Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 2, section 12 9:

οὐ γὰρ παρ’ Εὐφράτην Ἀλέξανδρον ἢ Ὑδάσπην πεσόντα κεῖσθαι δεινὸν ἦν, οὐδ’ ἀγεννὲσ ἐν χερσὶ Δαρείου γενόμενον καὶ ἵπποισ καὶ ξίφεσι καὶ κοπίσι Περσῶν ἀμυνομένων ὑπὲρ τοῦ βασιλέωσ ἀποθανεῖν οὐδὲ τῶν Βαβυλῶνοσ ἐπιβαίνοντα τειχῶν σφαλῆναι καὶ πεσεῖν ἀπ’ ἐλπίδοσ μεγάλησ. οὕτω Πελοπίδασ καὶ Ἐπαμεινώνδασ· ἀρετῆσ ὁ τούτων θάνατοσ ἦν, οὐ δυστυχίασ ἐπὶ τηλικούτοισ. τῆσ δὲ νῦν ἐξεταζομένησ τύχησ οἱο͂ν τὸ ἔργον;