοῦτων
Plural ἀξίουτε ἀξιοῦντων, ἀξιοῦτωσαν
Infinitive ἀξίουν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀξιων ἀξιουντος ἀξιουσα ἀξιουσης ἀξιουν ἀξιουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀξίουμαι ἀξίοι ἀξίουται
Dual ἀξίουσθον ἀξίουσθον
Plural ἀξιοῦμεθα ἀξίουσθε ἀξίουνται
SubjunctiveSingular ἀξίωμαι ἀξίοι ἀξίωται
Dual ἀξίωσθον ἀξίωσθον
Plural ἀξιώμεθα ἀξίωσθε ἀξίωνται
OptativeSingular ἀξιοίμην ἀξίοιο ἀξίοιτο
Dual ἀξίοισθον ἀξιοίσθην
Plural ἀξιοίμεθα ἀξίοισθε ἀξίοιντο
ImperativeSingular ἀξίου ἀξιοῦσθω
Dual ἀξίουσθον ἀξιοῦσθων
Plural ἀξίουσθε ἀξιοῦσθων, ἀξιοῦσθωσαν
Infinitive ἀξίουσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀξιουμενος ἀξιουμενου ἀξιουμενη ἀξιουμενης ἀξιουμενον ἀξιουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀξιώσω ἀξιώσεις ἀξιώσει
Dual ἀξιώσετον ἀξιώσετον
Plural ἀξιώσομεν ἀξιώσετε ἀξιώσουσιν*
OptativeSingular ἀξιώσοιμι ἀξιώσοις ἀξιώσοι
Dual ἀξιώσοιτον ἀξιωσοίτην
Plural ἀξιώσοιμεν ἀξιώσοιτε ἀξιώσοιεν
Infinitive ἀξιώσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀξιωσων ἀξιωσοντος ἀξιωσουσα ἀξιωσουσης ἀξιωσον ἀξιωσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀξιώσομαι ἀξιώσει, ἀξιώσῃ ἀξιώσεται
Dual ἀξιώσεσθον ἀξιώσεσθον
Plural ἀξιωσόμεθα ἀξιώσεσθε ἀξιώσονται
OptativeSingular ἀξιωσοίμην ἀξιώσοιο ἀξιώσοιτο
Dual ἀξιώσοισθον ἀξιωσοίσθην
Plural ἀξιωσοίμεθα ἀξιώσοισθε ἀξιώσοιντο
Infinitive ἀξιώσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀξιωσομενος ἀξιωσομενου ἀξιωσομενη ἀξιωσομενης ἀξιωσομενον ἀξιωσομενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἠξιωθήσομαι ἠξιωθήσῃ ἠξιωθήσεται
Dual ἠξιωθήσεσθον ἠξιωθήσεσθον
Plural ἠξιωθησόμεθα ἠξιωθήσεσθε ἠξιωθήσονται
OptativeSingular ἠξιωθησοίμην ἠξιωθήσοιο ἠξιωθήσοιτο
Dual ἠξιωθήσοισθον ἠξιωθησοίσθην
Plural ἠξιωθησοίμεθα ἠξιωθήσοισθε ἠξιωθήσοιντο
Infinitive ἠξιωθήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἠξιωθησομενος ἠξιωθησομενου ἠξιωθησομενη ἠξιωθησομενης ἠξιωθησομενον ἠξιωθησομενου

Imperfect tense

Aorist tense

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἠξίωκα ἠξίωκας ἠξίωκεν*
Dual ἠξιώκατον ἠξιώκατον
Plural ἠξιώκαμεν ἠξιώκατε ἠξιώκᾱσιν*
SubjunctiveSingular ἠξιώκω ἠξιώκῃς ἠξιώκῃ
Dual ἠξιώκητον ἠξιώκητον
Plural ἠξιώκωμεν ἠξιώκητε ἠξιώκωσιν*
OptativeSingular ἠξιώκοιμι ἠξιώκοις ἠξιώκοι
Dual ἠξιώκοιτον ἠξιωκοίτην
Plural ἠξιώκοιμεν ἠξιώκοιτε ἠξιώκοιεν
ImperativeSingular ἠξίωκε ἠξιωκέτω
Dual ἠξιώκετον ἠξιωκέτων
Plural ἠξιώκετε ἠξιωκόντων
Infinitive ἠξιωκέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἠξιωκως ἠξιωκοντος ἠξιωκυῑα ἠξιωκυῑᾱς ἠξιωκον ἠξιωκοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἠξίωμαι ἠξίωσαι ἠξίωται
Dual ἠξίωσθον ἠξίωσθον
Plural ἠξιώμεθα ἠξίωσθε ἠξίωνται
ImperativeSingular ἠξίωσο ἠξιώσθω
Dual ἠξίωσθον ἠξιώσθων
Plural ἠξίωσθε ἠξιώσθων
Infinitive ἠξίωσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἠξιωμενος ἠξιωμενου ἠξιωμενη ἠξιωμενης ἠξιωμενον ἠξιωμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • διὸ δὴ κατ’ οὐδένα τρόπον παρανομεῖν ἀξιοῦμεν. (Septuagint, Liber Maccabees IV 5:17)
  • οὐ γὰρ ὅπωσ τὰσ ψυχὰσ αὐτῶν ἀσκοῦμεν ἐξ ἀρχῆσ προὔκειτο εἰπεῖν, ἀλλὰ δι’ ὅ τι τοῖσ τοιούτοισ πόνοισ καταγυμνάζειν αὐτοὺσ ἀξιοῦμεν. (Lucian, Anacharsis, (no name) 21:5)
  • ἀποδύσαντεσ αὐτά, ὡσ ἔφην, οὐκέτι ἁπαλὰ καὶ τέλεον ἀσυμπαγῆ ὄντα, πρῶτον μὲν ἐθίζειν ἀξιοῦμεν πρὸσ τὸν ἀέρα, συνοικειοῦντεσ αὐτὰ ταῖσ ὡρ́αισ ἑκάσταισ, ὡσ μήτε θάλποσ δυσχεραίνειν μήτε πρὸσ κρύοσ ἀπαγορεύειν, ἔπειτα δὲ χρίομεν ἐλαίῳ καὶ καταμαλάττομεν, ὡσ εὐτονώτερα γίγνοιτο· (Lucian, Anacharsis, (no name) 24:2)
  • ὅτι ἡμῖν ἱκανά, ὦ Ἀνάχαρσι, ταῦτα τὰ γυμνάσια οἰκεῖα ὄντα ζηλοῦν δὲ τὰ ξενικὰ οὐ πάνυ ἀξιοῦμεν. (Lucian, Anacharsis, (no name) 39:5)
  • τίσ γὰρ ἂν ἄλλοθεν ἐπελθὼν καὶ μὴ συνδιεφθαρμένοσ ἡμῖν, ἀλλ’ ἐξαίφνησ ἐπιστὰσ τοῖσ γινομένοισ οὐκ ἂν μαίνεσθαι καὶ παραφρονεῖν ἡμᾶσ νομίσειεν, οἳ φιλοτιμούμεθα μὲν ἐπὶ τοῖσ τῶν προγόνων ἔργοισ καὶ τὴν πόλιν ἐκ τῶν τότε πραχθέντων ἐγκωμιάζειν ἀξιοῦμεν, οὐδὲν δὲ τῶν αὐτῶν ἐκείνοισ πράττομεν, ἀλλὰ πᾶν τοὐναντίον; (Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 173)

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION