Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ὧν ἐνθυμηθέντα σε ἀξιοῦμεν, ὁσίασ τε χάριν ἐσ τὸν Καίσαρα καὶ φειδοῦσ ὑπὲρ ἡμῶν οὐδὲν ἐπιμέμπτων σοι γενομένων καὶ πρὸ ἡμῶν αὐτοῦ σοῦ τῶν συμφερόντων οὕνεκα, ἑώσ ἔτι δύνασαι, Καίσαρι μέν, ὅπερ ἀρκέσει, μόνον συνεπαμῦναι τοὺσ φονέασ τιμωρουμένῳ, σὲ δὲ αὐτίκα δυναστεύειν, ἐν ἀμερίμνῳ γενόμενόν τε καὶ ἡμᾶσ γενέσθαι παρασκευάσαντα τοὺσ ὑπέρ τε σφῶν αὐτῶν καὶ ὑπὲρ σοῦ δεδιότασ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 5 2:6)
ὧν δὲ ἡμεῖσ οἱ πολέμῳ λαβόντεσ οὐκ ἀξιοῦμεν ἄρχειν, τίνι λόγῳ σὺ καθέξεισ;
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 8 6:9)
καὶ οὐδὲ ᾧ τὸ προσῆκον ὀρθῶσ ὑποθέσθαι καὶ διαχειρίσαι τοῖσ πᾶσιν ἐξητασμένωσ ἐστὶ καὶ διὰ πάσησ ἐλθεῖν ἀκριβείασ εἰσ ὅσον ἀνθρώπῳ δυνατὸν τέτακται, οὐδὲν ἡγούμεθα δεῖν πρόσ γε τοὺσ θεοὺσ χρῆσθαι, ἀλλ’ ἐπὶ μὲν τὰ ἄλλα πάντα ἀγωνίσματα τῷ λόγῳ χρώμεθα, καὶ πανηγύρεισ τε ἐγκωμιάζομεν καὶ πράξεισ ἀνδρῶν καὶ πολέμουσ ἀφηγούμεθα, καὶ μύθουσ ποιοῦμεν, κἀν τοῖσ δικαστηρίοισ ἀγωνιζόμεθα, καὶ πρὸσ πάνθ’, ὡσ ἔποσ εἰπεῖν, ἡμῖν ἔπεισιν ὁ λόγοσ, πρὸσ δὲ τοὺσ θεοὺσ αὐτοὺσ τοὺσ δόντασ ἡμῖν αὐτὸν οὐ παντάπασιν ἀξιοῦμεν χρῆσθαι τούτῳ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸν Σάραπιν 1:10)
ἡ γὰρ παρενθήκη τοῦ πολέμου κινδυνεύει μείζων τοῦ κεφαλαίου ἡμῖν καθίστασθαι, οἵτινεσ ἀξιοῦμεν Σικελίαν καὶ Ἰταλίαν καὶ Καρχηδόνα καὶ μικροῦ δεῖν πάντασ ἀνθρώπουσ ὑποχειρίουσ ποιήσασθαι, ἵν’ αὐτοὺσ δεῦρο κομίσαντεσ τὴν Πελοπόννησον παριστῶμεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ ἐναντίον 9:3)
ἀλλὰ μηδὲ ἐπὶ νοῦν ἄγωμεν μήτ’ αὐτοῖσ τούτοισ μήτ’ ἄλλῳ μηδενὶ τῶν Ἑλλήνων ὅτι ἀρχὴν ὑπόνοιάν τινα τοιαύτην περὶ αὐτῶν ἀξιοῦμεν ἔχειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 14:15)
θαυμαστὸν δέ μοι φαίνεται, εἰ τὰσ μὲν τῶν ὀρνίθων φωνὰσ ὡσ αἰσιωτάτασ ἀξιοῦμεν ἡμῖν γίγνεσθαι, κἂν ἐπὶ τῆσ ἐρημίασ ὄντεσ, ἢ οὗ τύχοιμεν, τὰσ δὲ παρ’ ἡμῶν αὐτῶν οὐδ’ ἐπὶ τῶν θεάτρων φυλαξόμεθα μὴ οὐ δυσχερεῖσ εἶναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Συμβουλευτικὸσ περὶ τοῦ μὴ δεῖν κωμῳδεῖν 4:6)
καὶ τοσούτῳ δέω κακίζειν ἐκεῖνον τούτοισ, ὥστ’ εἰ δεῖ καὶ τοῦτ’ εἰπεῖν, καὶ ἐν αὐτοῖσ τούτοισ σεμνύνειν αὐτὸν ἡγοῦμαι, εἰ τούτων ἐκείνοισ ὑπεναντίωσ ἐχόντων μὴ τὰ ἔργα μηδὲ τὰσ πράξεισ αὐτοῦ διαβάλλω, ἀλλ’ ἐκ τοῦ βίου καὶ τῶν ἔργων ἃ μεθ’ ἡμῶν καὶ ὧν ἡμεῖσ ἀξιοῦμεν εἶναι τίθημι, ταῦθ’ ἑτέρωσ ἔχοντα ἢ ὥσ τισ πιστεύσειεν ἀποφαίνω.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 69:5)
"καὶ τοσούτῳ δέω κακίζειν ἐκεῖνον τούτοισ, ὥστε εἰ δεῖ καὶ τοῦτο εἰπεῖν, καὶ ἐν αὐτοῖσ τούτοισ σεμνύνειν αὐτὸν ἡγοῦμαι, εἰ τούτων ἐκείνοισ ὑπεναντίωσ ἐχόντων μὴ τὰ ἔργα μηδὲ τὰσ πράξεισ αὐτοῦ διαβάλλω, ἀλλ’ ἐκ τοῦ βίου καὶ τῶν ἔργων, ἃ μεθ’ ἡμῶν καὶ ὧν ἡμεῖσ ἀξιοῦμεν εἶναι τίθημι, ταῦθ’ ἑτέρωσ ἔχοντα ἢ ὡσ ἄν τισ πιστεύσειεν ἀποφαίνω.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Καπίτωνα 4:13)
ἀλλὰ μὴν εἰ κατηγοροῦντοσ καὶ συκοφαντοῦντοσ ταύτην ἅπαντεσ ἴσμεν διαφορὰν, τὸ τὸν μὲν τὰ οὐκ ὄντα συμπλάττειν, τὸν δὲ τοῖσ οὖσι κακοῖσ ἢ φαινομένοισ ἐπιπηδᾶν, καὶ τὸν μὲν, εἰ καὶ μὴ δικαίασ, ἀλλ’ οὖν ἔσθ’ ὅτ’ ἀξιοῦμεν συγγνώμησ, τῷ μηδὲν οἴκοθεν καὶ παρ’ ἑαυτοῦ συντιθέναι, ἀλλὰ τοῖσ οὖσι κεχρῆσθαι, τῷ δὲ ἀπρόσωποσ ἡ κακία, ποτέρασ βούλει μερίδοσ θησόμεθα σέ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 4:3)
καὶ ὡσ ἀληθῆ λέγω δῆλον ἐξ ὧν τοὺσ μὲν τιμῶν ἀξιοῦμεν καὶ εὐεργέτασ ἡμετέρουσ καὶ σωτῆρασ καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα καλοῦμεν, τοῖσ δὲ ὡσ ὀφειλέταισ οὐχ ὅπωσ ὧν πράττουσιν ἴσχομεν χάριν, ἀλλὰ καὶ ἤν ποτ’ ἐλλίπωσι τοῦ δέοντοσ, νεμεσῶντεσ ὑπάγομεν δίκην·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 21:2)
τὸν δὲ μὴ μόνον ἡμᾶσ, ἀλλὰ καὶ τοὺσ ἡμετέρουσ προγόνουσ εἰσ αἰσχύνην δι’ ὧν νομοθετεῖ καθιστάντα Λεπτίνην τοῦτον δέον ὑπὲρ ἐκείνουσ κολάζειν, ἅθ’ ὑπὲρ ἐκείνουσ ζημιοῦντα τὴν πόλιν, ἡμεῖσ δ’ αὐτοῦ παρρησιαζομένου καὶ λέγοντοσ ταῦτ’ ἀνεχόμεθα, καὶ ψήφου καὶ βουλῆσ ἀξιοῦμεν, εἴτε τοῖσ τούτου πείθεσθαι χρῆν εἴτε μή.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 42:1)
ὅταν γὰρ τοῖσ μὲν ἐν οἷσ ἐπηγγείλαντο τὸν δῆμον ἠπατηκόσιν, ἐὰν, ὡσ ὁ νόμοσ κελεύει, κριθέντεσ ἁλῶσι, θανάτου τιμῶμεν, ἡμεῖσ δὲ καὶ ἃ δεδώκαμεν ἀφελώμεθα, πῶσ οὐχ ἡμῖν αὐτοῖσ ἐπιβουλεύειν δόξομεν, ἐφ’ ἃ τοὺσ ἄλλουσ ἀξιοῦμεν θανάτου, ταῦθ’ ἑκόντεσ ἡμᾶσ εἰργασμένοι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 71:1)
ὅτι γὰρ ὁ θεὸσ οὐ τοιοῦτοσ οἱο͂σ δεῖσθαι φίλου, καὶ τὸν ὅμοιον ἀξιοῦμεν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 248:3)
ἡμεῖσ δ’ ἀξιοῦμεν τῇ πόλει προῖκα γενναίωσ ἀμύνειν καὶ θεοῖσ ἐγχωρίοισ.
(아리스토텔레스, Parabasis, epirrheme6)
ὡσ γὰρ εἰώθαμεν οὕτωσ ἀξιοῦμεν λέγεσθαι, καὶ τὰ παρὰ ταῦτα οὐχ ὅμοια φαίνεται ἀλλὰ διὰ τὴν ἀσυνήθειαν ἀγνωστότερα καὶ ξενικώτερα·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 2 32:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION