Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

Τριτογένεια

First declension Noun; Feminine Transliteration:

Principal Part: Τριτογένεια

Structure: Τριτογενει (Stem) + ᾱ (Ending)

Etym.: gi/gnomai

Sense

  1. Trito-born

Declension

First declension
Singular Dual Plural
Nominative Τριτογένεια Τριτογενείᾱ Τριτογένειαι
Genitive Τριτογενείᾱς Τριτογενείαιν Τριτογενειῶν
Dative Τριτογενείᾱͅ Τριτογενείαιν Τριτογενείαις
Accusative Τριτογενείᾱν Τριτογενείᾱ Τριτογενείᾱς
Vocative Τριτογενείᾱ Τριτογενείᾱ Τριτογένειαι

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • πρώτην μὲν κούρην γλαυκώπιδα Τριτογένειαν ἶσον ἔχουσαν πατρὶ μένοσ καὶ ἐπίφρονα βουλήν. (Hesiod, Theogony, Book Th. 83:5)
  • αὐτὸσ δ’ ἐκ κεφαλῆσ γλαυκώπιδα Τριτογένειαν δεινὴν ἐγρεκύδοιμον ἀγέστρατον Ἀτρυτώνην πότνιαν, ᾗ κέλαδοί τε ἅδον πόλεμοί τε μάχαι τε, Ἥρη δ’ Ἥφαιστον κλυτὸν οὐ φιλότητι μιγεῖσα γείνατο, καὶ ζαμένησε καὶ ἤρισε ᾧ παρακοίτῃ, ἐκ πάντων τέχνῃσι κεκασμένον Οὐρανιώνων. (Hesiod, Theogony, Book Th. 91:1)
  • τὸ μὲν γὰρ ἰσόπλευρον τρίγωνον ἐκάλουν Ἀθηνᾶν κορυφαγεννῆ καὶ τριτογένειαν , ὅτι τρισὶ καθέτοισ ἀπὸ τῶν τριῶν γωνιῶν ἀγομέναισ διαιρεῖται· (Plutarch, De Iside et Osiride, section 75 11:4)
  • ὠνομάσθαι δὲ αὐτὴν Τριτογένειαν ἀπὸ τοῦ τρὶσ μεταβάλλειν αὐτῆσ τὴν φύσιν κατ’ ἐνιαυτόν, ἐάροσ καὶ θέρουσ καὶ χειμῶνοσ. (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 12 8:1)
  • διὸ καὶ Τριτογένειαν ὀνομασθῆναι. (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, book 5, chapter 72 3:2)

Related

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION