Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 2, section 4

(플루타르코스, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 2, section 4)

εἴπωμεν οὖν ὅτι μικροὺσ ἡ Τύχη καὶ περιδεεῖσ ποιεῖ καὶ ταπεινόφρονασ; ἀλλ’ οὐ δίκαιον οὔτε κακίαν εἰσ ἀτυχίαν οὔτ’ ἀνδρείαν καὶ φρόνησιν εἰσ εὐτυχίαν τινὰ τίθεσθαι. μέγα δὲ τῷ ἄρχειν Ἀλέξανδρον ἡ Τύχη· καὶ γὰρ ἔνδοξοσ ἐν ἐκείνῳ καὶ ἀήττητοσ καὶ μεγαλόφρων καὶ ἀνύβριστοσ καὶ φιλάνθρωποσ εἶτ’ ἐκλιπόντοσ εὐθὺσ ὁ Λεωσθένησ ἔλεγε τὴν δύναμιν ἐμπλανωμένην ἑαυτῇ καὶ περιπίπτουσαν ἐοικέναι τῷ Κύκλωπι μετὰ τὴν τύφλωσιν ἐκτείνοντι πανταχοῖ τὰσ χεῖρασ ἐπ’ οὐδένα σκοπὸν φερομένασ· οὕτωσ ἐρρέμβετο κενεμβατοῦν καὶ σφαλλόμενον ὑπ’ ἀναρχίασ τὸ μέγεθοσ αὐτῆσ.

μᾶλλον δ’ ὥσπερ τὰ νεκρὰ σώματα, τῆσ ψυχῆσ ἐκλιπούσησ, οὐκέτι συνέστηκεν οὐδὲ συμπέφυκεν, ἀλλ’ ἐξίσταται καὶ διαλύεται ἀπ’ ἀλλήλων καὶ ἄπεισι καὶ φεύγει· οὕτωσ ἀφεῖσα τὸν Ἀλέξανδρον ἡ δύναμισ ἤσπαιρεν, ἐπάλλετο, ἐφλέγμαινε Περδίκκαισ καὶ Μελεάγροισ καὶ Σελεύκοισ καὶ Ἀντιγόνοισ, ὥσπερ πνεύμασι θερμοῖσ ἔτι καὶ σφυγμοῖσ διᾴττουσι καὶ διαφερομένοισ· τέλοσ δ’ ἀπομαραινομένη καὶ φθίνουσα περὶ αὑτὴν οἱο͂ν εὐλάσ τινασ ἀνέζεσεν ἀγεννῶν βασιλέων καὶ ἡγεμόνων ψυχορραγούντων.

"ἡ σὴ δύναμισ ἢ πρᾶξισ, ἂν σού τισ ἀφέλῃ τὸν Ἀλέξανδρον; "τί σου τὸ μέγεθοσ, τίσ δ’ ἡ δόξα, ποῦ δ’ ἡ δύναμισ, ποῦ δὲ τὸ ἀνίκητον, ἂν σού τισ ἀφέλῃ τὸν Ἀλέξανδρον; "ἂν σοὺ τισ ἀφέλῃ τῶν ὅπλων τὴν ἐμπειρίαν, τοῦ πλούτου τὴν φιλοτιμίαν, τῆσ πολυτελείασ τὴν ἐγκράτειαν, ὧν ἀγωνίζῃ τὸ θάρσοσ, ἐν οἷσ κρατεῖσ τὴν πραότητα;

"ποίησον ἄλλον εἰ δύνασαι μέγαν, τοῖσ χρήμασι μὴ χαριζόμενον, τοῖσ στρατεύμασι μὴ προκινδυνεύοντα, τοὺσ φίλουσ μὴ τιμῶντα, τοὺσ αἰχμαλώτουσ μὴ ἐλεοῦντα, ταῖσ ἡδοναῖσ μὴ σωφρονοῦντα, τοῖσ καιροῖσ μὴ ἀγρυπνοῦντα, ταῖσ νίκαισ μὴ εὐδιάλλακτον, τοῖσ κατορθώμασι μὴ φιλάνθρωπον. "τίσ μέγασ ἐν ἐξουσίαισ μετ’ ἀβελτερίασ καὶ μοχθηρίασ; "ἄφελε τὴν ἀρετὴν τοῦ εὐτυχοῦντοσ, καὶ πανταχοῦ μικρόσ ἐστιν, ἐν χάρισι διὰ σμικρολογίαν, ἐν πόνοισ διὰ μαλακίαν, παρὰ θεοῖσ διὰ δεισιδαιμονίαν, πρὸσ ἀγαθοὺσ διὰ φθόνον, ἐν ἀνδράσι διὰ φόβον, ἐν γυναιξὶ διὰ φιληδονίαν. ὥσπερ γὰρ οἱ φαῦλοι τεχνῖται βάσεισ μεγάλασ μικροῖσ ὑφιστάντεσ ἀναθήμασιν ἐλέγχουσιν αὐτῶν καὶ τὰσ μικρότητασ, οὕτωσ ἡ Τύχη, ὅταν μικρὸν ἦθοσ ἐξάρῃ πράγμασιν ἔχουσιν ὄγκον τινὰ καὶ περιφάνειαν, ἐπιδείκνυσι μᾶλλον καὶ καταισχύνει σφαλλόμενον καὶ σαλευόμενον ὑπὸ κουφότητοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION