헬라어 문장 검색 - Σοπηοξ́Πηιλοξτ́01́

(소포클레스, 필록테테스, episode)

ἀκτὴ μὲν ἥδε τῆσ περιρρύτου χθονὸσ Λήμνου, βροτοῖσ ἄστιπτοσ οὐδ’ οἰκουμένη, ἔνθ’, ὦ κρατίστου πατρὸσ Ἑλλήνων τραφεὶσ Ἀχιλλέωσ παῖ Νεοπτόλεμε, τὸν Μηλιᾶ Ποίαντοσ υἱὸν ἐξέθηκ’ ἐγώ ποτε, ταχθεὶσ τόδ’ ἔρδειν τῶν ἀνασσόντων ὕπο, νόσῳ καταστάζοντα διαβόρῳ πόδα· ὅτ’ οὔτε λοιβῆσ ἡμὶν οὔτε θυμάτων παρῆν ἑκήλοισ προσθιγεῖν, ἀλλ’ ἀγρίαισ κατεῖχ’ ἀεὶ πᾶν στρατόπεδον δυσφημίαισ, βοῶν, στενάζων. ἀλλὰ ταῦτα μὲν τί δεῖ λέγειν; ἀκμὴ γὰρ οὐ μακρῶν ἡμῖν λόγων, μὴ καὶ μάθῃ μ’ ἥκοντα κἀκχέω τὸ πᾶν σόφισμα, τῷ νιν αὐτίχ’ αἱρήσειν δοκῶ. ἀλλ’ ἔργον ἤδη σὸν τὰ λοίφ’ ὑπηρετεῖν σκοπεῖν θ’ ὅπου ’στ’ ἐνταῦθα δίστομοσ πέτρα τοιάδ’, ἵν’ ἐν ψύχει μὲν ἡλίου διπλῆ πάρεστιν ἐνθάκησισ, ἐν θέρει δ’ ὕπνον δι’ ἀμφιτρῆτοσ αὐλίου πέμπει πνοή· βαιὸν δ’ ἔνερθεν ἐξ ἀριστερᾶσ τάχ’ ἂν ἴδοισ ποτὸν κρηναῖον, εἴπερ ἐστὶ σῶν. ἅ μοι προσελθὼν σῖγα σήμαιν’ εἴτ’ ἐκεῖ χῶρον τὸν αὐτὸν τόνδ’ ἔτ’ εἴτ’ ἄλλῃ κυρεῖ, ὡσ τἀπίλοιπα τῶν λόγων σὺ μὲν κλύῃσ, ἐγὼ δὲ φράζω, κοινὰ δ’ ἐξ ἀμφοῖν ἰῄ. ἄναξ Ὀδυσσεῦ, τοὔργον οὐ μακρὰν λέγεισ·

δοκῶ γὰρ οἱο͂ν εἶπασ ἄντρον εἰσορᾶν. ἄνωθεν ἢ κάτωθεν; οὐ γὰρ ἐννοῶ. τόδ’ ἐξύπερθε· καὶ στίβου γ’ οὐδεὶσ κτύποσ. ὁρ́α καθ’ ὕπνον μὴ καταυλισθεὶσ κυρεῖ. ὁρῶ κενὴν οἴκησιν ἀνθρώπων δίχα. οὐδ’ ἔνδον οἰκοποιόσ ἐστί τισ τροφή; στιπτή γε φυλλὰσ ὡσ ἐναυλίζοντί τῳ. τὰ δ’ ἄλλ’ ἔρημα, κοὐδέν ἐσθ’ ὑπόστεγον; αὐτόξυλόν γ’ ἔκπωμα, φλαυρουργοῦ τινοσ τεχνήματ’ ἀνδρόσ, καὶ πυρεῖ’ ὁμοῦ τάδε. κείνου τὸ θησαύρισμα σημαίνεισ τόδε. ἰοὺ ἰού· καὶ ταῦτά γ’ ἄλλα θάλπεται ῥάκη, βαρείασ του νοσηλείασ πλέα. ἁνὴρ κατοικεῖ τούσδε τοὺσ τόπουσ σαφῶσ, κἄστ’ οὐχ ἑκάσ που· πῶσ γὰρ ἂν νοσῶν ἀνὴρ κῶλον παλαιᾷ κηρὶ προσβαίη μακράν; ἀλλ’ ἢ ’πὶ φορβῆσ νόστον ἐξελήλυθεν ἢ φύλλον εἴ τι νώδυνον κάτοιδέ που. τὸν οὖν παρόντα πέμψον εἰσ κατασκοπήν, μὴ καὶ λάθῃ με προσπεσών· ὡσ μᾶλλον ἂν ἕλοιτό μ’ ἢ τοὺσ πάντασ Ἀργείουσ λαβεῖν. ἀλλ’ ἔρχεταί τε καὶ φυλάξεται στίβοσ. σὺ δ’, εἴ τι χρῄζεισ, φράζε δευτέρῳ λόγῳ. Ἀχιλλέωσ παῖ, δεῖ σ’ ἐφ’ οἷσ ἐλήλυθασ γενναῖον εἶναι, μὴ μόνον τῷ σώματι, ἀλλ’ ἤν τι καινὸν ὧν πρὶν οὐκ ἀκήκοασ κλύῃσ, ὑπουργεῖν, ὡσ ὑπηρέτησ πάρει. τί δῆτ’ ἄνωγασ;

τὴν Φιλοκτήτου σε δεῖ ψυχὴν ὅπωσ δόλοισιν ἐκκλέψεισ λέγων. ὅταν σ’ ἐρωτᾷ τίσ τε καὶ πόθεν πάρει, λέγειν, Ἀχιλλέωσ παῖσ· τόδ’ οὐχὶ κλεπτέον· πλεῖσ δ’ ὡσ πρὸσ οἶκον, ἐκλιπὼν τὸ ναυτικὸν στράτευμ’ Ἀχαιῶν, ἔχθοσ ἐχθήρασ μέγα, οἵ σ’ ἐν λιταῖσ στείλαντεσ ἐξ οἴκων μολεῖν, μόνην ἔχοντεσ τήνδ’ ἅλωσιν Ἰλίου, οὐκ ἠξίωσαν τῶν Ἀχιλλείων ὅπλων ἐλθόντι δοῦναι κυρίωσ αἰτουμένῳ, ἀλλ’ αὔτ’ Ὀδυσσεῖ παρέδοσαν· λέγων ὅσ’ ἂν θέλῃσ καθ’ ἡμῶν ἔσχατ’ ἐσχάτων κακά. τούτῳ γὰρ οὐδέν μ’ ἀλγυνεῖσ· εἰ δ’ ἐργάσει μὴ ταῦτα, λύπην πᾶσιν Ἀργείοισ βαλεῖσ. εἰ γὰρ τὰ τοῦδε τόξα μὴ ληφθήσεται, οὐκ ἔστι πέρσαι σοι τὸ Δαρδάνου πέδον. ὡσ δ’ ἔστ’ ἐμοὶ μὲν οὐχί, σοὶ δ’ ὁμιλία πρὸσ τόνδε πιστὴ καὶ βέβαιοσ, ἔκμαθε. σὺ μὲν πέπλευκασ οὔτ’ ἔνορκοσ οὐδενὶ οὔτ’ ἐξ ἀνάγκησ οὔτε τοῦ πρώτου στόλου· ἐμοὶ δὲ τούτων οὐδέν ἐστ’ ἀρνήσιμον. ὥστ’ εἴ με τόξων ἐγκρατὴσ αἰσθήσεται, ὄλωλα καὶ σὲ προσδιαφθερῶ ξυνών. ἀλλ’ αὐτὸ τοῦτο δεῖ σοφισθῆναι, κλοπεὺσ ὅπωσ γενήσει τῶν ἀνικήτων ὅπλων. ἔξοιδα, παῖ, φύσει σε μὴ πεφυκότα τοιαῦτα φωνεῖν μηδὲ τεχνᾶσθαι κακά· ἀλλ’ ἡδὺ γάρ τι κτῆμα τῆσ νίκησ λαβεῖν, τόλμα· δίκαιοι δ’ αὖθισ ἐκφανούμεθα. νῦν δ’ εἰσ ἀναιδὲσ ἡμέρασ μέροσ βραχὺ δόσ μοι σεαυτόν, κᾆτα τὸν λοιπὸν χρόνον κέκλησο πάντων εὐσεβέστατοσ βροτῶν. ἐγὼ μὲν οὓσ ἂν τῶν λόγων ἀλγῶ κλύων, Λαερτίου παῖ, τούσδε καὶ πράσσειν στυγῶ·

ἔφυν γὰρ οὐδὲν ἐκ τέχνησ πράσσειν κακῆσ, οὔτ’ αὐτὸσ οὔθ’, ὥσ φασιν, οὑκφύσασ ἐμέ. ἀλλ’ εἴμ’ ἑτοῖμοσ πρὸσ βίαν τὸν ἄνδρ’ ἄγειν καὶ μὴ δόλοισιν· οὐ γὰρ ἐξ ἑνὸσ ποδὸσ ἡμᾶσ τοσούσδε πρὸσ βίαν χειρώσεται. πεμφθείσ γε μέντοι σοὶ ξυνεργάτησ ὀκνῶ προδότησ καλεῖσθαι· βούλομαι δ’, ἄναξ, καλῶσ δρῶν ἐξαμαρτεῖν μᾶλλον ἢ νικᾶν κακῶσ. ἐσθλοῦ πατρὸσ παῖ, καὐτὸσ ὢν νέοσ ποτὲ γλῶσσαν μὲν ἀργόν, χεῖρα δ’ εἶχον ἐργάτιν· νῦν δ’ εἰσ ἔλεγχον ἐξιὼν ὁρῶ βροτοῖσ τὴν γλῶσσαν, οὐχὶ τἄργα, πάνθ’ ἡγουμένην. τί μ’ οὖν ἄνωγασ ἄλλο πλὴν ψευδῆ λέγειν; λέγω σ’ ἐγὼ δόλῳ Φιλοκτήτην λαβεῖν. τί δ’ ἐν δόλῳ δεῖ μᾶλλον ἢ πείσαντ’ ἄγειν; οὐ μὴ πίθηται· πρὸσ βίαν δ’ οὐκ ἂν λάβοισ. οὕτωσ ἔχει τι δεινὸν ἰσχύοσ θράσοσ; ἰούσ γ’ ἀφύκτουσ καὶ προπέμποντασ φόνον. οὐκ ἆρ’ ἐκείνῳ γ’ οὐδὲ προσμῖξαι θρασύ; οὔ, μὴ δόλῳ λαβόντα γ’, ὡσ ἐγὼ λέγω. οὐκ αἰσχρὸν ἡγεῖ δῆτα τὸ ψευδῆ λέγειν; οὔκ, εἰ τὸ σωθῆναί γε τὸ ψεῦδοσ φέρει. πῶσ οὖν βλέπων τισ ταῦτα τολμήσει λακεῖν; ὅταν τι δρᾷσ εἰσ κέρδοσ, οὐκ ὀκνεῖν πρέπει. κέρδοσ δ’ ἐμοὶ τί τοῦτον ἐσ Τροίαν μολεῖν; αἱρεῖ τὰ τόξα ταῦτα τὴν Τροίαν μόνα. οὐκ ἆρ’ ὁ πέρσων, ὡσ ἐφάσκετ’, εἴμ’ ἐγώ; οὔτ’ ἂν σὺ κείνων χωρὶσ οὔτ’ ἐκεῖνα σοῦ. θηρατέ’ οὖν γίγνοιτ’ ἄν, εἴπερ ὧδ’ ἔχει. ὡσ τοῦτό γ’ ἔρξασ δύο φέρει δωρήματα. ποίω; μαθὼν γὰρ οὐκ ἂν ἀρνοίμην τὸ δρᾶν. σοφόσ τ’ ἂν αὑτὸσ κἀγαθὸσ κεκλῇ’ ἅμα. ἴτω· ποήσω, πᾶσαν αἰσχύνην ἀφείσ. ἦ μνημονεύεισ οὖν ἅ σοι παρῄνεσα; σάφ’ ἴσθ’, ἐπείπερ εἰσάπαξ συνῄνεσα. σὺ μὲν μένων νυν κεῖνον ἐνθάδ’ ἐκδέχου, ἐγὼ δ’ ἄπειμι, μὴ κατοπτευθῶ παρών, καὶ τὸν σκοπὸν πρὸσ ναῦν ἀποστελῶ πάλιν.

καὶ δεῦρ’, ἐάν μοι τοῦ χρόνου δοκῆτέ τι κατασχολάζειν, αὖθισ ἐκπέμψω πάλιν τοῦτον τὸν αὐτὸν ἄνδρα, ναυκλήρου τρόποισ μορφὴν δολώσασ, ὡσ ἂν ἀγνοία προσῇ· οὗ δῆτα, τέκνον, ποικίλωσ αὐδωμένου δέχου τὰ συμφέροντα τῶν ἀεὶ λόγων. ἐγὼ δὲ πρὸσ ναῦν εἶμι, σοὶ παρεὶσ τάδε· Ἑρμῆσ δ’ ὁ πέμπων δόλιοσ ἡγήσαιτο νῷν Νίκη τ’ Ἀθάνα Πολιάσ, ἣ σῴζει μ’ ἀεί.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Sophocles, Philoctetes, episode

(소포클레스, 필록테테스, episode)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION