헬라어 문장 검색 - Σοπηοξ́Πηιλοξτ́09́

(소포클레스, 필록테테스, episode)

ἑρ́π’, εἰ θέλεισ. τί δή ποθ’ ὧδ’ ἐξ οὐδενὸσ λόγου σιωπᾷσ κἀπόπληκτοσ ὧδ’ ἔχει; ἀᾶ, ἀᾶ. τί δ’ ἔστιν; οὐδὲν δεινόν· ἀλλ’ ἴθ’, ὦ τέκνον. μῶν ἄλγοσ ἴσχεισ τῆσ παρεστώσησ νόσου; οὐ δῆτ’ ἔγωγ’, ἀλλ’ ἄρτι κουφίζειν δοκῶ. ὦ θεοί. τί τοὺσ θεοὺσ ὧδ’ ἀναστένων καλεῖσ; σωτῆρασ αὐτοὺσ ἠπίουσ θ’ ἡμῖν μολεῖν. ἀᾶ, ἀᾶ. τί ποτε πέπονθασ; οὐκ ἐρεῖσ, ἀλλ’ ὧδ’ ἔσει σιγηλόσ; ἐν κακῷ δέ τῳ φαίνει κυρῶν. ἀπόλωλα, τέκνον, κοὐ δυνήσομαι κακὸν κρύψαι παρ’ ὑμῖν, ἀτταταῖ· διέρχεται διέρχεται. δύστηνοσ, ὦ τάλασ ἐγώ. ἀπόλωλα, τέκνον· βρύκομαι, τέκνον· παπαῖ, ἀπαππαπαῖ, παπαππαπαππαπαππαπαῖ. πρὸσ θεῶν, πρόχειρον εἴ τί σοι, τέκνον, πάρα ξίφοσ χεροῖν, πάταξον εἰσ ἄκρον πόδα· ἀπάμησον ὡσ τάχιστα· μὴ φείσῃ βίου. ἴθ’, ὦ παῖ. τί δ’ ἔστιν οὕτω νεοχμὸν ἐξαίφνησ, ὅτου τοσήνδ’ ἰυγὴν καὶ στόνον σαυτοῦ ποεῖ; οἶσθ’, ὦ τέκνον; τί δ’ ἔστιν; οἶσθ’, ὦ παῖ; τί σοί; οὐκ οἶδα. πῶσ οὐκ οἶσθα; παππαπαππαπαῖ. δεινόν γε τοὐπίσαγμα τοῦ νοσήματοσ. δεινὸν γὰρ οὐδὲ ῥητόν· ἀλλ’ οἴκτιρέ με. τί δῆτα δράσω; μή με ταρβήσασ προδῷσ· ἥκει γὰρ αὕτη διὰ χρόνου πλάνοισ ἴσωσ ὡσ ἐξεπλήσθη. ἰὼ ἰὼ δύστηνε σύ, δύστηνε δῆτα διὰ πόνων πάντων φανείσ. βούλει λάβωμαι δῆτα καὶ θίγω τί σου; μὴ δῆτα τοῦτό γ’· ἀλλά μοι τὰ τόξ’ ἑλὼν τάδ’, ὥσπερ ᾐτοῦ μ’ ἀρτίωσ, ἑώσ ἀνῇ τὸ πῆμα τοῦτο τῆσ νόσου τὸ νῦν παρόν, σῷζ’ αὐτὰ καὶ φύλασσε. λαμβάνει γὰρ οὖν ὕπνοσ μ’, ὅταν περ τὸ κακὸν ἐξίῃ τόδε· κοὐκ ἔστι λῆξαι πρότερον· ἀλλ’ ἐᾶν χρεὼν ἕκηλον εὕδειν. ἢν δὲ τῷδε τῷ χρόνῳ μόλωσ’ ἐκεῖνοι, πρὸσ θεῶν ἐφίεμαι ἑκόντα μηδ’ ἄκοντα μηδέ τῳ τέχνῃ κείνοισ μεθεῖναι ταῦτα, μὴ σαυτόν θ’ ἅμα κἄμ’, ὄντα σαυτοῦ πρόστροπον, κτείνασ γένῃ. θάρσει προνοίασ οὕνεκ’· οὐ δοθήσεται πλὴν σοί τε κἀμοί· ξὺν τύχῃ δὲ πρόσφερε. ἰδοὺ δέχου, παῖ· τὸν φθόνον δὲ πρόσκυσον μή σοι γενέσθαι πολύπον’ αὐτὰ μηδ’ ὅπωσ ἐμοί τε καὶ τῷ πρόσθ’ ἐμοῦ κεκτημένῳ. ὦ θεοί, γένοιτο ταῦτα νῷν· γένοιτο δὲ πλοῦσ οὔριόσ τε κεὐσταλὴσ ὅποι ποτὲ θεὸσ δικαιοῖ χὠ στόλοσ πορσύνεται. ἀλλ’ οὖν δέδοικα μὴ ἀτέλεστ’ εὔχῃ, τέκνον. στάζει γὰρ αὖ μοι φοίνιον τόδ’ ἐκ βυθοῦ κηκῖον αἷμα, καί τι προσδοκῶ νέον. παπαῖ, φεῦ. παπαῖ μάλ’, ὦ πούσ, οἱᾶ́ μ’ ἐργάσει κακά. προσέρπει, προσέρχεται τόδ’ ἐγγύσ. οἴμοι μοι τάλασ. ἔχετε τὸ πρᾶγμα· μὴ φύγητε μηδαμῇ. ἀτταταῖ. ὦ ξένε Κεφαλλήν, εἴθε σου διαμπερὲσ στέρνων ἔχοιτ’ ἄλγησισ ἥδε. φεῦ, παπαῖ, παπαῖ μάλ’ αὖθισ. ὦ διπλοῖ στρατηλάται, Ἀγάμεμνον, ὦ Μενέλαε, πῶσ ἂν ἀντ’ ἐμοῦ τὸν ἴσον χρόνον τρέφοιτε τήνδε τὴν νόσον; ἰώ μοι. ὦ Θάνατε Θάνατε, πῶσ ἀεὶ καλούμενοσ οὕτω κατ’ ἦμαρ, οὐ δύνᾳ μολεῖν ποτε; ὦ τέκνον ὦ γενναῖον, ἀλλὰ συλλαβὼν τῷ Λημνίῳ τῷδ’ ἀνακαλουμένῳ πυρὶ ἔμπρησον, ὦ γενναῖε· κἀγώ τοί ποτε τὸν τοῦ Διὸσ παῖδ’ ἀντὶ τῶνδε τῶν ὅπλων, ἃ νῦν σὺ σῴζεισ, τοῦτ’ ἐπηξίωσα δρᾶν. τί φήσ, παῖ; τί φήσ; τί σιγᾷσ; ποῦ ποτ’ ὤν, τέκνον, κυρεῖσ; ἀλγῶ πάλαι δὴ τἀπὶ σοὶ στένων κακά.

ἀλλ’, ὦ τέκνον, καὶ θάρσοσ ἴσχ’· ὡσ ἥδε μοι ὀξεῖα φοιτᾷ καὶ ταχεῖ’ ἀπέρχεται. ἀλλ’ ἀντιάζω, μή με καταλίπῃσ μόνον. θάρσει, μενοῦμεν. ἦ μενεῖσ; σαφῶσ φρόνει. οὐ μήν σ’ ἔνορκόν γ’ ἀξιῶ θέσθαι, τέκνον. ὡσ οὐ θέμισ γ’ ἐμοὔστι σοῦ μολεῖν ἄτερ. ἔμβαλλε χειρὸσ πίστιν. ἐμβάλλω μενεῖν. ἐκεῖσε νῦν μ’, ἐκεῖσε ποῖ λέγεισ; ἄνω τί παραφρονεῖσ αὖ; τί τὸν ἄνω λεύσσεισ κύκλον; μέθεσ μέθεσ με. ποῖ μεθῶ; μέθεσ ποτέ. οὔ φημ’ ἐάσειν. ἀπό μ’ ὀλεῖσ, ἢν προσθίγῃσ. καὶ δὴ μεθίημ’, εἴ τι δὴ πλέον φρονεῖσ. ὦ γαῖα, δέξαι θανάσιμόν μ’ ὅπωσ ἔχω τὸ γὰρ κακὸν τόδ’ οὐκέτ’ ὀρθοῦσθαί μ’ ἐᾷ. τὸν ἄνδρ’ ἐοίκεν ὕπνοσ οὐ μακροῦ χρόνου ἕξειν· κάρα γὰρ ὑπτιάζεται τόδε· ἱδρώσ γέ τοί νιν πᾶν καταστάζει δέμασ, μέλαινά τ’ ἄκρου τισ παρέρρωγεν ποδὸσ αἱμορραγὴσ φλέψ. ἀλλ’ ἐάσωμεν, φίλοι, ἕκηλον αὐτόν, ὡσ ἂν εἰσ ὕπνον πέσῃ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Sophocles, Philoctetes, episode

(소포클레스, 필록테테스, episode)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION