Sophocles, Philoctetes, episode 1:

(소포클레스, 필록테테스, episode 1:)

ποίου δὲ τούτου πλήν γ’ Ὀδυσσέωσ ἐρεῖσ; οὐ τοῦτον εἶπον, ἀλλὰ Θερσίτησ τισ ἦν, ὃσ οὐκ ἂν εἵλετ’ εἰσάπαξ εἰπεῖν, ὅπου μηδεὶσ ἐῴη· τοῦτον οἶσθ’ εἰ ζῶν κυρεῖ; οὐκ εἶδον αὐτόν, ᾐσθόμην δ’ ἔτ’ ὄντα νιν. ἔμελλ’· ἐπεὶ οὐδέν πω κακόν γ’ ἀπώλετο, ἀλλ’ εὖ περιστέλλουσιν αὐτὰ δαίμονεσ, καί πωσ τὰ μὲν πανοῦργα καὶ παλιντριβῆ χαίρουσ’ ἀναστρέφοντεσ ἐξ Αἵδου, τὰ δὲ δίκαια καὶ τὰ χρήστ’ ἀποστέλλουσ’ ἀεί. ποῦ χρὴ τίθεσθαι ταῦτα, ποῦ δ’ αἰνεῖν, ὅταν τὰ θεῖ’ ἐπαινῶν τοὺσ θεοὺσ εὑρ́ω κακούσ; ἐγὼ μέν, ὦ γένεθλον Οἰταίου πατρόσ, τὸ λοιπὸν ἤδη τηλόθεν τό τ’ Ἴλιον καὶ τοὺσ Ἀτρείδασ εἰσορῶν φυλάξομαι· ὅπου δ’ ὁ χείρων τἀγαθοῦ μεῖζον σθένει κἀποφθίνει τὰ χρηστὰ χὠ δειλὸσ κρατεῖ, τούτουσ ἐγὼ τοὺσ ἄνδρασ οὐ στέρξω ποτέ· ἀλλ’ ἡ πετραία Σκῦροσ ἐξαρκοῦσά μοι ἔσται τὸ λοιπόν, ὥστε τέρπεσθαι δόμῳ. νῦν δ’ εἶμι πρὸσ ναῦν· καὶ σύ, Ποίαντοσ τέκνον, χαῖρ’ ὡσ μέγιστα, χαῖρε· καί σε δαίμονεσ νόσου μεταστήσειαν, ὡσ αὐτὸσ θέλεισ. ἡμεῖσ δ’ ἰώμεν, ὡσ ὁπηνίκ’ ἂν θεὸσ πλοῦν ἡμὶν εἴκῃ, τηνικαῦθ’ ὁρμώμεθα. ἤδη, τέκνον, στέλλεσθε; καιρὸσ γὰρ καλεῖ πλοῦν μὴ ’ξ ἀπόπτου μᾶλλον ἢ ’γγύθεν σκοπεῖν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION