Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 2, section 5

(플루타르코스, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 2, section 5)

ὅθεν οὐκ ἐν τῇ κτήσει τῶν ἀγαθῶν ἀλλ’ ἐν τῇ χρήσει τὸ μέγ’ ἐστίν, ἐπεὶ καὶ νήπια βρέφη κληρονομεῖ βασιλείασ πατρῴασ καὶ ἀρχάσ, ὡσ Χάριλλοσ, ὃν Λυκοῦργοσ ἅμα τῷ σπαργάνῳ κομίσασ εἰσ τὸ φιδίτιον ἀνθ’ ἑαυτοῦ βασιλέα τῆσ Σπάρτησ ἀνηγόρευσε· καὶ οὐκ ἦν μέγασ ὁ νήπιοσ, ἀλλ’ ὁ τῷ νηπίῳ τὸ πατρῷον ἀποδοὺσ γέρασ καὶ μὴ σφετερισάμενοσ μηδ’ ἀποστερήσασ.

Ἀριδαῖον δὲ τίσ ἂν ἐποίησε μέγαν; ὃν οὐδὲν νηπίου διαφέροντα μόνον δὲ σπαργανωθέντα πορφύρᾳ Μελέαγροσ εἰσ τὸν Ἀλεξάνδρου θρόνον ἔθηκεν, εὖ γε ποιῶν, ἵν’ ὀφθῇ παρ’ ἡμέρασ ὀλίγασ πῶσ ἀρετῇ βασιλεύουσιν ἄνθρωποι καὶ πῶσ τύχῃ. ἀγωνιστῇ γὰρ ἡγεμονίασ ὑποκριτὴν ἐπεισήγαγε, μᾶλλον δ’ ὡσ ἐπὶ σκηνῆσ τὸ διάδημα κωφὸν διεξῆλθε τῆσ οἰκουμένησ. καί κε γυνὴ φέροι ἄχθοσ, ἐπεί κεν ἀνὴρ ἀναθείη.

τοὐναντίον μὲν οὖν εἴποι τισ ἂν ὅτι ἀναλαβεῖν καὶ ἀναθέσθαι δύναμιν καὶ πλοῦτον καὶ ἀρχὴν καὶ γυναικόσ ἐστι καὶ παιδόσ· Οἄρσῃ καὶ Δαρείῳ Βαγώασ ὁ εὐνοῦχοσ ἀράμενοσ ἐπέθηκε τὴν Περσῶν βασιλείαν τὸ δὲ λαβόντα μεγάλην ἐξουσίαν ἐνεγκεῖν καὶ μεταχειρίσασθαι καὶ μὴ συντριβῆναι μηδὲ διαστραφῆναι τῷ βάρει καὶ μεγέθει τῶν πραγμάτων, ἀνδρόσ ἐστιν ἀρετὴν καὶ νοῦν καὶ φρόνημ’ ἔχοντοσ· ἣν Ἀλέξανδροσ ἔσχεν, ᾧ μέθην τινὲσ ἐγκαλοῦσι καὶ οἴνωσιν.

ὁ δ’ ἦν μέγασ, ἐν τοῖσ πράγμασι νήφων καὶ μὴ μεθυσθεὶσ μηδὲ βακχευθεὶσ ὑπ’ ἐξουσίασ καὶ δυνάμεωσ, ἧσ μικρὸν ἕτεροι μεταλαβόντεσ καὶ ἀπογευσάμενοι κρατεῖν ἑαυτῶν οὐ δύνανται· κακοὶ γὰρ ἐμπλησθέντεσ ἢ νομίσματοσ, ἢ πόλεοσ ἐμπεσόντεσ εἰσ τιμάσ τινασ, σκιρτῶσιν, ἀδόκητ’ εὐτυχησάντων δόμων. Κλεῖτοσ ἐν Ἀμοργῷ τρεῖσ ἢ τέτταρασ Ἑλληνικὰσ ἀνατρέψασ τριήρεισ Ποσειδῶν ἀνηγορεύθη καὶ τρίαιναν ἐφόρει.

Δημήτριοσ δέ, ᾧ τῆσ Ἀλεξάνδρου δυνάμεωσ ἡ Τύχη σμικρὸν ἀποσπάσασα προσέθηκε, Καταιβάτησ καλούμενοσ ὑπήκουε, καὶ πρέσβεισ πρὸσ αὐτὸν οὐκ ἔπεμπον ἀλλὰ θεωροὺσ αἱ πόλεισ, καὶ τὰσ ἀποκρίσεισ χρησμοὺσ προσηγόρευον. "νῦν Βυζάντιοι πρὸσ ἐμὲ ἥκουσιν, ὅτε τῇ λόγχῃ τοῦ οὐρανοῦ ἅπτομαι. "μὴ τῇ ἐπιδορατίδι τὸν οὐρανὸν τρυπήσῃ.

καίτοι τί ἂν περὶ τούτων λέγοι τισ, οἷσ ἐξῆν δι’ Ἀλέξανδρον μέγα φρονεῖν, ὅπου καὶ Κλέαρχοσ Ἡρακλείασ τύραννοσ γενόμενοσ σκηπτὸν ἐφόρει, καὶ τῶν υἱῶν ἕνα Κεραυνὸν ὠνόμασε; Διονύσιοσ δὲ ὁ νεώτεροσ Ἀπόλλωνοσ υἱὸν ἑαυτὸν ὠνόμασεν, ἐπιγράψασ Δωρίδοσ ἐκ μητρὸσ Φοίβου κοινώμασι βλαστών. ὁ δὲ πατὴρ αὐτοῦ τῶν μὲν πολιτῶν μυρίουσ ἢ καὶ πλείουσ ἀνελών, προδοὺσ δὲ τὸν ἀδελφὸν ὑπὸ φθόνου τοῖσ πολεμίοισ, οὐκ ἀναμείνασ δὲ τὴν μητέρα γραῦν οὖσαν ὀλίγαισ ἡμέραισ ἀποθανεῖν ὕστερον ἀλλ’ ἀποπνίξασ, ἐν δὲ τραγῳδίᾳ γράψασ αὐτὸσ ἡ γάρ τυραννὶσ ἀδικίασ μήτηρ ἔφυ· ὅμωσ τῶν θυγατέρων τὴν μὲν Ἀρετὴν τὴν δὲ Σωφροσύνην ὠνόμασε τὴν δὲ Δικαιοσύνην.

οἱ δ’ Εὐεργέτασ οἱ δὲ Καλλινίκουσ οἱ δὲ Σωτῆρασ οἱ δὲ Μεγάλουσ ἀνηγόρευσαν ἑαυτούσ. γάμουσ δ’ αὐτῶν ἐπαλλήλουσ ὥσπερ ἵππων ἐν ἀγέλαισ γυναικῶν ἀνέδην διημερευόντων, καὶ φθορὰσ παίδων καὶ τυμπανισμοὺσ ἐν ἀνδρογύνοισ καὶ κυβείασ μεθημερινὰσ καὶ αὐλήσεισ ἐν θεάτροισ, καὶ νύκτα μὲν ἐν δείπνοισ ἡμέραν δ’ ἐν ἀρίστοισ ἐπιλείπουσαν, οὐδεὶσ ἂν ἐφίκοιτο τῷ λόγῳ διελθεῖν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION